'Midnight Club' klinkt mi chien als de naam van een foute bar voor mannen met leren broeken, in feite is het een club van straatracers die in bijzonder snelle wagens de straten onveilig maken. De naam staat al drie delen lang voor bijzonder snelle races in een nachtelijke stad waar je je eigen weg moet vinden tu en de checkpoints. In dit vierde deel is dat niet anders en qua opzet neemt Midnight Club: Los Angeles dan ook weinig risico's. Behalve dan dat je nu ook mag racen bij daglicht. De titel blijft echter hetzelfde, want Midnight and Daytime Club klinkt lang niet zo sexy.
Je komt als beginnend straatracer aan in Los Angeles en verdient rep, reputatie, door races te winnen van personages die zich stuk voor stuk kenmerken door grootspraak over hun eigen talenten. Intu en klim je op de ladder en verandert je gepimpte VW Golfje in een Lamborghini Gallardo, waarvoor pimpen een belediging is. Daartu en komen ook motoren om de hoek kijken en krijg je mondjesmaat nieuwe spelmodi tot je beschikking. In e entie doe je echter steeds hetzelfde: racen om de eerste plaats door het drukke verkeer van Los Angeles.
Dat Midnight Club: Los Angeles maar één stad bevat klinkt mi chien karig in vergelijking met voorgaande delen. Zo bevatte de DUB Edition maar liefst vier steden. Toch is het een uitstekende keus geweest van Rockstar, want in plaats van een paar weinig aansprekende steden (Atlanta, Detroit?) hebben we nu één stad die zelfs voor veel Europeanen herkenbaar zal zijn. Die ene stad is gigantisch, gevarieerd en volgepropt met details zodat het écht aanvoelt als een stad en niet als een raster met huizenblokken ertu en. De stad kent bovendien meerdere gezichten door de prachtige dag-nachtcyclus. Het realistische stratenplan is gevuld met verkeer en voetgangers, waardoor Los Angeles echt levendig aanvoelt.
Technisch zet Midnight Club een uitstekende prestatie neer. De RAGE-engine uit Grand Theft Auto IV heeft al bewezen prachtig een stad in beeld te kunnen brengen en in Midnight Club is dat niet anders. Ook de wagens zijn met veel oog voor detail vormgegeven, inclusief het interieur vanwege het prachtige nieuwe dashboardaanzicht. Technisch het meest indrukwekkend is mi chien wel een druk op de back-knop. De camera zoomt vanaf straatniveau uit tot de hele stad in beeld is en vormt zo een overzichtskaart waarop de verschillende mi ies zijn aangegeven. Selecteer er eentje en je wordt met dezelfde snelheid naadloos in het spel terug gebracht.
Het racen zelf is uitstekend. De besturing van Midnight Club: Los Angeles voelt aanvankelijk een beetje apart aan en vergt daardoor enige gewenning. Vergeleken bij de realistische stijl van het spel, is de besturing namelijk bijzonder arcade, ontworpen om op het laatste moment obstakels te kunnen ontwijken en op hoge snelheid scherpe bochten te kunnen nemen. Je hoeft maar een klein beetje in te sturen en je auto drift vrijwel automatisch. Ideaal om te manoeuvreren door het drukke stadsverkeer en het hoekige Amerikaanse stratenplan.
Toch voorkomt de besturing niet dat je regelmatig met ander wegverkeerin aanraking komt. Een flinke crash kan betekenen dat je vanuitkoppositie in één keer laatste ligt en met een beetje pech de raceverliest. Je tegenstanders weer bijhalen is vaak geen probleem, behalvewanneer je te dicht bij de finish bent. Hierdoor komen de races vanMidnight Club vaak aan op de laatste kilometer. Als het daar mis gaat,kun je het schudden. Erg frustrerend. Gaat het eerder mis, dan is ernog geen man overboord en kom je vaak terug aan kop omdat detegenstanders iets lijken in te houden en soms zelf ook fouten begaan.
Rockstar heeft wel een poging gedaan om de ergste frustraties weg tewerken in vergelijking met de voorgaande Midnight Club-games.Lantarenpalen en bomen vormen niet langer obstakels. Wanneer je er heelhard tegenaan rijdt, word je iets opzij gedrukt en verlies je eenbeetje snelheid, maar je kunt gewoon in je oorspronkelijke rijrichtingdoorrijden. Kleinere obstakels rijd je simpelweg geheel omver. Decheckpoints kun je nu een stuk ruimer nemen, waardoor je bochtenzorgeloos kunt afsnijden.
