"I love most smells in the morning. I'm a morning kinda colonel." Als dit het eerste dialoog is dat je voorbij ziet komen in een game, dan kun je er meestal wel vanuit gaan dat de rest van de humor kant noch wal raakt. Normaal gesproken is dat erg, maar niet bij Mercenary Kings. Integendeel, dit soort humor en verwijzingen naar andere games én films maakt deze game juist de moeite waard.
Mercenary Kings omarmt alle cheesine uit de tijd dat Arnie en Sylvester de koningen van Hollywood waren en gooit daar nog een dikke lading dertien-in-een-dozijn-actiegame-saus overheen. Zonder dat het ergens stoort. Mercenary Kings is, wat betreft het verhaal en de reden waarom je alles en iedereen afknalt namelijk nergens pretentieus en probeert er ook niet meer van te maken dan het is. Gewoon knallen. Hoewel, de game biedt wel een paar extraatjes.
Zo lijkt Mercenary Kings op het eerste gezicht mi chien bijzonder veel op een game als Metal Slug. Niet in de laatste plaats om de zo herkenbare en nostalgische pixelstijl en het action schooter-principe. Toch gaan de gelijkeni en met concurrenten als snel mank. In Mercenary Kings krijg je namelijk ook de optie om te bouwen aan je eigen personage en zelf te kiezen welke mi ies je start en hoe je die uitvoert. De game dwingt je bijvoorbeeld niet om constant dezelfde kant op te rennen, maar voorziet in levels met veel vrijheid.
Bovendien krijg je de mogelijkheid om je hoofdwapen (je mag er in Mercenary Kings slechts eentje dragen, de rest van je rugzak is gereserveerd voor een radio en wat verbanddozen of handgranaten) helemaal naar wens aan te pa en dankzij een zeer uitgebreid arsenaal aan onderdelen. Een arsenaal waarmee je echt de meest belachelijk combinatie kunt maken en niet vreemd moet opkijken als je een shotgun-loop combineert met de munitietoevoer van een aanvalsgeweer.
Een vat vol tegenstrijdigheden
Tenslotte heeft je personage de mogelijkheid om nog te kiezen voor een specifieke dolk (voor de onvermijdelijke handgevechten) én een paar biomods. Waarbij vooral de biomods een belangrijk onderdeel spelen in het verdere verloop in de game. Biomods kunnen namelijk zorgen voor veel meer loot van je gedode tegenstanders, een beter overzicht van je minimap of gewoon minder schade als je ergens naar beneden valt.
De game biedt dus veel meer dan alleen maar schieten. wat de game direct ook een beetje tegenstrijdig maakt. Enerzijds probeert Mercenary Kings de draak met alles en iedereen te steken door vooral heel plat en simpel te zijn. Anderzijds probeert de game diepgang te geven aan een spelconcept dat vooral draait om eenvoud en hersenloos knallen. Die tegenstrijdigheid lijkt echter te werken, want dankzij de droge humor en de extra gelaagdheid in de gameplay blijft Mercenary Kings intere ant genoeg om toch nóg een keer op te starten.
Het blijft echter zonde dat de verschillende onderdelen niet altijd even goed uitgewerkt zijn. Zo voelt de vrijheid in de levels maar beperkt aan zodra je weet dat je op ieder niveau praktisch dezelfde wereld voor je kiezen krijgt en je af en toe aan het backtracken bent. Daarnaast kost alles wat je wilt upgraden een flinke duit, waardoor Mercenary Kings op sommige momenten een grindfestijn wordt. Als klap op de vuurpijl voelt de besturing wat houterig en traag aan, waardoor je nooit het gevoel krijgt dat je in een heerlijke flow zit zoals bijvoorbeeld wel het geval is bij Metal Slug of Contra. Als gevolg hadden we er dus vaak na een half uurtje onze frustraties op een humorvolle manier eruit geschoten te hebben weer genoeg van.