Ergens in een magisch koninkrijk is een eenzame avonturier op pad. Hij bereikt een klein dorpje waar opeens een Duistere Heer verschijnt die alle bewoners van hun gezicht berooft. Hij plakt deze gezichten ook nog eens op monsters, en de enige manier om de bewoners hun gezicht terug te geven is door het bijbehorende monster te verslaan.
Nee, het verhaal loopt weinig kans om genomineerd te worden voor een literaire prijs. Zelfs in een genre waar om de haverklap een Groot Kwaad opstaat om de wereld te vernietigen, en waar alleen een tiener met stom haar de boel kan redden, is het verhaal van Miitopia een lachertje. Maar dat geeft niets, want dit spel draait niet om het verhaal dat het je geeft, maar om het verhaal dat je er zelf van maakt.
Miitopia draait namelijk (verra ing!) om de Mii-personages, die Nintendo ooit introduceerde voor de Wii. Elk figuurtje dat je namelijk in de game ontmoet kun je helemaal naar eigen smaak aanpa en, of vervangen door een al bestaande Mii. Zo is het natuurlijk heel verleidelijk om je vrienden en familieleden in het verhaal te plaatsen. En probeer vervolgens maar eens aan diezelfde vrienden uit te leggen waarom juist die ene persoon opeens de Dark Lord van het spel speelt.
Wat dat betreft is een deel van het plezier van Miitopia vergelijkbaar met Xcom, waarin de strijd tegen een buitenaardse overmacht opeens veel spannender wordt wanneer je de anonieme soldaten namen van bekenden geeft. En hoe simpel dit gegeven ook is, het zorgt er voor dat het schamele verhaaltje van Miitopia opeens veel intere anter wordt.
Vrienden
Het spel heeft hierbij ook geleerd van Tomodachi Life, de bizarre Mii-soap waarbij de door jou gemaakte of geïmporteerde personages een eigen leventje leiden op een eiland en vervolgens relaties met elkaar aangaan. In Miitopia maak je je groeiende groep avonturiers namelijk niet alleen sterker door ze te laten vechten, maar vooral door ze vriendschappen te laten sluiten. Een belangrijk aspect hierbij zijn de ‘Inns’ (de hotels) waar je regelmatig langskomt en waar je Mii’s kamers kunt laten delen of juist niet. Mii’s die samen in een kamer overnachten worden betere vrienden.
Hotels zijn ook eigenlijk het belangrijkste onderdeel van het spel, omdat je hier je Mii’s kunt laten winkelen (ze bepalen zelf wat ze willen kopen) en eten (waarbij maaltijden stat-bonu en geven en lievelingseten extra voordelen geeft). Je zou kunnen zeggen dat het verdere rpg-deel secundair is aan de relaties die je zo opbouwt, en de gevolgen die deze hebben in de strijd.
Vechten
Een strijd die eigenlijk draait om de keuzes die je vooraf maakt, bij de eerste ontmoeting en in de hotels. Voor elk lid van je team kies je bij de ontmoeting een beroep. Dit is in eerste instantie een beperkte keuze, maar gaandeweg komen er meer baantjes vrij. Het leuke is dat die banen niet allemaal standaard rpg-clichés zijn. Want hoewel je een Warrior of een Cleric kunt kiezen, is het natuurlijk leuker om een popster of chefkok te zijn. Voor elke Mii kies je ook hun persoonlijkheid (voorzichtig, energiek, cool, et cetera) wat ook nog eens het gedrag in gevechten beïnvloedt.
Tijdens de queeste loopt je groepje automatisch van links naar rechts door het landschap en om de zoveel tijd verschijnt er een vijand. Dan schakelt de game over naar het vechtscherm voor een turn-based gevecht. Hierbij kun je alleen je eigen Mii besturen en de bij je baantje behorende speciale vaardigheden inzetten.
De andere groepsleden doen zelf hun ding. Gelukkig doen ze dit heel competent, waarbij healers ook echt op tijd genezen. En dan zie je ook wat de invloed van hun persoonlijkheid is. Een voorzichtige Mii zal regelmatig een beurt overslaan om energie op te bouwen, waarna zijn of haar klappen opeens een stuk harder aankomen. Een ‘cool’ persoon kan heel elegant vijandelijke aanvallen ontwijken. De persoonlijkheid kan je overigens ook veranderen als je wilt.
Al snel blijkt dat het zelfs niet echt nodig is om je hoofdpersoon altijd handmatig aan te sturen. Door autobattle aan te vinken voltrekken de random gevechten zich zonder dat je er iets voor hoeft de doen. Je kunt dan gelukkig via de B-knop fast forward aanzetten, wat de toch wel vaak voorkomende gevechten een stuk verteerbaarder maakt.
Hoewel dit alles mi chien de indruk geeft dat Miitopia een oppervlakkig spel is, net zoals Mii in Misère, klopt dit niet helemaal. Juist door het cultiveren van relaties, het kiezen van de juiste baantjes en het managen van je geld en voedsel bepaal je of je Mii’s sterk genoeg zijn om te overleven. Gek genoeg voelt dit een beetje als Final Fantasy 12, waarbij niet de gevechten zelf maar je tactische inzicht vooraf succes of falen bepaalt. Maar ook blijft het allemaal lichthartig, eenvoudig en toegankelijk.
Fabulous!
En dan zijn er nog de kostuums. Wie gevoelig is voor collect-em-ups kan hier zijn hart ophalen en honderden bizarre outfits bij elkaar sprokkelen. Ook hier draait het vooral om het sociale element van het zelf aankleden van je vrienden om hun persoonlijke stijl juist wel of juist niet recht aan te doen. Een screenshot-functie maakt het makkelijk om de resultaten vast te leggen, maar helaas ontbreekt de mogelijkheid om deze rechtstreeks via Twitter of Facebook te delen.
Al deze kleine en grote systemen zorgen voor een vrolijk en verra end boeiend geheel, perfect voor korte se ies onderweg, dat vooral werkt door de verhalen die je er zelf in ziet. Miitopia zal de wereld niet op zijn grondvesten doen schudden met innovatieve gameplay of een bijzondere emotionele lading. Maar de glimlach die je krijgt als je de Mii’s van je vrienden elkaar ziet knuffelen na een geslaagd gevecht is heel wat waard.
Miitopia is nu verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS