Amper drie weken geleden verscheen Naruto: Ultimate Ninja Storm voor de PlayStation 3. Deze game was niet alleen het debuut van de geelharige ninjameester in spé op de PlayStation 3, maar wist ook speerpunten uit verschillende genre's op een vermakelijke wijze tot één geheel te smeden. Deze afwijkende spelopzet deed erg denken aan Rise of a Ninja. Laatstgenoemde wordt nu alweer voorzien van een vervolg in de vorm van The Broken Bond. Het zijn fijne tijden voor de liefhebbers van de spraakmakende anime.
Naruto: The Broken Bond is het rechtstreekse vervolg op Rise of a Ninja. Zodoende is er niet al te veel veranderd aan het spelprincipe. Nog steeds worden vechtpa ages aan elkaar geknoopt door spelelementen uit diverse genre's, die plaatsvinden in een open wereld met een overdosis aan optionele opdrachten. In plaats van innovatie zijn het dan ook vooral gestage verbeteringen die de klok slaan, al is dit zeker geen negatieve ontwikkeling. Het fundament van Rise of a Ninja stak namelijk goed in elkaar en bood voldoende perspectief om er op voort te borduren.
Ook wat betreft het verhaal loopt het spel naadloos over in haar voorganger. Het komt er kort gezegd op neer dat het pittoreske dorpje Konoha in puin ligt door een gewelddadige invasie van een concurrerende ninjagemeenschap. Vrijwel onmiddellijk speel je een van de meest memorabele gevechten uit de serie na; de strijd tu en Sarutobi, de krachtigste krijger van het dorp, en zijn voormalig leerling Orochimaru, die op alle fronten het kwaad vertegenwoordigt. De bloedige confrontatie eindigt in het voordeel van deze bullebak, al heeft hij een behoorlijke prijs voor de overwinning moeten betalen. Doordat Sarutobi zijn armen weet te verlammen is hij namelijk niet langer in staat om Konoha te vernietigen.
Deze spectaculaire openingspa age is het begin van een epische strijd tu en goed en kwaad, waarbij de verhoudingen allesbehalve op voorhand vastliggen. Zo is de kille Sasuke bereid om alles te ondernemen om zijn vermoorde familie te wreken, wat een aantal onvoorziene consequenties tot gevolg heeft. Zoals de subtitel van de game al suggereert speelt de teloorgang van de vriendschap tu en Naruto en Sasuke namelijk de hoofdmoot, die een indrukwekkende climax kent tegen het einde van het spel.
Dat na het volbrengen van de game bij de speler de vraag opgeroepen wordt hoe hun relatie zich na dit dramatische besluit ontwikkelt, toont de kla e aan van de vertelwijze van het plot. Sterker nog, wat betreft de hoofdlijnen doet het verhaal nauwelijks iets onder voor de anime, iets dat normaliter steevast het geval is. De verhoudingen tu en de personages worden haarfijn uiteengezet, de tu enfilmpjes weten een gedetailleerd beeld van de situatie te schetsen en de epische achtergrondmuziek zorgt ervoor dat de emotievolle gebeurteni en nog beter tot hun recht komen.
Niet alleen de achtergrondmuziek, maar ook het audiovisuele totaalplaatje weet te overdonderen. Rise of a Ninja en Ultimate Ninja Storm wisten de kwaliteit van de televisieserie bij vlagen al te evenaren, maar The Broken Bond doet daar nog een flinke schep bovenop. Het kleurgebruik is een stuk intenser, de animaties lopen nog soepeler in elkaar over en het oog voor detail is ongekend. De tekenstijl weet de serie zelfs op sommige fronten te overkla en, een prachtige prestatie.
Bovendien is zichtbaar veel waarde gehecht aan de authenticiteit van het product. Zo zijn de stemmen zowel in het Engels als in het Japans in te stellen, wat door de liefhebber over het algemeen als behoorlijk relevant beschouwd wordt. Ook zijn talloze herkenningspunten aanwezig in en omtrent Konoha, wordt de excentrieke humor uit de serie nog eens extra aangedikt en is elke krijger voorzien van zijn of haar unieke vechtstijl.
