MotorStorm: Apocalypse verruilt de stoffige valleien en tropische landschappen uit de vorige twee delen voor een stedelijke omgeving. Met allerhande voertuigen scheur je door de straten en over de daken van een metropool die wordt getroffen door een aardbeving, wat ook nog eens zorgt voor racetracks die tijdens het rijden uiteen gereten worden door aardschokken. Het zorgt ervoor dat vrijwel elke race spektakel biedt en voor onverwachte situaties zorgt. Bovendien wordt dit alles ook nog eens puik in beeld gebracht.

Verhaallijn

De singleplayermodus van MotorStorm: Apocalypse kent een ware verhaallijn. Een behoorlijk minimalistische, maar hij is er wel. Door middel van korte tekenfilmpjes wordt het verhaal van drie racers verteld die twee dagen door de stad scheuren. Jij als speler speelt die twee dagen vanuit drie perspectieven: de rookie, de aanstormende racer en de veteraan. Elk van deze racers vertegenwoordigt een verschillende moeilijkheidsgraad. Het lollige van deze aanpak is dat elk verhaaltje ook echt een begin en een einde heeft. Je start met een proloog waarbij je voor het eerst in de stad wordt gedropt en je eindigt met een epiloog waarbij je je uit de voeten dient te maken. De tussenfilmpjes zorgen voor een komische noot en voelen niet te geforceerd aan. Met het afronden van de verhaalmodus ben je zo’n acht uur bezig, en dat komt zeker ook aangezien je vaak een race opnieuw moet proberen omdat je niet hoog genoeg eindigt.

De moeilijkheidsgraad van MotorStorm: Apocalypse ligt zeker niet te hoog, maar kan wel voor enkele frustraties zorgen. De kunstmatige intelligentie maakt namelijk gebruik van het zogenaamde ‘rubberbanding’-systeem. Dat wil zeggen dat de andere rijders zich aanpassen aan jouw niveau: rijd je enorm goed, dan zullen je tegenstanders kort achter je blijven. Rijd je enorm slecht, dan lopen ze toch niet te ver uit. Aan de ene kant is het prettig dat je in het begin een foutje kunt maken en dan weer snel terug komt komen in de race. Aan de andere kant kan het enorm frustrerend zijn dat je vrijwel de volmaakte race kunt rijden, kort voor de finish crasht en vervolgens ergens in de middenmoot eindigt. Je kunt namelijk nooit een echte voorsprong opbouwen met dit type kunstmatige intelligentie.

Zeker wat later in het spel voelt het allemaal veel te kunstmatig aan. Je doet er de hele race over om in de buurt van de topposities te rijden en in tracks met relatief veel rechte stukken kunnen tegenstanders opeens domweg harder op het gaspedaal drukken dan jij. Dit alles leidt er niet toe dat MotorStorm: Apocalypse echt te moeilijk wordt, maar het kan aardig irriteren als je op een volstrekt arbitraire manier niet in de top eindigt. De ‘collission detection’ frustreert eveneens. Soms crash je als je ergens tegenaan knalt, maar soms beuk je ergens vol op in en sta je gewoon stil zonder te crashen. Je moet jezelf dan resetten en verliest kostbare tijd. Het zijn dit soort kleine afwerkingsfoutjes die het niveau van de game net wat te veel naar beneden halen.

Een tikkeltje minder

Zoals vermeld zitten veel racetracks van MotorStorm: Apocalypse spectaculair in elkaar en zijn ze ook nog eens een lust voor het oog. Het is te merken dat MotorStorm als allereerste serie van Sony zelf voor de derde maal op de PlayStation 3 verschijnt: grote chaos en razendsnelle actie worden in beeld gebracht zonder een enkele framedrop. De tracks spelen zich af op een haventerrein, in een zakendistrict en zelfs op de daken van wolkenkrabbers. Ook zul je merken dat sommige tracks merkbaar veranderen gedurende de singleplayermodus. Een mooie buitenwijk die op de eerste dag van het festival nog niet getroffen is door aardschokken, zal de volgende dag helemaal open liggen als je er nogmaals doorheen racet.

Helaas zijn er toch wel wat tracks die het ‘net niet’ hebben. De serie blonk in de eerdere delen uit in het aanbieden van meerdere routes met verschillende voor- en nadelen, en dat is wat minder in dit nieuwste deel. Zo bestaat het overgrote deel van het terrein in Apocalypse simpelweg uit asfalt en maakt het weinig uit met welk voertuig je een bepaalde route neemt. Ook zijn er teveel stukjes waarbij de enige rijkunst is het zo hard mogelijk je gas en je nitroboost indrukken, en dat zou niet de bedoeling moeten zijn. Ook is het spijtig dat de spectaculaire hoogteverschillen die tracks uit de eerdere twee games opleukten, vrijwel geheel zijn verdwenen. Daartegenover stelt MotorStorm: Apocalypse groot spektakel en vernietiging tijdens het racen, maar het intelligente trackdesign dat de serie zo typeerde, is een tikkeltje minder in dit deel.

Hoewel het voorgaande een wat negatieve insteek heeft, is MotorStorm natuurlijk bij uitstek een serie die je urenlang met meerdere mensen speelt, of het nou offline of online is. De game is met maximaal vier spelers in splitscreen te spelen, en je kunt ook nog eens splitscreen potjes combineren met online games, een optie die veel meer spellen zouden moeten bieden. De online structuur van Apocalypse is misschien wel het beste te vergelijken met de Call of Duty-serie: je kunt levelen en zo perks verzamelen waarmee je je voertuig kunt verbeteren. Ook is het mogelijk om te wedden tijdens potjes: je biedt een bepaald bedrag op een tegenstander die je denkt te kunnen verslaan en wordt beloond als dat lukt. Bovendien kun je meer bieden (en dus winnen) als je meerdere weddenschappen op rij wint, maar het blijft riskant.

MotorStorm: Pacific Rift

Wat betreft kwantiteit zit het sowieso wel goed met MotorStorm: Apocalypse. Je zult vele uren in de multiplayer moeten stoppen om de hogere levels te bereiken, maar ook in je eentje is er verrassend veel te doen in de game. Elke keer als je in de verhaalmodus als eerste eindigt, ontgrendel je namelijk een ‘hardcore event’. Dit is een race op dezelfde racetrack die je binnen een bepaalde tijd moet eindigen, en die tijd is extreem krap. Het goede hieraan is dat je weinig last hebt van de arbitraire kunstmatige intelligentie van de tegenstanders: om de tijdslimiet te halen moet je eigenlijk foutloos rijden en ook nog eens je boost tactisch plannen. Daarnaast is er ook een ‘time attack’-modus, waarin je je beste tijd per ronde neer moet zetten en die vergelijkt met spelers online. En als extra bonusje kun je een aantal objecten verzamelen die verspreid liggen over verschillende racetracks in de verhaalmodus.

Het zijn juist de extra races die benadrukken dat het MotorStorm-concept van arcaderacen door chaotische tracks nog steeds sterke gameplay oplevert. Ontwikkelaar Evolution levert met het derde deel dan ook wederom een enorm leuke arcaderacer af. Toch weet deze nieuwste telg het vorige en tegelijkertijd beste deel uit de reeks, Pacific Rift, niet te overtreffen.