De ruimtepiraten zijn namelijk weer van de partij in dit verhaal, dat zich een paar maanden na Metroid Prime 3 afspeelt. Federation Force speelt zich dus af in hetzelfde universum, ook al zijn de stoere mechs vervangen door schattige chibi-robots. Jij speelt een soldaat in dit leger dat de vrede moet herstellen in het universum, op plekken waar Samus even geen tijd voor heeft. Phazon is net vernietigd en de Galactic Force doet zijn best om de Space Pirates uit te roeien. Dit doe je in kleine mi ies van zo'n 20 minuten die zich afspelen op drie verschillende planeten.
Thans geen balans
Verreweg het grootste pluspunt is de grote variatie in de mi ies. De levels geven je telkens een duidelijk doel, maar dat is elke keer weer anders en verra end. Het ene moment moet je Ice Titans vangen in kooien door de deur op het juiste moment dicht te doen, het andere moment krijg je de opdracht om een kist vol waardevolle materialen door een storm te loodsen. Je blijft steeds benieuwd naar je volgende mi ie in de 10 tot 15 uur die je nodig hebt om het hoofdverhaal te voltooien.
Het valt vooral op dat bijna alle levels zijn ontworpen om met meerdere spelers aan te pakken. Lokaal of via internet kun je met maximaal vier man een team vormen om samen het universum te beschermen. Je kunt wel in je eentje ten strijde trekken – je krijgt dan een mod die je wapens twee keer zo sterk maakt – maar dan beleef je er weinig plezier aan. Bovendien wordt het halverwege de game eigenlijk te moeilijk om alleen aan te kunnen. Bazen moeten bijvoorbeeld op meerdere zwakken punten worden beschoten, vijanden moeten worden uitgeschakeld terwijl je een wagon voortduwt, of een level bestaat uit vier puzzels die je met zijn vieren mooi kunt verdelen, maar in je eentje al gauw eentonig worden. Uitdagingen die met zijn vieren een leuk tijdverdrijf zijn, worden in je eentje daardoor bijna onmogelijk.
Vier is plezier
De mi ies zijn bovendien totaal niet gebalanceerd voor het aantal mensen waarmee je ze onderneemt. Sommige opdrachten zijn veel te makkelijk als je er met zijn vieren aan begint en komen beter tot hun recht als je een tweekoppig team hebt. Maar dan worden de latere levels weer ondoenlijk moeilijk en moet je ineens toch twee extra vrienden zoeken om het spel uit te kunnen spelen. De moeilijkheidsgraad is statisch, het spel past zich niet aan de grootte van je team aan.
Wie een singleplayer-ervaring zoekt is hier dus aan het verkeerde adres. Met zijn vieren is het al een stuk leuker, maar ook dan moet je je door een twijfelachtige besturing bijten. Spelers met een oude 3DS moeten namelijk mikken door de triggers in te houden en hun console fysiek heen en weer te bewegen. Dat soort gimmicks werken niet lekker: je krijgt last van je armen, het is niet handig in de bus of trein en door al dat bewegen verlies je regelmatig de juiste kijkhoek van het 3D-effect – voor zover je iemand bent die dat überhaupt aan heeft staan. Bezitters van een New 3DS – of een Circle Pad Pro - kunnen met het rechterpookje mikken, maar het speelt nog steeds niet lekker weg als shooter.
Ook de wapens geven je niet echt het gevoel dat je in een almachtige mech zit. Het standaard vuurwapen is een beetje ongeïnspireerd en de charge shot duurt veel te lang om op te laden en is daardoor geen favoriet. Je kunt wel extra wapens als mi iles, vuurbollen of ijspegels meenemen, maar je krijgt daar zo weinig munitie van mee dat je er niet echt het verschil mee kunt maken op het slagveld. Je mech heeft namelijk een beperkte laadruimte die snel vol is: een stapeltje van drie mi iles kost je een van je blokjes, terwijl een health kit (die ook nog eens maar de helft van je gezondheid heelt) twee hele blokjes bezet.
Aanmodderen
In de levels zijn verschillende mods verstopt, upgrades die je mech beter maken. Aan het eind van de mi ie worden die verdeeld onder de deelnemers en kun je je mechanische vechtrobot naar wens aanpa en. De mods zelf zijn helaas weinig inspirerend en bieden vooral dingen als een grotere laadruimte, meer schade of betere snufjes. Er zijn bovendien weinig verschillende mods, waardoor je niet echt het gevoel hebt dat je iets mist als je een goed verstopt geheimpje niet hebt gevonden. De mod die daar lag kom je kort daarna toch wel ergens anders tegen.
Als je even genoeg hebt van de mi ies kun je je ook nog vermaken met Blast Ball, een voetbalachtige minigame waarin je een grote bal in elkaars doel probeert te schieten. Het is een chaotische bedoening die mi chien origineler had aangevoeld in een tijdperk voordat iedereen Rocket League speelde. Deze modus werkt bovendien een stuk slechter dan die game, omdat iedereen hier maar in het wilde weg op de bal schiet. Het spel wordt bovendien geplaagd door dezelfde besturingsproblemen als in de campaign.
Federation Force heeft echt wel wat leuke coöp-ideeën en de variatie aan mi ies houdt je aan het spelen, maar in de basis is het spel weinig verheffend. Er valt een hoop plezier uit te halen als je met drie vrienden door de mi ies loopt, maar dat maakt het niet op magische wijze tot een goed spel. Er is te veel mis met de besturing, de balans, de wapens en de mods om het warm aan te kunnen bevelen.
Metroid Prime: Federation Force is vanaf 2 september verkrijgbaar op 3DS.