Al sinds jaar en dag gaan Electronic Arts en 2K Sports de concurrentie met elkaar aan op het gebied van de Amerikaanse sportspellen. Om de verkoopcijfers te bevorderen proberen de ontwikkelaars regelmatig enkele innovatieve elementen aan hun serie's toe te voegen opdat ze een eigen identiteit krijgen. De markt leek grotendeels verzadigd te zijn. Sony Entertainment vond echter dat er plaats was voor nóg een spel omtrent basketbal en besloot een paar jaar terug NBA '06 te ontwikkelen. Nu, twee jaar verder, verschijnt hun NBA-serie met deeltje '08 voor het eerst ook in Europa.
Net als EA en 2K Sports pleit ontwikkelaar Sony Computer Entertainment dat de jongste telg van de nog prille NBA-serie het realisme sterk zal benaderen. Echter, wanneer je het spel voor de eerste keer onder handen neemt, zul je al snel tot de ontdekking komen dat dit absoluut niet het geval is. NBA '08 kent, ondanks zijn relatief realistische uiterlijk, een zeer arcadeachtige spelstijl. Zo is het vaak genoeg mogelijk om door de hele defensie van je tegenstander te sprinten. Omgekeerd is dit echter ook het geval. Verdedigen is namelijk een ondoenbare zaak geworden. Je hebt een aantal actie's tot je beschikking die ertoe moeten leiden dat je de bal verovert. Toch lijkt iedere aanvaller een wereldster te zijn en rent zonder moeite langs het gros van je verdedigers. Dit zorgt voor razendsnelle wedstrijden die voor iedereen speelbaar zijn. Ook het schietsysteem is vrij makkelijk onder de knie te krijgen. Om een succesvol schot te plaatsen, dien je een soort minispel te spelen. Hierin begint een metertje te lopen, die je zult moeten stoppen wanneer 'ie zich in een groen gebiedje bevindt. Logischerwijs wordt dit gebied een stuk groter wanneer je dichter bij de basket staat. Wanneer je dit systeem enkele malen hebt ervaren, zul je de meest onmenselijke worpen kunnen maken.
NBA '08 kent een aantal uiteenlopende speelmodi. Zo kun je een lo e wedstrijd spelen, een heel seizoen doorlopen, en is het mogelijk bepaalde prestatie's van bekende spelers te evenaren. In de laatste modus dien je een honderdtal verschillende mi ie's te voltooien, die uiteenlopen van het maken van een bepaald aantal punten tot het voorkomen van het scoren van de tegenstander. Alhoewel dit op het eerste gezicht voor veel variatie lijkt te zorgen, gaat dit relatief snel vervelen. Dit komt doordat de mi ie's in de praktijk nauwelijks van elkaar verschillen. Ook speel je continu met een ander team waardoor je niet kunt wennen aan de betreffende manier van spelen. Daarnaast kun je nog een handjevol minispellen spelen. Deze zijn vrij oppervlakkig en eenvoudig gehouden, waardoor je ze na enkele keren wel gezien hebt. Ook bevat de game een online-multiplayer, die aardig in elkaar zit, maar geen buitensporige mogelijkheden biedt.
Een leuke toevoeging is de mogelijkheid om een eigen personage te ontwikkelen en daarmee carrière te maken. Je zelfontworpen speler kun je te allen tijde toe aan een van de bestaande teams. In het begin is je personage nauwelijks in staat te basketballen, maar wanneer hij regelmatig wedstrijden speelt, krijgt 'ie ervaringspunten. Deze kun je gebruiken om de statistieken te verbeteren zodat je een topspeler hebt aan het einde van het seizoen.
Op grafisch vlak stelt NBA '08 erg teleur. Vooral wanneer je de game vergelijkt met de andere basketbalspellen is het een drama. Animatie's verlopen niet vloeiend, het publiek is zeer kartelig en spelers zijn onnatuurgetrouw. Dit laatste valt goed te zien wanneer je kijkt naar bijvoorbeeld de lichaamsbouw en de bijbehorende tatoeages. Daar waar de andere titels uitblinken in het weergeven van de sterren; lekker gespierd, herkenbare animatie's en vol met tatoeages, valt NBA '08 volledig door de mand. Het gros van de spelers ziet eruit als een lange, onhandige slungel met hier en daar een afwasbaar plakplaatje op het tengere lichaam.
Ook het geluid is niet al te sterk. Het publiek voegt absoluut niets positiefs toe aan de sfeer. Zowel het geschreeuw en gefluit als de spreekkoren klinken ontzettend mat. Daarnaast zijn veel reactie's van de toeschouwers zeer onnatuurlijk. Zo werd mijn team in een van de laatste wedstrijden van de competitie volledig weggespeeld door een topploeg. Met meer dan twintig punten achterstand en nog maar een kleine halve minuut op de klok probeer ik nog één keer aan te vallen. De topspeler van mijn team wist de bal, zij het na het nodige geklungel, uiteindelijk in het netje te krijgen. Het publiek ging helemaal uit z'n dak, terwijl de wedstrijd in feite allang gespeeld was. Dit is een goed voorbeeld van de oneffenheid van NBA '08. De commentatoren zijn mogelijk nóg beroerder. Ze spreken beiden zonder enige vorm van emotie en brabbelen slechts een zeer geringe hoeveelheid aan geforceerde zinnen. Gelukkig is de achtergrondmuziek, vooral stoere hiphop, nog wel te pruimen.