Door de jaren heen hebben wij al ontelbare basketbalgames gespeeld. En in al die jaren hadden die games meestal één groot minpunt; Michael Jordan ontbrak als speelbaar personage. Tot vorig jaar, toen NBA 2K11 verscheen en ons zoveel Jordan gaf dat we er bijna van duizelden. Eerlijkheidshalve moeten we overigens toegeven dat de game zonder His Royal Airne ook uitstekend in elkaar stak. Zo goed zelfs dat we ons afvroegen hoe 2K-games dit succes dit jaar op zijn minst zou evenaren. Het antwoord? Jordan heeft dit keer zijn vrienden meegenomen!
Want hoe goed Jordan ook was, hij was zeker niet de enige legende die basketbal zo ongekend populair heeft gemaakt in de VS, maar ook ver daarbuiten. NBA 2K12 trommelt daarom maar liefst vijftien legendes op die ieder op hun specifieke wijze hun stempel op de NBA hebben gedrukt. Wat te denken van Wilt Chamberlain (de enige speler die ooit honderd punten scoorde in een wedstrijd), Julius Erving, Larry Bird, Magic Johnson en Hakeem Olajuwon? Stuk voor stuk zijn het geweldige spelers die we maar al te graag besturen in de NBA’s Greatest-modus.
The NBA Greatest
Het grote verschil met de vorige Jordan-challenges is echter niet alleen de toevoeging van grote namen, maar zowat alles daar omheen. Zo zijn de speciale opdrachten verdwenen en is het enige wat hier telt de overwinning. En winnen doe je in een basketbal-game niet alleen, maar met je team. Wat geen straf is, aangezien je onder andere mag spelen met de Chicago Bulls uit ’93 (o.a. Scotty Pippen, Horace Grant en B.J). Om het geheel zo goed mogelijk over te brengen, hebben de wedstrijden ook een eigen, authentieke look en feel, zowel grafisch als gameplay-technisch. Zo spelen wedstrijden van veertig jaar geleden anders dan de wedstrijden van nu, maar zien ze er ook zeker anders uit. TV-beelden uit de jaren zeventig, gecombineerd met de kledingstijl van toen, geven deze modus een uniek gevoel mee. En samen met de uitdagende tegenstand (legendes spelen nu eenmaal graag tegen andere legendes) biedt de NBA’s Greatest-modus eigenlijk nog veel meer dan de al gesmaakte Jordan-Challenges.
Maar hoe cool Jordan en zijn maten ook zijn (de teams uit NBA’s Greatest zijn te unlocken voor gewone wedstrijden), het meeste plezier zul je uiteindelijk halen uit twee andere modi: The A ociation en My Player. Deze waren in het vorige deel al erg goed, maar hebben dit jaar nog wat kleine verbeteringen meegekregen. In het geval van The A ociation, een modus waarin je een volledig team mag leiden inclusief alle transfers en teamopstellingen, is de meest opvallende toevoeging de mogelijkheid om een seizoen online te spelen met je vrienden. Voor de rest is de modus, die overigens al erg sterk in elkaar stak, bijna identiek gebleven.
Goed, beter, best
De My Player-modus is meer onder handen genomen. En niet geheel onterecht. In deeltje elf duurde het allemaal vrij lang voor je wat bereikt had in je carrière. In deel twaalf word je echter direct op je wenken bediend en begin je in een heuse finale uit een lagere divisie. Uiteraard zitten de tribunes vol met coaches uit de NBA, dus hoe goed je het hier doet, bepaalt de rest van je loopbaan. Na de wedstrijd beginnen dan ook de Drafts en staan er drie teams voor je klaar. Aan jou om de juiste uit te zoeken en te beginnen aan je tocht naar de Hall of Fame. Door deze nieuwe aanpak mag je meteen ruiken aan het grote werk, maar speel je ook wel degelijk ergens voor. De saaie, lange potjes uit NBA 2K11 zijn vervangen door wedstrijden in uitverkochte arena’s tegen Bryant, LeBron en Garnett.
Doordat je als speler betere stats meekrijgt, kun je nu ook veel eerder meekomen met de top. Uiteindelijk ligt het algemene niveau wel wat hoger dan in NBA 2K11, maar sta je wel veel eerder in de basis van een echt NBA-team. Daarnaast is het hele beloning ysteem tijdens de wedstrijd op de schop genomen. Zo begin je al met een hoger cijfer, zal de kunstmatige intelligentie je minder snel straffen, maar ook eerder beloningspunten geven. Opklimmen in het NBA-circuit beperkt zich echter niet alleen tot je spel op het veld, tu en de wedstrijden door mag je interviews geven (die ook visueel worden weergegeven). Wat je zegt heeft ook invloed op je carrière. Op deze manier biedt de hele My Player-modus een stuk meer diepgang dan voorheen en tegelijkertijd ook meer uitdaging.
