Mi chien is het vanwege Movember, maar Mario’s snor is het enige overblijfsel uit de dagen dat hij nog uit een handjevol pixels bestond. Met New Super Mario Bros. voor de Nintendo DS kreeg de loodgieter al een forse make-over, in dit vierde deel voor Wii U maakt hij eindelijk ook de overstap naar HD. Echt nieuw is de New-serie natuurlijk al lang niet meer. Toch voelt New Super Mario Bros. U fris aan, omdat het meer dan vijfentwintig jaar aan rijke historie een nieuw tijdperk voor Nintendo in torpedeert.
Ode aan zichzelf
In acht werelden laat de uitgever alle mijlpalen voorbijkomen. Van de eerste keer dat je op de vlag aan het eind van een level sprong, tot het moment dat je Lakitu te slim af was en je even in de wolken mocht wanen. Goomba’s, Koopa’s, Piranha Plants, Bloopers, Bullet Bills, Cheep Cheeps, Boo’s, Wigglers: het gehele leger aan (aarts)vijanden is weer opgetrommeld en staan een routineuze redding van Prince Peach in de weg. Ook hier geldt weer: je hebt het allemaal eerder gezien, maar New Super Mario Bros. U weet een indrukwekkend aantal oude bekenden in één spel te persen. Bovendien zijn ze vrijwel allemaal van een modern jasje voorzien, met speelse nieuwe animaties die de spelwereld net wat meer tot leven laten komen.
De Koopa’s die op het ritme van de muziek een dansje doen zijn daarmee niet langer meer de enige attractie in Mushroom Kingdom. New Super Mario Bros. U voelt vooral als een ode aan alle eerdere Mario’s, door van ieder wat spelelementen te pakken en die tot één geheel te smeden. Zo klim je af en toe op Yoshi’s rug, krijg je vier verschillende Yoshi-baby’s om mee te dragen en zijn zowel Bowser, Bowser Jr. als de Koopa Kids weer van de partij, waarbij ook een rol voor hun luchtschepen is weggelegd. Verder is er een greep uit het arsenaal aan power-ups gedaan, van de kla ieke vuurbloem tot zijn ijsvariant, mini-Mario en het nieuwe vliegende eekhoornpak.
Ja ja, dat ken ik allemaal al.
Nintendo moet hetzelfde gedacht hebben en durft eindelijk mee te liften op de inmiddels zo bekende formule. Niet langer voelen de eerste werelden (soms zelfs tot de achtste) aan als een tutorial: al vanaf wereld 1 gooit New Super Mario Bros. U gevestigde spelelementen door elkaar, waardoor je regelmatig voor onverwachte uitdagingen komt te staan. Zo balanceer je boven de lava op een platform, terwijl de hete ma a gestaag dichterbij komt. Ondertu en komen er steeds vijanden en zelfs munten op je pad, die het platform zo zwaar maken dat het niet meer omhoog getakeld kan worden. Niet alleen moet je ongeschonden je weg naar boven zien te vinden, je zult je ook snel van alle ballast moeten ontdoen. Ook de onderwaterlevels zijn een stuk pittiger met Mario-zoekende zeeslangen en hele scholen aan Cheep Cheeps die zich strategisch ophouden bij de pijp naar vrijheid.
Mee met de tijd
De omgevingen lijken ook baat te hebben bij de HD-transformatie van Mushroom Kingdom. Op de voorgrond is het nog steeds typisch New Super Mario Bros, maar dan stukken scherper. Met de achtergronden experimenteert Nintendo er vrolijk op los, met pastelachtige schilderingen, soms tot het psychedelische aan toe. Het bedrijf durft mi chien wat meer omdat het grafisch geen compromi en meer hoeft te sluiten met de technische beperkingen van zijn console.
Mario gaat wat dat betreft mee met zijn tijd, zij het als een wel erg late adopter. Dat is ook terug te zien in de verschillende spelmodi, waar New Super Mario Bros. 2 al een eerste stap in zette. Daar voelde het nog wat geforceerd met de focus op muntjes verzamelen, in New Super Mario Bros. U is het al beter uitgewerkt. Naast de ‘verhalende’ singleplayer is er ook nog een Boost Rush-modus. Dit is een niet geheel geslaagde combinatie tu en zo snel mogelijk een level uitspelen en ondertu en ook nog zoveel mogelijk munten meepakken. Pas wanneer je er daar een bepaald aantal van hebt, begint het level harder te scrollen en kun je er dus ook sneller doorheen.
Veel leuker zijn de verschillende, lo taande Challenges. Hierin laat New Super Mario Bros. U zijn levelstructuur geheel vallen om korte en ontzettend pittige uitdagingen voor te schotelen. Hierbij zijn steeds drie medailles te verdienen. De bronzen lukt meestal nog wel, maar wie voor goud gaat, mag zich opmaken voor een avond aan herhaaldelijk stofbijten. De diversiteit van de Challenges maakt overigens wel dat er voor iedereen wel wat leuks bijzit: wie de kunst van minutenlang stuiteren op Koopa-schilden nooit eigen heeft gemaakt, kan zich storten op het zo snel mogelijk halen van de eindstreep in verschillende speedruns.
Maar wat moet ik nog met die GamePad dan?
New Super Mario Bros. U is niet alleen weer een nieuwe Mario. Het is een van de titels die kan (en moet) uitdragen wat de Wii U allemaal kan. Al snel wordt duidelijk dat die taak vooral op de schouders van Nintendo Land is komen te liggen, want veel bijzonders biedt de Wii U GamePad niet. Je kunt uiteraard via het kleinere scherm spelen, maar verder blijft het bij wat platformen op het scherm toveren. Dit terwijl anderen er hun beroep van mogen maken.
Hoewel dit leuk werkt, lijkt het vooral een hulpmiddel voor ouders om hun kind bij te staan. Wie een beetje kan gamen, ondervindt er alleen maar hinder van. De speler met de GamePad kan namelijk nooit tijdig weten wat de anderen precies van plan zijn, en vice versa. Wel biedt het een uitstekende gelegenheid om elkaar eens lekker dwars te zitten. Samenwerken is er nauwelijks bij, omdat je elkaar continu (of het nu expres of per ongeluk gebeurt) de afgrond in stuurt. Als er dan ook nog een vijfde speler meedoet die op ieder moment obstakels neer kan zetten, is er van coöperatieve gameplay geen sprake meer.