NBA Live kroop vorig jaar weer terug in de spotlights na een afwezigheid van maar liefst vijf jaar. EA bracht een ondermaatse basketballer op de markt die niet veel had in te brengen tegen concurrent NBA 2K14, maar het bedrijf liet in ieder geval zien dat het de strijd weer serieus wilde aangaan. Dit jaar toont EA weer ballen en laat het zien hoeveel vordering het kan maken in een jaar tijd.
NBA Live 15 is in veel opzichten enorm verbeterd ten opzichte van de vorige editie. Vooral de graphics hebben een enorme sprong gemaakt en zien er veel realistischer uit, al is het nog niet zo prachtig als NBA 2K15. Ook zijn er veel bugs weggewerkt, waardoor het een stuk speelbaarder is geworden.
Timing klopt geen bal van
De game is makkelijk om op te pakken en voelt meer arcade-achtig aan dan de concurrentie. Als je het spel voor het eerst opstart, word je verwelkomd door Damian Lillard van de Portland Trail Blazers, die ook de cover siert. Hij geeft je in tien minuten tijd een tutorial waarmee je de basisvaardigheden en een paar extra trucjes leert, zoals het creëren van ruimte voor een schot of op de basket afstormen met een eurostep. Je tovert het allemaal vrij simpel uit je knoppen en voor je het weet sluit je je eerste wedstrijd winnend af.
Je moet daarbij wel een beetje je timing aanpa en, want de flow van het spel voelt niet helemaal goed. Normaal gesproken moet je de schietknop loslaten als je speler op het hoogste punt van zijn sprong is, maar dat lijkt in NBA Live 15 niet helemaal te werken. Voor je gevoel word je gedwongen om iets eerder los te laten, omdat je schot anders finaal mis gaat. Tijdens free throws is die timing zelfs nog vroeger en moet je loslaten ver voordat de bal je handen verlaat. Het is een beetje onlogisch en onnatuurlijk, maar als je een tijdje speelt wen je er vanzelf aan.
Te makkelijk, te moeilijk
De moeilijkheidsgraad van de game is nogal instabiel. Lay-ups en dunks zijn veel te simpel uit te voeren. Als je een beetje in de buurt van de basket bent en een aanloopje kunt nemen, gaat hij er bijna altijd wel in. Daarbij sjoemelt het spel met de animaties. Als er veel spelers onder de basket staan en je probeert een lay-up, zie je jouw atleet als het ware naar de basket toe worden getrokken. Spelers schieten ineens in een vreemde positie en slaan een paar frames animatie over, waardoor het lijkt alsof de uitkomst van jouw acties al vaststaan voordat je ze uitvoert. Daar staat dan weer tegenover dat het veel te moeilijk is om je tegen lay-ups te verdedigen, omdat de tegenstander natuurlijk hetzelfde voordeel heeft. Ook zijn gewone schoten lastig om te scoren, en niet alleen door de vreemde timing. De game vindt bijna altijd dat je een verdediger te dicht bij je had staan en dus de kans kleiner is dat je schot erin gaat.
Als je het allemaal onder de knie hebt, is er in ieder geval genoeg om te spelen. Gedurende het seizoen komen er namelijk steeds nieuwe uitdagingen bij. In de Rewind kun je wedstrijden die in het echt net plaats hebben gevonden naspelen, en je kunt op elk moment inspringen. Dus kun je niet begrijpen hoe de Bulls in de tweede helft een voorsprong hebben weggegeven, dan begin jij gewoon in het derde kwart en probeer je de leiding vast te houden. Nog intere anter zijn de Big Moments, waarin je belangrijke momenten uit echte wedstrijden naspeelt. Je krijgt bijvoorbeeld de opdracht om de 7 scores van Lillard in één helft na te bootsen, of een achterstand van 3 punten in 5 minuten weg te werken. Al je prestaties worden bijgehouden in een ranglijst, waardoor je het toch elke keer net iets beter wilt doen, zeker als je vrienden hebt die dezelfde uitdagingen spelen.
Geen klik
Deze seizoensgebonden content is het meest intere ante, want de overige modi zijn nogal generiek. Er is het verplichte Ultimate Team, waarin je weer je team samenstelt door pakjes met kaarten te kopen. Munten verdien je door uitdagingen te voltooien, maar die komen allemaal neer op het spelen van volle wedstrijden in plaats van meer intere ante opdrachten. Ook is er de Dynasty-modus, waarin je als manager van een team aan de slag gaat. Natuurlijk heb je weer veel te besli en en kun je spelers draften en ruilen.
In de Rising Star-modus neem je de controle over één enkele speler die je zelf van een uiterlijk voorziet. Na de eerste wedstrijd wordt je gedraft door één van de teams en is het aan jou om je te bewijzen als speler en steeds meer minuten op het veld te verdienen, totdat je uiteindelijk de beste speler van de wereld bent. Deze modus valt helaas erg tegen, zeker in vergelijking met 2K15. Daar word je verwend met allerlei tu enfilmpjes, waarin je teamgenoten of je coach met je praten. In NBA Live voel je je nooit echt onderdeel van het team. Je klikt gewoon door van wedstrijd naar wedstrijd, zonder dat je het gevoel hebt echt verbonden te zijn met je medespelers. De gameplay is bovendien erg onrealistisch: je krijgt vrijwel altijd de bal toegespeeld als je erom vraagt, zelfs als andere spelers in een betere positie staan. Je teamgenoten zijn bovendien vrij dom en tergend langzaam. Zelfs als je ze een perfecte pa onder de basket toespeelt, hebben ze een volle seconde nodig om te bedenken wat ze daar dan mee moeten doen.
EA verdient een compliment omdat ze er in ieder geval voor gaan. En als NBA Live de komende tijd zo blijft groeien als nu, dan heeft 2K over een jaar of twee wellicht een echte concurrent om rekening mee te houden. Er is nu echter geen enkele reden om NBA Live 15 aan te raden als er een game in de schappen ligt die veel beter is.
NBA Live 15 is nu verkrijgbaar op PlayStation 4 en Xbox One. Deze recensie is gebaseerd op de PS4-versie van de game.