Stel, je bent een bodybuilder en een gemene man jat je proteïnedrankje. Wat doe je dan? Wat alle bodybuilders zouden doen natuurlijk: op hippe J-Pop muziek de dief door de straten achtervolgen en je zelfs niet door muren laten stoppen. Nee, je loopt er gewoon dwars doorheen.
Ijsbeer
Het idee achter Muscle March is even bizar als geweldig. Het heeft iets weg van het spelprogramma Hole in the Wall waarin deelnemers door uiteenlopende gaten in een muur moeten zien te komen door rare poses aan te nemen. Maar dan niet met bekende Nederlanders, maar met rare gespierde knapen of een ijsbeer. Ja, een ijsbeer. Vraag ons alsjeblieft niet waarom, maar dat maakt het er niet minder komisch om.
In Muscle March loop je achter een rij door de computer bestuurde bodybuilders aan en moet je steeds een pose aannemen met de Wii-controller en Nunchuck om door de muren te geraken. Er zijn vier poses en het gat in de muur toont duidelijk welke van de vier je jezelf aan moet meten. Alle vier zijn uitermate geschikt om je spierballen tot hun recht te laten komen, dus je ziet er in de woonkamer ook nog eens op je best uit. Of op je gekst, het is maar hoe je het bekijkt.
Er zijn drie levels waarin je dit doet en het wordt vooral aan het einde flink moeilijk. De muren komen steeds sneller op je af en de rij waar je achter loopt wordt steeds korter, waardoor je minder tijd hebt om uit te vogelen welke van de vier poses je moet aannemen. Uiteindelijk heb je de game binnen een paar uurtjes echter wel doorlopen, waarbij de speelduur deels opgerekt wordt door de gebrekkige besturing.
Frustratie
De besturing, ja. Die is namelijk frustrerend. Het zou toch makkelijk moeten zijn, een pose aannemen met de Wii-controller? Nou, vergeet het maar. Het spel herkent vaak niet welke pose je uitvoert, met het gevolg dat je weer een stukje van je levensbalk kwijt raakt wanneer je dwars door een gat in de muur heen buldert. Ook duurt het wi elen van pose net even iets te lang, waardoor het spel al snel in een hectisch rommeltje verzandt. Zonde, want het simplistische uitgangspunt van het spel vraagt juist om even simpele besturing. Ondanks de frustratie zorgen de maffe personages en rare situaties in de game er nog wel voor dat je Muscle March met een dikke grijns speelt, maar het nodigt niet uit om de game vaker te spelen om een hogere score te halen.
De multiplayer is daarnaast een gemiste kans. Om de beurt moet je eindeloos rondlopen en poses aannemen en wanneer je af bent, mag de volgende speler. Het was beter geweest als je tegelijkertijd zou kunnen spelen. Je loopt immers in een rij van bodybuilders, dus waarom zouden andere spelers daar geen controle over kunnen nemen?
Uiteindelijk weet de game gelukkig toch de lachers op je hand te krijgen. De muziek is lekker maf, de spierbundels die in hun string of bikini rondlopen ontzettend campy en door alle rare dingen die op je afkomen zul je regelmatig grinniken, als je humor die echt helemaal nergens op slaat tenminste kunt waarderen. Een moderne kla ieker is Muscle March niet, maar een kanshebber voor vreemdste titel van het jaar, dat zonder twijfel.