In 2001 verscheen Zone of the Enders met een demo van Metal Gear Solid 2. Daarin kon je de alom geroemde tankermissie spelen. Je weet wel, die ene missie waarin je wél met Solid Snake speelde. Het was een prachtig staaltje marketing; elke Metal Gear Solid-fan werd in één klap lekker gemaakt voor het tweede deel van de serie voor de prijs van Zone of the Enders.

Dat had Konami met Metal Gear Solid 5 ook kunnen doen, de demo gratis weggeven. Zo geschiedde het echter niet. Ground Zeroes ligt in de winkel als volwaardige game en dat riekt naar een snelle, misleidende cash-in. Dat is doodzonde, want het laatste waar we het wel over willen hebben is de manier waarop de game in de markt wordt gezet.

Overdaad aan verhaal

Het business model ten spijt: Ground Zeroes doet vanaf minuut één wat we gewend zijn van Metal Gear Solid, je hart stelen. In een uitgebreide cutscene wordt een verhaal geïntroduceerd dat zich na Snake Eater en Peace Walker afspeelt. Big Boss heeft zijn privéleger al opgericht en de Verenigde Naties staan op het punt de basis van deze onafhankelijke formatie te onderzoeken. Ondertussen worden we geconfronteerd met Paz en Chico, personages die we kennen uit Peace Walker. Paz wordt verdacht een dubbele agent te zijn en wordt samen met Chico gevangen gehouden in een basis in Cuba. Het is aan Big Boss om ze te redden.

Dit is Metal Gear Solid ten voeten uit. Het bevat een verhaal vol politieke intriges en vermengd dat met kleine intrigerende interacties. Het is boeiend en ingewikkeld tegelijkertijd. Een simpele reddingsmissie wordt bijgestaan door een scala aan audiotapes, dialogen en simpele tekstdocumenten die allemaal bijdragen aan het net iets logischer maken van de context. Het is makkelijk je te verliezen in deze overdaad aan verhaal.

Modern Gear Solid

Elke Metal Gear Solid-game staat in het geheugen gegrift samen met de grauwe stem van David Hayter. Het completeerde het karakter van zowel Solid Snake als Big Boss en paste perfect bij de campy uitstraling van Metal Gear Solid. Dat is allemaal verleden tijd nu Kiefer Sutherland de held is. Zoiets simpels als een stem verandert gelijk het hele karakter van het verhaal. Big Boss klinkt volwassen en zelfbewuster en dat kan uitermate goed passen bij zijn langzame verval. Hetgeen we zonder twijfel mee gaan maken in The Phantom Pain.

Het is echter niet alleen aan de stem van Big Boss te merken dat Metal Gear Solid 5 een nieuwe weg inslaat. Ground Zeroes is donker, serieus en zonder poespas. Er liggen geen ronddraaiende rations of dozen meer op de grond en Snake stopt niet zomaar meer vijf bazooka’s in zijn onzichtbare rugzak. Ground Zeroes is in alles een moderne en realistische actiegame.

En de gameplay lift mee op die moderne ontwikkeling. De besturing is eindelijk vloeiend en de sluip- en schietactie is intenser dan ooit. Elke actie werkt simpelweg zoals het hoort te werken. Dat zorgt enerzijds voor heerlijke Rambo-acties en anderzijds voor bevredigende en spannende stealth-sequenties. Voor beide spelwijzen is ook voldoende ruimte. De missies in Ground Zeroes spelen zich allen af in een grote omgeving met een gevarieerde mix tussen open en dichte ruimtes.

Het is jammer dat de AI ietwat achter lijkt te lopen op de overige elementen. Nog steeds lopen vijanden gewoon hun vaste rondes en doen ze alsof er niks aan de hand is als je je een tijdje verstopt. En dat terwijl ze je een aantal seconden geleden toch echt duidelijk hebben gezien. Natuurlijk, deze mechanieken werken, maar nog steeds is ‘stealth’, net als in 1998, een kwestie van patronen onthouden. Wel is er een nieuw gameplay-element toegevoegd. De game gaat over in slow motion als je ontdekt wordt, waarna je een paar seconden de tijd hebt om je wapen op het hoofd van de vijand te richten. Dat maakt Ground Zeroes vrij vergeeflijk, aangezien het zo wel erg simpel is om een vijand uit te schakelen die alleen is. Overigens wordt de game daarmee alles behalve een zondagswandeling. Vijanden staan zelden alleen en als je ontdekt wordt op kritieke momenten kom je niet zomaar weg.

Paard van Troje

Ground Zeroes doet waar het voor gemaakt is: je alleen maar meer doen verlangen naar The Phantom Pain. Ground Zeroes is een evolutie op de Metal Gear Solid-formule, zonder dat het inlevert op zijn ambitieuze verhaalvertelling. Dat hadden we je jullie echter ook kunnen vertellen in een preview, of had je zelf kunnen ervaren in een demo, bèta, early access of welke andere meer sympathieke manier dan ook. Na ongeveer drie kwartier rolden bij ons de credits al over het scherm en een tweede spelsessie duurde slechts 20 minuten. Dan kun je niet anders dan spreken over een veredelde demo.

Een erg goede demo, dat dan weer wel. Je kan weldegelijk uren besteden aan het telkens opnieuw spelen van dezelfde missie en er zijn ook extra missies die de speelduur nog wat verder opschroeven. Daarbij zit ook een Deja Vu-missie, waarin je een missie naspeelt uit de eerste Metal Gear Solid en Snake hetzelfde pixel-hoofd heeft. Desondanks neemt dat de nare nasmaak van het prijskaartje niet helemaal weg. We hebben nu wel enorm veel vertrouwen in The Phantom Pain, maar dat hadden we zonder Ground Zeroes ook wel gehad.

Deze game is getest op de PlayStation 4