Kom je toch op achterstand te liggen,dan heb je uiteraard de beschikking over een nitroboost waarmee je deconcurrentie snel weer bij kunt halen. Deze nitroboosts zijn bij tevullen door het rijden door tankstations. Door te slipstreamen bij jetegenstanders kun je eveneens een extra tijdelijke boost opbouwen diehandig is om een plekje omhoog te klimmen, al moet je je tegenstandersal aardig naderen om ervan te kunnen profiteren. Wat ook helpt defrustraties enigszins tegen te gaan zijn de special abilities die jesoms net een duwtje in de rug kunnen geven. Zo is je auto tijdelijksterker te maken, waardoor je moeiteloos het andere verkeer aan de kantdrukt of is de tijd te vertragen om zo hectische verkeer ituaties doorte komen. Niet heel realistisch, maar een welkome toevoeging die nietoverdadig aanwezig is in het spel.
Het scheelt ook dat jeprogre ie kunt maken zonder dat je daarvoor alle races hoeft tewinnen. Zelfs als je laatste wordt krijg je nog een beetje reputatie,en er zijn altijd eenvoudige races beschikbaar om snel wat geld mee teverdienen. Dat kun je dan besteden aan het verbeteren van je auto zodatde andere races weer wat makkelijker worden. Je bent op deze manier welwat langer bezig, maar als je er genoeg tijd in steekt, dan kom je erook.
Waar we in andere arcaderacers verwend zijn met een grootscala aan creatieve spelmodi, zul je in Midnight Club vooral racen omde eerste plaats. De ene keer van A naar B, dan weer via een reeksdicht bij elkaar geplaatste checkpoints, een enkele keer tegen de tijd.Soms moet je meerdere keren winnen binnen één serie of verdien jepunten in een toernooitje, maar aan wat je werkelijk doet verandert datweinig. Voor de echte racefans zal dit niet zo'n probleem zijn, diezitten mi chien zelfs niet te wachten op allerlei creatief bedachteuitingen, maar voor de gewone gamer valt Midnight Club mi chien wat tesnel in herhaling. De races duren gevoelsmatig best lang en je moet erveel doen om echt vooruitgang te boeken.
Opvallend is dat inde multiplayermodus wel allerlei leuke, creatieve spelmodi aanwezigzijn. Het is mi chien niet zo realistisch om Capture the Flag te doenin de straten van Los Angeles, maar het is wel enorm leuk. En juist bijdat soort spelmodi komt de stad tot zijn recht. Je moet onverwachteroutes nemen en proberen niet klem te worden gereden, waardoor kennisvan de stad echt loont. In de singleplayer komt deze stijl nog hetmeest terug in de politieachtervolgingen. De politie probeert je klemte zetten wanneer ze je betrappen op te hard rijden, door rood rijdenof als je afsnijdt via een winkelcentrum. Het ontsnappen aan de politieis op zich een leuke bezigheid, maar kan erg vervelend zijn wanneer jeop weg bent naar een andere uitdaging. Leuk is wel dat je bij jearrestatie kunt wegrijden wanneer de politieagent al op je autoafgelopen komt. Voordat hij goed en wel terug bij z'n vehikel is, hebje al een aardige voorsprong opgebouwd.
Verder is Midnight Cluboverigens wel voorzien van meer dan genoeg inhoud. Het wagenpark isbijzonder uitgebreid en bevat zowel krakkemikkige occasions, Japansegezinsauto's, Amerikaanse muscle cars, motoren en peperduresportwagens. Ieder voortuig is zowel visueel als qua prestaties tetunen met de echte onderdelen die voor dat type auto beschikbaar zijn.Zelfs het interieur kun je pimpen, ideaal voor wie vanuit hetdashboardaanzicht speelt. Ook leuk is de mogelijkheid je eigen racesuit te stippelen en je auto's te koop aan te bieden of louter te showenvia een online marktplaats. Een goed gevulde racegame dus, die tot inde puntjes is uitgewerkt, maar zelden écht bijzonder is.