Modern Warfare 2 doet terugdenken aan het oude Call of Duty

Dat laatste geldt natuurlijk met name voor de singleplayer, die ditmaal een weekje eerder uitkwam dan de multiplayer. Dat besluit pakte goed uit: waar de campagne van Call of Duty normaliter een beetje ondersneeuwt, stond die nu een week lang vol in de schijnwerpers. Zeker in Nederland, waar ‘gewone’ media opeens en masse in de pen klommen om over een game te schrijven. De reden? Amsterdam.

Mooi

Misschien heb je de beelden zelf ook gezien. Er zitten twee Amsterdam-levels in de game: een duikmissie ‘s nachts en een inlichtingenmissie overdag, en met name de missie overdag is buitengewoon mooi. Een toerboot vaart langs eendjes in de grachten, in bruine kroegen gaan de gordijntjes gestaag open en geparkeerde scooters en fietsen lijkt vakkundig onzorgvuldig geplaatst: Amsterdam oogt in Modern Warfare 2 levensecht.

Deze vernieuwde Call of Duty-engine is klaarblijkelijk tot prachtige beelden in staat, zeker op de pc. Toegegeven, de missie in Amsterdam is meteen de mooiste in de game, maar er zijn genoeg missies, met name ‘s avonds, die ook grafisch imponeren. Met name de belichting steelt de show, bijvoorbeeld wanneer maanlicht door de bladeren valt en op de natte kleren van de personages reflecteert. Modern Warfare 2 is letterlijk én figuurlijk schitterend.

Het is de combinatie van grafische krachtpatserij, explosieve actie en plotse afwisseling die in dit deel de show steelt. Herkenbaar argument? Klopt. Call of Duty: Modern Warfare 2 oogt als een Michael Bay-film. Een Hollywood-waardige achtbaanrit. We horen je zuchten. Ja, dat schrijven media al jaren over Call of Duty, wij ook. Maar voor het eerst in de serie is het verschil met een film soms daadwerkelijk moeilijk te zien. En dat is knap.

Modern Warfare 2 presteert daarmee iets wat maar weinig games dit jaar presteerden: dit spel oogt duur om te maken. Dat klinkt misschien raar, maar zeker na het teleurstellende Call of Duty: Vanguard voelt het alsof de serie met Modern Warfare 2 zijn ultimate form in productiewaarde heeft teruggevonden. De continue afwisseling, de motion capture, de gezichtsanimaties, zelfs het dwarrelende stof na explosies: deze game heeft écht AAA-elan.

De verschillen 

Het tempo draagt bij aan dat gevoel, al zal dat geen verrassing zijn. Modern Warfare 2019 hield de voet al continu op het gaspedaal en dat is in Modern Warfare 2 niet anders. Je doet tijdens de missies legio verschillende locaties aan waarin je al rennend, zwemmend, springend, parachuterend en abseilend bosjes aan vijanden omlegt. Bovendien wisselt alles elkaar in sneltreinvaart af. 

Het ene moment kam je huisjes uit in een sloppenwijk, het andere bombardeer je doelwitten vanuit een gunship hoog in de lucht. Want ja, er zit natuurlijk weer een Lockheed AC-130-missie in de game, net als een overduidelijke ode aan een van de beste missies ooit: All Ghillied Up uit Call of Duty 4. En zo zijn er wel meer duidelijke knipogen naar bekende Call of Duty-missies en -momenten.

Misschien denk je nu dat Modern Warfare 2 een ‘best-of’ van Call of Duty-missies is. Dat is dan weer te makkelijk, want er is ook vernieuwing. Of die positief is? Mwoah. 

Halverwege de game wordt bijvoorbeeld een milde vorm van craften geïntroduceerd, maar dat systeem is te basaal om te imponeren. Je kunt onder meer bommen en granaten maken, maar er is eigenlijk maar één missie waarbij dat echt nut heeft. Craften wordt daarmee nooit écht benut. Ook de kunstmatige intelligentie is onder handen genomen. Vijanden trekken zich bijvoorbeeld terug als het ze te heet onder de voeten wordt, of zoeken duidelijker de aanval als je herlaadt. Maar ja, er zijn ook momenten dat de tegenstanders oliedomme dingen doen en je gewoon negeren als je voorbijloopt. 

De tegenstanders eisen sowieso een grotere rol op in deze game. Call of Duty: Modern Warfare 2 is bovengemiddeld moeilijk vanwege de vele vijanden die tot de tanden toe gepantserd zijn. Hen moet je écht uitschakelen met headshots. Goed kunnen richten is daarom belangrijker dan ooit, en een aantal checkpoints – op de normale moeilijkheidsgraad – is behoorlijk pittig. Zelf ervoeren we dat als prettige uitdaging, maar Modern Warfare 2 is zeker niet altijd eerlijk, dus wees daar bewust van.

