Met Need for Speed: Rivals verdwijnt het traditionele model van een gescheiden single- en multiplayer en wordt AllDrive geïntroduceerd. Niet langer ben je alleen in de uitgebreide open spelwereld, omringd door computergestuurde tegenstanders, maar rijden er ook andere menselijke spelers rond. Iedereen kan zijn eigen gang gaan binnen de twee campagnes die het spel biedt, maar je kunt je ook gaan bemoeien met de andere spelers wanneer je daar zin in hebt.
Datzelfde geldt ook voor de andere spelers, waardoor een race die je op je sloffen lijkt te gaan winnen ineens kan veranderen in een wilde achtervolging, waarbij je op het nippertje de eindstreep weet te halen zonder gepakt te worden. Zelfs zonder de extra druk van een menselijke speler is Rivals regelmatig zeer uitdagend. De eerste plaats is bijna nooit zonder slag of stoot te behalen en de snelheid ligt altijd extreem hoog.
Wat dat betreft is ook Rivals, na Hot Pursuit en Most Wanted, weer een heerlijke arcaderacer uit de stal van EA. De snelheidsmeter tikt bijna altijd minimaal de tweehonderd kilometer per uur aan en de snellere auto's halen met gemak 350 op de rechte stukken. Bochten leveren meestal amper een probleem op, want zonder al te veel moeite glijdt je wagen in een heerlijke drift. Het rempedaal wordt haast bij uitzondering gebruikt. De handrem is wat lastiger om te gebruiken. Vooral bij scherpe haakse bochten wil je die nog wel eens net te veel indrukken, waardoor je in de rondte draait of keihard tegen een muur of vangrail klapt. De wegligging is met name perfect in de normale bochten, zolang ze maar niet te scherp zijn. Veel techniek komt er dus niet bij kijken, maar het oogt en voelt heerlijk.
Vrijheid, blijheid
De ene campagne laat je spelen als straatracer en in het andere deel kruip je in de huid van de politie. Op ieder gewenst moment kun je wi elen naar de andere verhaallijn, waardoor je niet vastzit aan je initiële keuze. Je bepaalt zelf iedere keer je startlocatie en je zit nooit vast aan een bepaalde structuur van races en mi ies die je moet volgen. Je kunt steeds kiezen tu en drie opdrachten en deze spreken ieder een andere rijstijl en voorkeur aan.
Hoewel er nu dus altijd andere spelers over de wegen rijden – het spel is overigens ook volledig offline speelbaar –, is het niet zo dat je continu iemand tegenkomt. Zo zijn we tijdens de verhaallijn van de racer slechts driemaal een andere coureur op dezelfde weg tegengekomen. En geen enkele keer bemoeiden ze zich met waar wij mee bezig waren. De meeste mensen gaan gewoon hun eigen gang. Met een maxium van slechts vijf andere menselijke spelers in een wereld die enorm groot is, is dat mi chien ook niet meer dan logisch, maar het is wel erg jammer en wat ons betreft een gemiste kans.
AllDrive komt dan ook het beste tot zijn recht wanneer je met vrienden speelt. Het ontbreekt het spel namelijk aan een lobbysysteem, waardoor het praktisch onmogelijk is om met onbekenden een race te rijden. Hiervoor moet iedereen zich bij het startpunt van een evenement verzamelen om tegelijk van start te gaan. Zie dat maar eens te regelen met mensen die je niet kent. Wanneer je als politie speelt val je sowieso buiten de boot. Geen enkel evenement is hetzelfde in beide carrières, dus een startpunt voor racers is niet eens zichtbaar als politie. Het is enkel mogelijk om als stoorzender op te treden wanneer je weet dat er ergens iets gaande is. De minimap op het scherm is echter niet groter te maken, dus je zult in een achtervolging regelmatig een verkeerde afslag nemen bij een splitsing als de achterstand op een speler net iets te groot wordt. Dat is wel jammer, want het is daardoor erg gemakkelijk om andere spelers af te schudden. Daarnaast zul je merken dat veel racers meteen hun schuilplaats in duiken zodra je achter ze aan gaat.
