Hoewel de Mortal Kombat serie al een lange tijd loopt en de naam nog steeds bij velen bekend in de oren klinkt, gaat de geschiedenis van de serie niet helemaal over rozen. Eigenlijk ging het volgens de fans al na het tweede deel bergafwaarts. Het derde deel was nog heel goed te pruimen, maar de overstap naar drie dimensies die erna volgde, ging niet van een leien dakje. Toch zat er met Deadly Alliance twee jaar geleden weer schot in de zaak en wist men een degelijke fighter neer te zetten. Nu hoopt men met Mortal Kombat: Deception de reeks weer definitief door te laten stoten naar de top.
Als er één element was waarin Mortal Kombat zich wist te onderscheiden van de ma a, dan was dit wel de 'bloedigheid' en bijbehorende fatalities. Elke slag of stoot in het spel ging gepaard met een flinke dosis bloed en zodra je tegenstander compleet uitgeteld was, kon je hem op bijzonder bloederige en meedogenloze wijze aan z'n eind brengen. Wat ook meehielp was de creativiteit die gestoken werd in de verscheidene vechters en arena's. Het was een fantasy game met over-the-top actie, een perfect voorbeeld van “style over substance”. Het was de presentatie die telde, niet zozeer de verfijnde gameplay.
In Mortal Kombat: Deception is dit eigenlijk niet anders. Nog steeds vloeit er uitzonderlijk veel bloed tijdens de gevechten, is eigenlijk elke vechter niet helemaal menselijk en vecht je in de meest uiteenlopende arena's. Het spel kent een behoorlijke line-up aan characters, waaronder een aantal oude favorieten zoals Scorpion, Sub-Zero, Baraka en Sindel, maar ook een hoop nieuwelingen en een paar karakters uit voorganger Deadly Alliance. De vechters lopen zeer uiteen, zowel qua uiterlijk als vechtstijlen, waardoor het spel lekker afwi elend blijft. Sowieso is het aanbod qua characters beter en intere anter dan voorheen. Zo zijn alle nutteloze vechters uit Deadly Alliance verwijderd, maken oude bekenden een goede come-back en zijn bijna alle nieuwe karakters ook best leuk om mee te spelen.
Net als in Deadly Alliance, is elk karakter voorzien van drie vechtstijlen, waaronder één met een wapen. Leuk is dat je tijdens het gevecht tu en deze stijlen kunt wi elen en sommige combo's deze wi eling zelfs noodzakelijk maken. Ook is het spel voorzien van combo breakers, waarmee je een stevige combo van een tegenstander stop kunt zetten. Dit geeft het spel net even wat meer diepgang. Toch moet je niet teveel van het vechtsysteem verwachten. Het wordt nergens zo complex en uitgebreid als in Soul Calibur II of Virtua Fighter 4, hoewel de controls er qua snelheid en souple e wel merkbaar op vooruit zijn gegaan. Een ideale game voor de echte fighting game purist is het echter niet en zal het waarschijnlijk ook nooit worden.