Een uitdaging waar de kunstmatige intelligentie je overigens in alle modi’s mee opzadelt. Basketballen in NBA 2K12 is namelijk geen sinecure. Verre van zelfs. Speel je NBA 2K12, dan speel je in feite echt basketbal. Geen makkelijke pa es of gruwelijk dunks door middel van een druk op de knop. In deze game speel je voor het echie en moet je wachten op een gaatje in de verdediging of zelf de meest ideale looplijnen creëren. Helaas is de tegenstand soms zelfs zo goed dat ze zonder te kijken de meest onmogelijke onderscheppingen maken. Dit kan frustrerend zijn. Alles bij elkaar maakt het de leercurve van deze game namelijk ongekend hoog en zal zelfs het toegevoegde trainingskamp niet voldoende zijn om direct voor de prijzen te kunnen spelen. En dat is ergens wel jammer, want eigenlijk zou iedereen van deze game moeten kunnen genieten, zonder daarbij elk potje genadeloos te worden afgemaakt.
Ongekende presentatie
Maar laat je jezelf niet afschrikken door de hoge moeilijkheidsgraad of heb je al ervaring met een eerdere NBA 2K-game, dan is deze game een groot feest. Deze game is gemaakt voor iedere basketballiefhebber (en mi chien ook wel de sportliefhebber in het algemeen). Want de allergrootste smaakmaker in NBA 2K12 is toch wel de algehele presentatie. Zeg over de Amerikanen wat je wilt, ze weten als geen ander hoe ze een show moeten opvoeren. En die show klopt in al zijn facetten in deze game.
Neem nou bijvoorbeeld alleen al het publiek en de inrichting van de stadions. Dit jaar nog beter uitgewerkt en met nog meer detail. Overal waar je kijkt zie je een gedetailleerd publiek, maar ook je teamgenoten die niet spelen reageren realistisch (en emotioneel) op wat er op het veld gebeurt. En terwijl je mascotte een paar coole danspasjes maakt, zie je de pers als een dolle hun rolletjes volschieten als je een gruwelijke dunk maakt. Een uitstraling die van het Fifa-publiek een veredelde kijkdoos maakt. Ook tijdens de pauzes en na de wedstrijden wordt alles mooi aangekleed en mag je de mooiste momenten uit de wedstrijd rustig terugkijken op zowel foto als film. Dat de speleranimaties soms wat raar overkomen (zo zagen we Jordan een stuk lucht knuffelen, omdat Muggsy Bogues gewoonweg niet groot genoeg was) is een kleine smet op een verder uitstekende visuele presentatie.
Als we tenslotte een echte winnaar moeten aanwijzen in NB2K12, dan is het niet Jordan, de verbeterde My PLayer-modus of de verbluffende visuele effecten. Nee, de echte winnaar is het geluid. Eigenlijk hebben we nog nooit een sportgame gespeeld waarin we de sportcommentator zo goed vonden. Niet alleen is het commentaar bijna altijd perfect en van toepa ing op het spel wat gespeeld wordt, het wi elt moeiteloos wanneer de game daarom vraagt. Alles lijkt te kloppen en op enige herhaling na tijdens een van de meer uitgebreidere modi, zul je eigenlijk altijd met plezier luisteren naar het verslag.
Vooral tijdens de NBA Greatest-modus verwendt de commentator je met intere ante feitjes over de spelers op het veld. En niet alleen de speler waar het om draait, ook van de rest van het team krijg je een breed aanbod aan weetjes. We betrapten ons er zelfs op dat we soms meer naar het commentaar aan het luisteren waren dan dat we daadwerkelijk aan het basketballen waren. Het is eigenlijk wel grappig dat er dit jaar mi chien wel helemaal geen NBA gespeeld wordt door geruzie over salariseisen tu en spelers en clubs. Wie behoefte heeft aan NBA kan zich dit jaar beter richten op NBA 2K12. Een game die letterlijk alles in huis heeft als je basketbal ook maar enigszins een warm hart toedraagt. En de algehele presentatie van de game laat je regelmatig denken dat je gewoon een wedstrijd aan het kijken bent op tv. Alleen bepaal jij deze keer de uitslag!