We manoeuvreren hoofdpersonage Ronan, een dode man die als geest zijn eigen moord oplost, richting een oevertje. Er ligt een meisje, dood. Als we het lijk willen onderzoeken verschijnen er een aantal steekwoorden in beeld. Aan ons de taak om uit te vogelen wat er met het meisje gebeurd is. We zien woorden als ‘dood’, ‘levend’, ‘verdronken’ en nog een aantal andere woorden die enerzijds absurd vanzelfsprekend en anderzijds extreem ridicuul zijn. We horen nog net geen geruststellend stemmetje “jammer, probeer het nog een keer” zeggen. Oh wacht, dat gebeurt wel. Als je een foute keuze maakt legt Ronan uit waarom het fout is en mag je het net zo vaak opnieuw proberen totdat de goede antwoorden aangekruist zijn. We voelen ons weer kind.
CSI: niemandsland
Nee, Murdered: Soul Suspect is geen game waarbij je je hersencellen moet gebruiken, hetgeen vreemd is bij een veredelde detective thriller. De game neemt je bij de hand, aait je over je bol en gebruikt uit de mouw geschudde verklaringen voor alles waar je een vraag over hebt. Waarom kan een geest bijvoorbeeld wel door de ene muur lopen, maar niet door de andere? Dat komt doordat mensen iets heiligs met hun huis gedaan hebben. Juist. Murdered: Soul Suspect gaat veel te gemakzuchtig om met onderdelen die best wat slimmere verklaringen mogen hebben. Ronan vraagt zich bijvoorbeeld op een gegeven moment af waarom hij niet kan teleporteren en één seconde later kan hij ineens teleporteren.
Die gemakzucht doet weinig recht aan een verhaal dat wel degelijk zijn best doen om een vermakelijke ervaring te bieden. Dat de geest van Ronan moet samenwerken met het eigenwijze spirituele meisje Joy is een leuk uitgangspunt. Ronan wil zijn moordenaar vinden om bij zijn reeds overleden vrouw te zijn en Joy is op zoek naar haar moeder. Hier en daar merken we wat subtiele humor op in hun dialogen en gaandeweg wekt hun aandoenlijke chemie ook sympathie. Dit charismatische duo acteert in een verhaal dat weliswaar moeilijk op gang komt, maar later vrij aardig begint weg te kijken. Verwacht geen uitzinnige spanning of creatieve horror, maar wel een onderhoudend whodunnit-verhaal waarbij je benieuwd bent wie de moord gepleegd heeft.
Het is jammer dat het verhaal te vaak wordt dwarsgezeten door onintere ante en trage sequenties. De stad Salem is in feite een open wereld die dienst doet als een soort centrale hub. Van daaruit loop je naar plekken die je door het verhaal loodsen. Salem is echter een groot doolhof en zonder een minimap om je bij te staan duurt het lopen van plek A naar plek B altijd veel te lang. Ondertu en kun je wel de gedachten van stilstaande mensen lezen of een aantal sidequests doen. Dat gedachtelezen raden we gelijk af. We kunnen ons niet voorstellen dat mensen zoveel inspiratieloze gedachtespinsels in hun hoofd hebben. Daarentegen bieden de sidequests wel een intere ante afleiding. Denk aan het helpen van een geest die haar ex verdenkt van vreemdgaan of een overleden vakantieganger die niet weet of het overlijden van zijn vrienden zijn schuld is. Helaas ben je zo door alle sidequests heen en blijft er al snel een lege wereld over. Het helpt daarbij niet dat er allerlei actiepunten in de wereld geplaatst zijn waar werkelijk waar helemaal niks mee gedaan wordt.
Detective op sokken
Murdered: Soul Suspect deed ons op momenten denken aan Beyond: Two Souls - en dat is geen compliment. Net als die game is het merendeel van de gameplay slechts een loze illusie. Beide games pretenderen dat jouw acties een impact op het verhaal hebben, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. In elke scene waarin je een moord of verdachte plek onderzoekt is het voldoende om gewoon een rondje te lopen en op de actieknop te rammen in de hoop dat je intere ante dingen vindt. Aan het eind van het onderzoek wijs je de meest relevante aanwijzingen aan, waarna Ronan even goed nadenkt en in een cutscene haarfijn uitlegt wat er gebeurd is. Deze cyclus herhaalt zich in elk hoofdstuk en het is telkens onmogelijk om vast te lopen of überhaupt te falen. Een gevoel van urgentie, spanning of voldoening is in geen velden of wegen te bekennen.
De stealth-onderdelen hebben meer potentie, maar kunnen niet helemaal overtuigen door slordig leveldesign. Ronan komt regelmatig in aanraking met demonen, waar hij in een directe confrontatie niks tegen kan doen. Je kunt als geest niet slaan of met een wapen knallen, maar wel een demon doen laten verdwijnen als je het van achter besluipt. Dat is overigens andermaal een kracht die nooit uitgelegd of geïntroduceerd wordt. Je kunt het gewoon. Als een demon je ziet kun je je verstoppen in de restanten van verdwenen geesten. Je kan teleporteren van restant naar restant, met als doel de demon net zolang te verwarren totdat hij stopt met zoeken en teruggaat naar zijn oorspronkelijke looplijnen. Het is één van de weinige creatieve vondsten die wél leuk is om uit te voeren. Helaas komen er veel te weinig situaties voor waarin je deze ontsnapmechaniek ook echt nodig hebt.
Minachting wordt afgestraft
Al met al is Murdered: Soul Suspect een opeenstapeling van spelelementen die gemakzuchtig, niet af, nutteloos of niet overtuigend zijn. Dan blijft alleen een enigszins vermakelijk verhaal over dat na een uurtje of zes eindigt in een overigens afgeraffelde climax. Als geheel kunnen we deze nieuwe IP niks meer dan een zielloze teleurstelling noemen. Maar dat krijg je ervan als je een detective game maakt waarin je geen vrijheid krijgt om een detective te zijn. Murdered: Soul Suspect minacht zijn spelers en dat is de grootste zonde die je als ontwikkelaar kunt plegen.
Murdered: Soul Suspect is getest op de PlayStation 4