Deze verschillende vechtstijlen zijn er natuurlijk niet zomaar. De gevechten beslaan immers een groot gedeelte van het spel. Het is dan ook een verademing dat dit spelelement uitstekend in elkaar steekt en op bepaalde vlakken zelfs aanzienlijk verbeterd is ten opzichte van het vorige deel. Alhoewel er een hoop subtiele toevoegingen doorgevoerd zijn, is het vooral het verschil in snelheid dat het vechtsysteem een stuk beter tot z'n recht laat komen. De gevechten verlopen nu een paar tandjes trager, wat uiteindelijk als gevolg heeft dat onnozelaars het niet zo snel weten te redden tegen ervaren spelers en er meer ruimte is om verschillende speelstijlen in de praktijk te brengen.
Niettemin is het vechtsysteem nog altijd niet al te diepgaand en had ietwat meer fine e in de balans zeker niet mi taan. Dit neemt echter niet weg dat het vechtsysteem uitermate vermakelijk is. Vooral de speciale aanvallen zijn een lust om uit te voeren. Ze worden niet alleen op een fraaie manier in beeld gebracht, maar staan doordat ze de nodige vaardigheid vereisen ook garant voor een portie voldoening. Bovendien is het nog maar de vraag of een complex vechtsysteem het spel wel ten goede was gekomen. Juist door het toegankelijke karakter heeft plezier de hoogste prioriteit, wat in dit geval uitstekend uitpakt.
Zoals reeds vermeld is het naast het vechtgedeelte mogelijk om de open wereld te verkennen en opdrachten te volbrengen. Dit gedeelte van het spel is behoorlijk gevarieerd. Het ene moment dien je gokspelletjes te winnen om een diamanten ring voor een wanhopig meisje te verkrijgen, terwijl je even later moeiteloos over het water sprint om een schakelaar om te zetten. In wezen verschillen deze spelelementen niet al te veel van Rise of a Ninja, al zijn de platformelementen ditmaal een stuk beter uitgewerkt. Dit valt vooral te merken aan de structuur van de omgevingen, die zich nu wat meer lenen voor het traditionele klim- en klauterwerk. Ondanks dat het nergens wereldschokkende proporties aanneemt, kan dus rustig gesteld worden dat dit spelgedeelte prima in elkaar steekt.
Bovendien is het zo gek nog niet om de vele nevenactiviteiten te doorlopen, die in vergelijking met het vorige deel behoorlijk bijgeschaafd zijn. Dit komt vooral tot uiting in de mi iestructuur, die ditmaal een stuk intere anter en gevarieerder is. Daarnaast doorloop je de verhaalmodus niet langer louter met Naruto. Gedurende vrijwel alle mi ies word je namelijk vergezeld door een compagnon, die je te allen tijden onder handen kunt nemen. Ook tijdens de gevechten neem je twee spelers onder je hoede, wat de algehele diversiteit alleen maar ten goede komt.
Desondanks is er overduidelijk een kwaliteitsverschil aanwezig tu en de verhalende mi ies en de zijopdrachten. In vergelijking met de groteske hoofdmi ies, die de karakteristieke sfeer van de serie subliem weten neer te zetten, voelen deze opdrachtjes namelijk nogal flauwtjes aan. Het epische karakter die de hoofdmi ies kenmerken, gaat immers zo goed als volledig verloren doordat de tu enfilmpjes en moralistische insteek gedurende deze opdrachten schitteren door afwezigheid. Ook kan het bij vlagen nogal vervelend worden om voor de zoveelste keer van boom naar boom te moeten springen om een bepaald gebied te bereiken of wederom op zoek te gaan naar een stelletje identiteitsloze bandieten om hen een kopje kleiner te maken.
Ten slotte weten ook de online spelmodi te overtuigen. Naast de gebruikelijke lo e wedstrijdjes is het ook mogelijk om deel te nemen aan een online krijgerexamen. Dit examen kent de opzet van een simpel toernooi, maar weet dit te combineren met de grootschaligheid van online ranglijsten. In wezen komt het er op neer dat je onderaan de ladder begint en je middels overwinningen ervaringspunten verzamelt. Wanneer je voldoende van deze punten bij elkaar gesprokkeld hebt, worden deze omgezet in rangen. Heb je eenmaal de hoogste status bereikt, dan is het zaak om uitdagers ervan te weerhouden dat ze deze rang van jou overnemen. Een erg vermakelijke toevoeging, die de spelduur aanzienlijk weet te verlengen en goed inspeelt op de competitieve verlangens.