NARC plaatst de speler in de strakke boots van twee politieagenten die de jacht geopend hebben op een hooggewaardeerde crimineel, die een nieuw soort drugs op de markt heeft gebracht: Liquid Soul. Een grote rol speelt het verhaal niet, het geeft de game enkel een reden om een stortvloed aan geweld, scheldwoorden en andere onzuivere zaken over je heen te gieten. Want zoals je uit de afgelopen zinnen wel hebt op kunnen maken, is NARC niet de standaard gezellige shooter, waarin hoogstens wat botten gebroken worden.
De schijnwerpers staan in het spel niet op de monotone karakters, het saaie verhaal of de grijze graphics gericht, maar op de drugs. Hoewel men voor de politieke correctheid vertelt dat het spel om de strijd tegen drugs gaat, komt de echte thrill toch door het gebruiken van de verdovende middelen. In de vrij te verkennen stad waar NARC zich in afspeelt, kun je op iedere straathoek een flinke portie pillen, wieder wiede wiet en tal van andere troep kopen. Iedere drug heeft zijn eigen gevolg op de staat van je karakter, variërend van een verbeterde precisie tijdens het schieten tot een gasfles in je reet, waardoor je harder gaat rennen. Pas echter op dat je de drugs niet teveel gebruikt, want je kunt ook echt verslaafd raken!
Dit verslaafd raken wordt als een minpunt gerekend, want het heeft een negatieve invloed op je politiestatus. Je bent ofwel een 'goede' politieagent, ofwel een 'slechte' copper. Het verschil tu en goed en slecht is in de game echter zo verschrikkelijk klein, heeft zo weinig invloed en is ook zo gemakkelijk weer recht te trekken, dat het systeem eigenlijk totaal geen zin heeft.
Leuker is het om gewoon wat aan te gaan kloten in de wereld, door je politiebadge te pakken, wat mensen in elkaar te ro en en de verschillende drugs uit te proberen. De uitwerking van deze drugs is best grappig gedaan: het beeld krijgt een vreemde twist en er wordt een maf muziekje op de achtergrond afgespeeld. Het vechtsysteem zit daarentegen weer minder goed in elkaar. Het spel voelt goedkoop aan en de combinatie van de verschillende bewegingen verloopt houterig. Ook de 'free roaming'-stad komt wat goedkoop over, met wel heel erg veel grijze, saaie gebouwen en veel te veel mensen op straat, die er om de haverklap hetzelfde uitzien. Ook zit de camera het spel veelvuldig in de weg en is het vaak een hel om overzicht op het slagveld te creëren.
Laten we echter niet uit het oog verliezen dat NARC een echte budgettitel is, die voor het zachte prijsje van €19,99 in de winkel ligt. Het beoordelen van alle componenten als een full-priced game zou dan ook niet eerlijk zijn. Bij zo'n budgetgame is het vervolgens wel raar om te zien dat men een Hollywood-waardige crew aan voice-actors bij elkaar geraapt heeft. Grote namen werken aan de game mee, al merk je daar ingame niet belachelijk veel van. Door deze grap, krijg je toch een beetje het gevoel dat Midway NARC puur als een commercieel trucje ziet, dat door diens controversiële thema en lage prijs op een simpele manier voor wat contanten moet zorgen. Dit speelt echter niet mee in de beoordeling van de kwaliteit van de game, maar mag wel even gezegd worden.
NARC is een minder dan middelmatige actiegame, die enkel boeit door het gebruik van drugs, het heftige taalgebruik en het bikkelharde geweld. Het spel pretendeert een soort mini-GTA te zijn, maar haalt dit niveau bij lange na niet. Over het algemeen biedt het spel kortzichtig vermaak, dat door de houterige animaties, saaie graphics en vervelende camera op geen enkel punt boven de grijze ma a uit weet te springen. Voor de traditionele regenachtige zondagmiddag dus.
Gameplay: 5,0Graphics: 5,0Geluid: 7,0Totaal: 5,1