Verschillende speelstijlen
Het verschil in beide campagnes zit hem buiten de andere mi ies vooral in de speelstijl. Als racer ben je enorm kwetsbaar en voel je je altijd opgejaagd, meestal ook letterlijk. Alles wat je doet in de game, van (te) hard rijden langs flitspalen tot het driften door een bocht levert Speed Points op, de munteenheid van Rivals. Deze vullen op hun plaats weer een meter die bepaalt hoezeer je gezocht wordt door de politie. Hoe hoger je zogeheten Heat-level is, hoe zwaarder je aangepakt wordt. Maar omdat een hoger Heat-level ook een grotere vermenigvuldigingsbonus voor je punten betekent, moet je de dunne en erg gevaarlijke lijn van risico en beloning in de gaten houden. Eenmaal gepakt door de politie ben je namelijk al je zuurverdiende punten kwijt. Gelukkig is er via het gps-systeem altijd wel een garage in de buurt te vinden waar je auto te repareren valt of een schuilplaats om de verdiende punten op je rekening te storten en je Heat-level te resetten.
Als politie speel je compleet anders. Vooral meer ontspannen. Je hoeft je namelijk geen zorgen te maken dat je je punten kwijtraakt mocht je onverhoopt een keer je wagen in de prak rijden. Daarentegen is het als politie niet mogelijk om een multiplier op te bouwen. De enige manier om in één keer aan veel punten te komen is om de racers met een hoger Heat-level kapot te rijden. Dit vereist overigens nog flink wat moeite, want men heeft niet het Takedown-systeem van Most Wanted overgenomen. In Rivals beuk je langzaamaan de gezondheidsbalk van de andere auto leeg, wat in sommige situaties nogal knullig overkomt. Maar uiteindelijk is de beloning er wel naar, vooral als het om een menselijke tegenstander gaat.
Met de Speed Points koop je als racer nieuw vrijgespeelde wagens en heb je de mogelijkheid om deze op een aantal vlakken te verbeteren. Zo is onder andere de topsnelheid te verhogen, de acceleratie te verbeteren en het frame wat sterker te maken, zodat je meer klappen kunt verwerken. Er zijn dus net als de voorgaande jaren geen diepgaande tuningopties aanwezig. Daarnaast zijn er een aantal gadgets te installeren die de klopjacht van de politie bemoeilijkt of waarmee je concurrenten van de baan beukt.
De politie is veel beperkter in de mogelijkheden om zijn geld te spenderen. Een voordeel van de politie is dat je geen enkele auto hoeft te kopen; een vrijgespeelde auto is direct van jou. Een nadeel is dat je deze niet kunt upgraden. Gelukkig zitten er aan het einde van de campagne een paar superwagens die de meest opgevoerde raceauto's gemakkelijk bijhouden. Net als de racers heb je de beschikking over gadgets. Deze variëren van de mogelijkheid om helikopters en wegblokkades in te roepen tot het inzetten van een stroomstoot die de auto voor je een flinke oplawaai geeft.
Het valt op dat je als racer voornamelijk van schuilplaats naar schuilplaats rijdt, om steeds maar je punten te innen. Als politie ben je meer aan het patrouilleren aangezien je de verdiende punten toch niet kwijtraakt. Deze simpele nuances in de twee verhaallijnen zorgen ervoor dat je je als politie zowaar de slechterik gaat voelen. Je pakt steeds maar weer de punten af van die 'arme' straatracers. Maar oh, wat is dat toch een lekker gevoel!
Nieuwe generatie
Hoewel deze review gebaseerd is op de PlayStation 3-versie hebben we onlangs al wel enkele uren de PlayStation 4-versie mogen spelen. Dit is natuurlijk te weinig om een definitief oordeel te vellen, maar wel kunnen we stellen dat de next-gen versie ons niet van onze sokken wist te blazen. Het ziet er grafisch natuurlijk wel iets beter uit, maar dat kwam voornamelijk door de lichteffecten die op de PS4 werkelijk prachtig zijn. De huidige generatie heeft af en toe last van framedrops en andere kleine technische mankementen, maar daar is ook haast niet aan te ontsnappen met zo'n immense spelwereld.
Met de hulp van Criterion Games is het de nieuwe studio Ghost Games gelukt om voor het tweede jaar op rij een zeer puike racegame in de serie af te leveren. Voorheen wi elde de kwaliteit nog wel eens per jaar, om het maar voorzichtig uit te drukken. De fundering voor de nieuwe generatie is met Rivals gelegd en met de nodige verbeteringen aan AllDrive kan Need for Speed in de volgende editie zijn rivalen echt achter zich laten.
Getest op de PlayStation 3