Twintig jaar na de val van de muur begint ook in de Oostbloklanden de ontwikkeling van games een populaire ambacht te worden. Titels als The Witcher, S.T.A.L.K.E.R. en ArmA wisten de afgelopen jaren op te vallen en met de postapocalyptische horror-shooter Metro 2033 is mi chien wel de beste game uit de regio tot nu toe verschenen.
Metro 2033 speelt zich, niet zo verra end, af in het jaar 2033. De game vertelt het verhaal dat is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Ru ische schrijver Dmitry Glukhovsky, over de gangen van de metro van Moskou. Na een vernietigende atoomoorlog is deze metro een van de laatste plaatsen waar mensen nog kunnen overleven. De metrogangen worden echter ook bewoond door de Duisteren, gemuteerde mensen en dieren die de overlevende mensen als een lekkere lunch zien.
Artyom in Metroland
Te midden van dit alles kruip je in de huid van Artyom, een jonge bewoner van het metrostation Exhibition. Artyom heeft zijn woonplaats nooit verlaten, maar als de Duisteren het station dreigen over te nemen, wordt hij door zijn oom Hunter op pad gestuurd naar de stad Polis in het hart van het metronetwerk, om hulp te vragen. Vanaf dan begint een reis door het metrostelsel die leidt langs wonderlijke metrostations en mysterieuze gangen. Wat dat betreft heeft het verloop van de game veel weg van een postapocalyptische versie van Lord of the Rings of Alice in Wonderland.
Tijdens zijn reis komt Artyom niet alleen vriendelijke mensen en minder vriendelijke mutanten tegen, maar ook facties als de communisten en fascisten die allen op hun eigen manier orde in de wereld willen scheppen. De reis die je in Metro 2033 maakt is door die afwi eling een toffe ervaring. Toch mist het verhaal zelf enige diepgang, want hoewel de spelwereld fantastisch is, krijg je nooit echt een goed beeld waar je alles voor doet. Het is wat dat betreft jammer dat de ontwikkelaars ervoor hebben gekozen om Artyom alleen tijdens de laadschermen tu en de mi ies te laten spreken, want juist de interactie tu en de speler en andere personages had een extra laag aan diepgang kunnen bieden.
Kogels
Artyoms reis zit vol gevaren en wapens zijn een noodzakelijk goed tegen de vele mutanten en vijandige mensen. In de wereld van Metro zijn kogels als gevolg van de Apocalyps echter schaars en hoewel je zelden echt zonder zit, is het aan te raden zuinig te doen met het materiaal dat beschikbaar is. Een intere ante twist die de game hieraan geeft is het gebruik van een bepaald soort kogels als geld. Verspreid over het metrostelsel zijn namelijk kogels van voor de atoomramp te vinden. Deze kogels kunnen in metrostations omgeruild worden voor andere kogeltypen, wapens en andere objecten, maar ook afgeschoten worden in plaats van de minder krachtige normale kogels.
De actie in Metro 2033 wordt bijzonder goed gedoseerd. Zo zijn er secties waarin je als speler overspoeld wordt door golven van mutanten, die behoorlijk moeilijk te doden zijn. Maar er zijn ook momenten dat er een stuk minder mutanten rondlopen en Metro 2033 meer op een survival-horror game lijkt, waarin je aangewezen bent op de kleine lichtstraal die uit je zaklamp schijnt. Op andere momenten wordt er juist gevochten tegen mensen, die een hele behoorlijke kunstmatige intelligentie hebben. Mensen kun je bovendien ook sluipend pa eren, al is het vaak lastig dit geheel ongezien te doen.
Het daglicht verdragen
De game speelt zich niet volledig in de duistere metrogangen af. Ook de buitenlucht wordt verkend, al is het slechts een aantal keer. De buitenlucht lijkt op het eerste gezicht een bevrijding ten opzichte van de claustrofobische metrogangen, maar ook buiten weet Metro 2033 op stijlvolle wijze een beklemmende sfeer neer te zetten. De buitenlucht is namelijk vergiftigd door de straling en alleen door het dragen van een gasmasker kun je hier overleven. Het filter van het gasmasker wordt echter steeds minder effectief en al snel hoor je Artyom steeds moeilijker ademen, terwijl het vizier van het gasmasker langzaam bevriest.
Het zijn dit soort elementen die Metro 2033 zo laten uitblinken qua sfeer. Van de donkere gangen in de metro tot de bovengrond, maar vooral ook de verschillende stations. De stations zijn een drukke wirwar van mensen die allemaal bijdragen aan een enorm gevoel van levendigheid van de spelwereld. Ook het grafische vlak draagt aan de sfeer bij. De lichteffecten van Metro 2033 zien er goed uit en de omgeving is bezaaid met kleine details. Wel zien de gezichten er minder goed uit dan de rest van de game en is er soms sprake van textures die niet meteen helemaal inladen. Desalniettemin is Metro een game die gezien mag worden.
Lineair
Metro 2033 is qua sfeer een combinatie van Half Life 2 en Bioshock, doordrenkt met een licht survival-horror-sausje. Deze sfeer werkt prima, maar de setting leidt er wel toe dat de game behoorlijk lineair is. Je kunt als speler maar één kant op om verder te gaan met het verhaal en omdat metrogangen per definitie vrij smal zijn, loop je altijd een redelijk vast pad af. En hoewel de ervaring met ongeveer vijftien uur speeltijd een mooi variërend geheel oplevert, zorgt de lineaire opzet, en in mindere mate het gebrek aan multiplayer, er wel voor dat Metro 2033 geen heel erg hoge herspeelbaarheid heeft.
Het mag de pret allemaal niet drukken, want Metro 2033 is een prachtige game die verra end weinig steekjes laat vallen, en ook verra end goed afgewerkt is. De originele insteek en goed overgebrachte sfeer maken een sterke indruk. Metro 2033 is een prettige verra ing.