Fast & Furious

De resterende veranderingen zijn vooral narratief. Zo kun je af en toe vragen stellen aan personages tijdens missies, waarbij je snel keuzes tussen de onderwerpen moet maken. Je denkt nu misschien: nou en? Dat dachten wij aanvankelijk ook, maar soms zijn de personages in de missies, en dan met name Ghost, Gaz en Price, heerlijk met elkaar aan het kibbelen. Af en toe over de missie, maar meestal over niets, zoals over hun favoriete wapen. 

Op dergelijke momenten laat de game ook zien lekker zelfbewust te zijn. “Waarom werken terroristen samen met het kartel?”, vraagt Gaz zich op een gegeven moment hardop af. Als speler deel je zijn verbazing. Modern Warfare 2 maakt het verhalend bijzonder bont. Je neemt het op tegen een Iraanse terrorist die samenwerkt met Rusland en Mexicaanse vluchtelingen gebruikt om de grens met Amerika mee over te steken, om vanuit daar aanslagen te kunnen plegen met Amerikaanse raketten. En dat allemaal in samenwerking met een internationaal kartel. Juist.

Die primaire bad guy, Hassan, is welbespraakt en thuis in de geopolitiek, maar hij weet nooit de fascinatie op te roepen die sommige bad guys in de serie, zoals Makarov en Menendez, wel oproepen. Hij is meer ‘guy’ dan bad guy. Dat is natuurlijk jammer, maar de game introduceert richting het einde een plottwist die we dan weer erg konden waarderen. Er druppelen dan zelfs wat anti-Amerikaanse sentimenten door, hoewel zeer mild van aard - verder heeft de ethiek in Call of Duty nog steeds de diepgang van een regenplas.

Het verhaal schiet soms her en der uit de bocht, maar rijgt een zeer divers scala aan missies goed genoeg aan elkaar. De personages, nieuw en oud, zijn bovendien fantastisch geanimeerd en komen tot leven aan de hand van geweldig stemmenwerk. Modern Warfare 2 geeft de crew een bijna nostalgische warmte - een beetje zoals in de nieuwe Fast & Furious-films dat doen. Samen met de pracht en praal, de afwisseling en het hoge tempo maakt dat van deze singleplayer een van de betere in de serie.

Over de kling 

Een nieuwe Call of Duty-recensie gaat altijd vergezeld van het bruggetje ‘maar natuurlijk speel je deze game niet voor de singleplayer’. Het rare is, met name door alle aandacht voor die Amsterdam-missie zijn er juist wél mensen die deze game alleen voor de singleplayer willen spelen. Dan is Call of Duty: Modern Warfare 2 eerlijk gezegd moeilijk aan te raden: de singleplayer is met zeven uurtjes aan de korte kant en niet echt herspeelbaar.

Mocht je alsnog twijfelen, weet dan in elk geval dat de multiplayer weer heel erg goed is. Modern Warfare 2 is nog meer dan Modern Warfare 2019 een Call of Duty met een militaire feel. Wapens voelen krachtig en zwaar, geweerschoten gaan gepaard met een flinke bas en de time-to-kill vindt een balans tussen relatief snel, maar uiteindelijk niet te snel. Modern Warfare 2 geeft je gewoon echt het gevoel dat je kogels punch hebben - veel meer dan de Black Ops-games.

Dat je spelers zo snel over de kling jaagt past goed bij de nieuwe maps, die zowel lekker ruim als compact zijn en fors uiteenlopen in opzet. Vaak bestaan ze uit een mix van binnen- en buitenomgevingen, maar veel verdere overeenkomsten zijn er niet. Black Ops-achtige maps, waarbij er meestal drie paden zijn die je kunt doorlopen, zijn er nauwelijks, maar het formaat en de indeling van de maps die er wél zijn, loopt enorm uiteen.

Het competitieve gedeelte bestaat uit twee typen maps, Core Maps en Battle Maps. Op de Core Maps speel je welbekende modi als Team Deathmatch, Domination, het nieuwe Prisoner Rescue en het nieuwe Knock Out. Met name Prisoner Rescue (een soort hostage rescue met revives) valt in de smaak. 

