MXGP is de modderige evenknie van MotoGP, eveneens gemaakt door Milestone. De game is net zo goed op de weg en net zo weinig ambitieus op alle andere vlakken. MotoGP kwam daar nog enigszins mee weg, maar een motocro -game zonder spektakel raakt gelijk de verkeerde snaar.
Geen spektakel
In dat opzicht is MX vs ATV een veel intere antere titel, zelfs al is de laatste uitgave, Alive, alweer een aantal jaar oud. In die game staat het nerveuze geknetter van de motoren, de afschuwelijke valpartijen en de impact van de sprongen centraal. In MXGP niets van dat alles; er zit geen tempo in de game en wanneer je valt, worden animaties vaker niet dan wel afgemaakt. In de meeste gevallen respawn je gelijk wanneer je op de grond smakt, of zelfs daarvoor.
Weinig verhullend is bovendien MXGP’s presentatie: textures laden bijvoorbeeld dusdanig laat in dat sporen in de modder pas zichtbaar worden wanneer je te dichtbij bent om ze daadwerkelijk in je voordeel te kunnen gebruiken. Sowieso zijn omgevingen en motoren weinig gedetailleerd, waar het gebrek aan in-game muziek nog een schepje bovenop doet. En als je niet helemaal bekend bent met de bijzondere manier waarop motocro functioneert, dan heb je met MXGP geen goede docent. De tutorial legt vooral zwak uit wat voor effect je lichaamsgewicht heeft op de wegligging van je motor.
Ironisch genoeg is precies dat laatste waar de kracht van MXGP gelegen is; met alle automatische toeters en bellen uitgeschakeld, is het een fantastische uitdaging om je motor door de parkoersen te loodsen. Vlak voor en na een sprong, maar ook bij het aansnijden van de bocht houd je niet alleen je balans met het linkerpookje, waarmee je zoals gebruikelijk stuurt, maar gebruik je ook het rechterpookje. Daarmee verplaats je je lichaamsgewicht, wat in deze game nóg waardevoller is dan in MotoGP. De parkoersen zitten immers vol met haarspeldbochten en door andere racers gecreëerde moddersporen. Door je lichaamsgewicht continu te verplaatsen, kun je je beter door bochten en over heuvels manoeuvreren, maar verlies je ook relatief makkelijk je evenwicht.
Uitdagend, maar generiek
Deze uitdaging maakt MXGP nog enigszins de moeite waard. Wel is het zo dat er relatief weinig intere ante modi zijn waarin je je vaardigheden daadwerkelijk kunt testen. Je kunt een lo e race rijden, een volledige grand-prix of een lo taand seizoen, maar je zou vooral verwachten dat de carrièremodus je met genoeg content voorziet, zoals gebruikelijk is in racegames. En met de volledige licenties van de MXGP 1 en 2, inclusief parkoersen, is dat tot op zekere hoogte ook het geval. Het is vooral de opzet van deze modus die weinig aantrekkelijk is; voor elke race krijg je een doelstelling mee, alsook een rivaal, maar er is weinig om echt voor te racen.
En als je ook maar enigszins aan je doelstellingen voldoet, rijd je na vijf wedstrijden al bij een team dat om de bovenste plaatsen meedoet. Ironisch genoeg wordt de game dan makkelijker; je krijgt een snellere motor, maar het niveau van je tegenstanders blijft hetzelfde. Teken je na een wedstrijd of tien dan bij een topteam, dan is er eigenlijk niets meer aan. Na een keer kampioen te zijn geworden in beide kla en heb je ook in principe alles gezien; de paar helmen die je vrijspeelt maken weinig indruk en de berichten die teammanagers en rivalen je sturen zijn generiek en herhalen zich na een aantal wedstrijden.