Might & Magic: Clash of Heroes verscheen alweer dik een jaar geleden op de Nintendo DS en was, tegen alle verwachtingen, een bijzonder originele puzzel-RPG. Helaas werd het spel geen groot succes, mi chien wel doordat Ubisoft de Might & Magic-stempel erop drukte waardoor het spel de schijn had de zoveelste flauwe spin-off voor de DS te zijn. Gelukkig wordt Clash of Heroes een herkansing gegund met een release voor Xbox Live Arcade en PlayStation Network, al laat deze nieuwe versie toch vooral zien waarom het spel op de DS zijn succes hoorde te hebben.
Sommige games lenen zich namelijk bijzonder goed voor een handheld maar voelen op een spelcomputer, hoe goed ze ook zijn, toch een beetje als nutteloos tijdverdrijf. Clash of Heroes is zo’n spel waarmee de tijd voorbij vliegt zonder dat je er erg in hebt. Ideaal dus om een saaie treinreis te verzachten. Maar op een spelcomputer voelt het als een belediging wanneer een spel je tijd opeist met veel korte animaties en laadtijden, die bij elkaar de vaart er behoorlijk uithalen en de hoeveelheid quality time aanzienlijk verminderen. Het is verslavend, het zit goed in elkaar en de tijd vliegt voorbij, maar het mist de voldoening die je wel krijgt bij andere consoletitels. Capybara Games had er dan ook goed aan gedaan om de game niet één op één te kopiëren van de DS, maar het op verschillende punten te stroomlijnen zodat de ervaring op de console beter tot zijn recht komt. Vooral de laadtijden, toch al snel tien seconde voor elk gevecht en tu en elk scherm, zijn op den duur storend.
De gevechten
Maar los van deze voetnoot is Clash of Heroes nog steeds een uitstekend spel en als je geen DS hebt en een zwak hebt voor puzzel-RPG’s, is de consoleversie zeker het proberen waard. Het grootste verschil tu en de 360- en de DS-versie zit hem in de graphics. De prachtige pixel-art op de DS heeft plaatsgemaakt voor aquarelachtige achtergronden die ook zeker hun aantrekkingskracht hebben, maar een wat minder coherent beeld geven dan de grafische stijl van de DS.
Het ingenieuze vechtsysteem vormt nog steeds de kracht van de game, en sluit dichter aan bij echte gevechten dan het ‘Bejeweled’ dat in Puzzle Quest de strijd beslist. Door eenheden te verplaatsen en er drie op elkaar te stapelen lanceer je aanvallen op je tegenstander, al duurt het vaak enkele beurten voor de aanval daadwerkelijk wordt uitgevoerd. De tegenstander heeft zo tijd om te reageren en een tegenaanval klaar te zetten of, door drie eenheden horizontaal te combineren, om muren te vormen.
Eenheden hebben verschillende typen en kleuren, wat van invloed is op de duur en kracht van de aanval en wat ook van belang is bij het maken van combo’s. Door meerdere eenheden van dezelfde kleur tegelijk hun aanval te laten doen, krijgt de aanval aanzienlijk meer kracht. Grotere eenheden vergen meerdere kleine eenheden om een aanval in te zetten en moeten gekocht worden met kostbare materialen die je in de wereld (tu en de gevechten door) vindt. De gevechten in Clash of Heroes bestaan uit een paar ingrediënten die perfect op elkaar aansluiten, wat een zeer uitgebalanceerde en strategische puzzel-ervaring oplevert die niet vereist om je te verdiepen in de achterliggende getalletjes zoals bij Puzzle Quest het geval is.
Het RPG-element is vrij licht uitgevallen. Je eenheden en je held stijgen weliswaar in niveau, maar het maximumniveau is snel bereikt en in elk van de vijf korte campagnes begin je eigenlijk weer van voor af aan met een nieuwe held. De eigenschappen van je held zijn ook nauwelijks te beïnvloeden. Er is slechts één speciaal voorwerp dat je tegelijk kunt gebruiken, waardoor je nauwelijks verder kijkt dan dat ene favoriete voorwerp. Dat is zonde, want met de mogelijkheid drie voorwerpen te gebruiken zouden er net wat meer strategische mogelijkheden zijn, zonder dat het spel te complex zou worden.