Op de Battle Maps speel je grootschalige modi, zoals Ground War en het nieuwe Ground War Invasion (32 tegen 32). Nu is ondergetekende nooit erg gecharmeerd geweest van Ground War, maar de nieuwe Immersion-modus gooit er een interessant Titanfall-achtig sausje overheen. Er doet namelijk kunstmatige intelligentie mee. De chaos die in die modus ontstaat is bijzonder te noemen, en daarmee ook echt vermakelijk. Je kunt het andere team zelfs onder druk zetten met vrij te spelen killstreaks en voertuigen.

Op de inhoud 

En dan zijn er nog de inhoudelijke vernieuwingen, waarvoor we eigenlijk liever doorverwijzen naar Wikipedia. Maar goed, een korte samenvatting: je kunt je uitrusting op nieuwe manieren samenstellen en upgraden, je hebt nieuwe gadgets tot je beschikking dankzij zogeheten Field Upgrades en het is ditmaal zelfs mogelijk om zwemmend de actie voort te zetten - iets wat voorheen enkel in andere delen in de serie zat. 

Ook nieuw is het perksysteem, dat nu bestaat uit een soort blauwdrukken van speeltypes. Tijdens een potje speel je door goed te presteren het restant van de perks op zo’n blauwdruk vrij. Wij zijn helaas geen fan. Het systeem is niet alleen vaag, het helpt ook niet dat bepaalde perks (zoals de welbekende sluip-perk Ghost) nu achter slot en grendel zitten. Dat sluit bepaalde speelstijlen uit totdat je ze in een potje vrijspeelt, wat het moeizaam maakt om te experimenteren met bepaalde loadouts.

Als derde peiler, naast de competitieve multiplayer en de singleplayer, is er nog de Special Ops-modus. ‘Spec Ops’ bestaat uit drie coöperatieve missies waarin je hogere moeilijkheidsgraden kunt vrijspelen, naast upgrades voor een van de drie klassen die je kunt spelen. De drie missies voor twee spelers bestaan uit respectievelijk twee nachtelijke sluipmissies en een missie waarin je golven aan vijanden van je moet afslaan.

Is dat leuk? Jawel, met name de sluipmissies, omdat je echt je best moet doen en niet zomaar als een dolle rond kunt rennen. Maar de modus is verder vrij karig en vervalt daarom snel in herhaling. Het zijn immers maar drie missies, dus jij en co-op-partner zullen het ondanks de verschillende speelstijlen en moeilijkheidsgraden waarschijnlijk snel voor gezien houden in Special Ops. Doe ons maar het oude Spec Ops uit het oorspronkelijke Modern Warfare 2, waarin de vele korte missies veel beter herspeelbaar waren.

Meer dan goed genoeg

Modern Warfare 2 zet wat stappen waarvan ze waarschijnlijk niet uitpakken zoals Infinity Ward gehoopt had, met name het nieuwe Perk-systeem. En ook de balans in de multiplayer is nog niet perfect. Ook ditmaal klaagt de community weer over te harde voetstappen en te zwakke wapens, zoals de M16. Enfin, dat was met Modern Warfare 2019 niet anders, dus wat dat betreft mag een gemankeerde balans nog geen verrassing heten. 

Sowieso is dit spel in speelwijze en flow een vrij letterlijke voortzetting van voorganger Modern Warfare 2019. En aangezien dat al een hele goede game was, laat het zich raden dat Modern Warfare 2 eigenlijk nooit door het ijs zakt. Maar dat zag je al aan het cijfer.

Mocht je twijfelen over aanschaf na het teleurstellende Vanguard, niet doen - behalve als je de Call of Duty-formule écht beu bent. De singleplayer is een van de vermakelijkste in de serie en de competitieve multiplayer introduceert de getrouwe actie op een breed scala aan vermakelijke maps met bovendien leuke nieuwe modi. Als elke Call of Duty voortaan het niveau aantikt van Modern Warfare 2 mag de achterban in de handjes wrijven.

Call of Duty: Modern Warfare 2 is nu uit voor de pc, Xbox One, Xbox S/X, PlayStation 4 en PlayStation 5.

Conclusie

8

Uitstekend

Conclusie

Modern Warfare 2 is een Call of Duty-deel zonder verrassingen, maar ook dat mag na de béta’s amper een verrassing zijn. Het is vooral een waardig vervolg op de geprezen Modern Warfare-reboot uit 2019. Enkele kleine vernieuwingen komen niet helemaal uit de verf, maar Modern Warfare 2 is met name dankzij de geweldige multiplayer- en bijna nostalgische singleplayermodus weer een traditiegetrouw complete Call of Duty.

Plus- minpunten

Vermakelijke singleplayer met veel variatie

multiplayer opnieuw ijzersterk dankzij maps

modi en militaire feel

- Saaie bad guy

nieuw perk-systeem komt niet uit de verf

Special Ops vrij karig