Er gaan bij games die gebaseerd zijn op films meestal tweebelangrijke dingen mis. Ten eerste volgt het spel vaak het exacte verhaal uitde film en moet daar de gameplay omheen gebouwd worden. Ten tweede komt hetspel meestal op zoveel verschillende systemen uit, waardoor geen één systeemnou echt goed benut wordt. Vivendi heeft dit probleem goed door en maakt, netals met Chronicles of Riddick, ook met Miami Vice deze fout niet. Allereerst ishet spel exclusief voor de PSP ontwikkeld, waardoor het systeem volledig benutkan worden. Vervolgens speelt het spel zich af voor de film, waardoor er devrijheid is om zelf een verhaal te creëren.
Van een echt verhaal is er alleen niet echt sprake. Jespeelt waar de twee agenten zo dagelijks mee bezig zijn: de handel in drugs zoveel mogelijk tegengaan. Dit doe je door verschillende mi ies te spelen zoalshet neerhalen van transportmiddelen, of het onderscheppen van de drugs.Uiteindelijk moet de confrontatie met de drugsbaronnen worden aangegaan. Deactievolle mi ies bestaan constant uit lopen, schuilen en schieten. Elk levelbestaat uit een aantal ruimtes die apart van elkaar ingeladen worden. Elkeruimte heeft een aantal niet al te slimme vijanden die uiteraard neergeschotenmoeten worden met verscheidene wapens. Dit doe je door achter een van de veleblokken (zoals muren en banken) te schuilen en om het hoekje te schieten.
De actie wordt afgewi eld met zo nu en dan een mi ie ineen voertuig en wat is voor Miami Vice dan kenmerkender dan een speedboot. Eindelijkhoef je niet meer constant te schuilen, maar kun je eens vaart maken en gewoonschieten. De besturing is dan niet al te best en de overzichtelijkheid ver tezoeken, maar het is een welkome afwi eling van de monotone gameplay in de restvan het spel. Al is de gameplay niet echt van een hoog niveau, het werktallemaal wel en het is uitermate geschikt voor een handheld als de PSP.
Je hebt tu en de mi ies door 16 dagen om geld te verdienenen uit te geven. Dit doe je door drugs te dealen bij de verscheidenedrugdealers in de buurt. Het is heel simpel handelaartje spelen door bij de enedealer goedkope drugs te kopen om het vervolgens bij de andere weer duur teverkopen. Elke keer als je een drugsdealer bezoekt kost het je een dag. Met dedrugs kun je nieuwe wapens kopen, maar ook kleding. Kleding waarmee jebescherming omhoog gaat, armor dus, of kleding waar je reputatie door omhooggaat. Denk hierbij aan een stijlvol pak of juist een stoere outfit. Bij jecriminele vriend Freddie Luiz kun je informatie kopen voor je volgende mi ie, wat uiteraard ook met drugs betaald wordt. BijFreddie kun je allerlei info krijgen zoals de exacte plekken van de vijanden,de plek waar de camera’s uit te schakelen zijn en de locaties van healthback,drugs en flash rams die door de levels verspreid liggen.
Deze flash rams kunnen zorgen voor speciale upgrades en zezijn te vinden bij een laptop die ergens in een level staat. De flash ramskunnen vervolgens op het politiebureau gehackt worden in een mini-game. Hierbijben je een pijltje dat zich op kan laden om vervolgens een schokgolf los telaten. Raakt die schokgolf een van de rondzwevende vierkante blokjes, dan wordtdeze rood. Kun je die vervolgens nog eens raken, dan verandert het blokje ineen schijfje met data. De blokjes schieten ook nog rijen aan sterretjes afwaardoor je, mits je ze raakt, data kwijtraakt. Je kunt ze echter ook raken metje schokgolf, waardoor ze een kettingreactie van kleine schokgolfjesveroorzaken met veel dataschijfjes tot gevolg. Verzamel je binnen de korte tijdvoldoende data dan ga je naar een volgende fase met nog meer blokjes ensterretjes. Heb je alle fases met succes afgesloten, dan krijg je de inhoud vande flash ram zoals een locatie van een drugs baron, of upgrades voor je wapens.
Wat erg opvallend is in het spel, is dat je alles volledigin je eentje doet. Je kiest aan het begin Crockett of Tubbs en vervolgens speelje het hele spel solo. Dit terwijl de kracht van de serie, en binnenkort defilm, het samenspel van het duo is. Dat moet Vivendi ook gedacht hebben, wanthet hele spel is gemaakt met de multiplayer in het achterhoofd. De gehele singleplayeris in co-op mode te spelen met uiteraard Tubbs en Crockett. Het hele spel doorzijn er genoeg schuilplaatsen voor beide agenten. Aangezien je goed moetsamenwerken, is het ook wel logisch dat voor de singleplayer is gekozen vooréén personage, omdat de AI van je partner anders constant in de weg zit.
Bij third-person games op de PSP is het gemis van een tweedeanaloge stick duidelijk merkbaar en de controls zijn dan ook een grootstruikelpunt voor het genre. Vivendi heeft het in Miami Vice zo goed mogelijkproberen op te lo en door het besturen van je personage volledig met deanaloge stick te laten gebeuren en je te laten strafen door het driehoekjeingedrukt te houden. Bij het richten zoomt het beeld wat in en kun je met eensoort rode laser je doelwit zoeken en schieten. Hoewel het werkt, is het noglang niet optimaal voor zo’n game. Voornamelijk de camera gaat hopeloos irriterenwanneer je die niet apart kunt besturen. Ontwikkelaars kunnen een voorbeeldnemen aan bijvoorbeeld Daxter waarin het allemaal naar behoren werkt.
Dat het spel exclusief voor de PSP is ontwikkelt zoupositief moeten uitwerken voor de graphics, maar deze zijn helaas weinigbijzonder. Ook qua geluid valt het allemaal wat tegen. Vooral omdat je vijandenconstant dingen roepen als ze je gespot hebben en dat telkens herhalen. Dus jehoort zinnen als ‘I’m gonna fuck you up bitch!’ over en over. De stemmen zijnhelaas niet door de officiële acteurs van de film gedaan en ook de muziek isweinig soeps. Er is voor standaard ‘spannende’ muziek gekozen in plaats vantypische jaren 80 muziek, waarschijnlijk omdat de wereld van Miami Vice ook inde film wordt gemoderniseerd.
Miami Vice: The Game is niet bijzonder lang, maar door deextra pittige moeilijkheidsgraden is het nog best aardig om de singleplayer eentweede maal door te lopen en natuurlijk is de kracht van het spel demultiplayer waar je als Crockett en Tubbs zij aan zijn het kwaad bevecht. Decomplexiteit van de gameplay is vrij simpel gehouden wat goed werkt voor dePSP. Het is een aardig spel geworden, wat helaas door punten als de controls,camera en monotone gameplay niet boven soortgelijke gamesuitsteekt.