Mega Man is mi chienwel het grootste icoon binnen de gamesindustrie. De kleine blauwe driftkikkerheeft al meer dan honderd games op zijn naam staan, verspreid over praktischelk denkbaar platform. Ondanks dat succes is de franchise in Europa nog steedsbehoorlijk onbekend en willen de games maar niet van de grond af komen. Heteerste wapenfeit van Mega Man op de Nintendo DS komt in de vorm van Mega ManZX. Een stap in de goede richting of verspilde moeite?Voordat ik met de daadwerkelijke bespreking van de gamebegin, moet ik eerst een kleine bekentenis maken: Mega Man ZX is eigenlijk deeerste Mega Man-game die ik ooit heb gespeeld, afgezien die paar kleine uurtjesdie ik als kleine jongen met de NES-versie heb gestoeid. Voordat ik goed en welaan de game begon, heb ik me dus eerst even flink moeten inlezen wat betreft degeschiedenis van Mega Man. Het blijkt dat Mega Man ZX eigenlijk een culminatieis van twee aparte series, namelijk: de Mega Man X-games die vanaf de SNES zijnverschenen en de Zero-tegenhangers, die hun hoogtepunt vooral op de Game BoyAdvance beleefden. De serie is gaandeweg geëvolueerd van een platformer pursang naar een actie-RPG die nog het meeste weg heeft van de recenteCastlevania-games. ZX zet deze traditie voort, maar weet toch een hele eigenidentiteit te behouden. Voordat je aan de game begint, kun je uit twee verschillende personages kiezen: de jongen Vent (what's in a name…) en het meisje Aile. Wie jeechter ook kiest, het maakt weinig uit voor het verdere spelverloop. De personages hebben een iets ander verhaal, maar spelen voor het grootste deelprecies hetzelfde. De puristen onder ons zullen echter de game met beidepersonages door willen lopen om het maximale uit het spel te kunnen halen.

Aanhet begin van het spel wordt duidelijk dat je een bezorger bent voor hetbedrijf Giro Expre . Tijdens wat op het eerste gezicht lijkt op een simpeleroutineklus, word je plotseling overvallen door een aantal “Mavericks”, degrote boosdoeners uit het spel. Je wordt gescheiden van je collega en hetblijkt dat de Mavericks uit zijn op het pakketje wat je moet bezorgen en dat het kostewat kost beschermd moet worden. Je personage komt echter in contact met hetpakketje en dit blijkt een substantie te bevatten die biometal heet. Als gevolg hiervan word je voorzien van een pak datje beschermt en je ook even voorziet van een dikke gun. Het pak stelt zich voorals “Model X” en vanaf dat moment kan de lol pas echt beginnen. Gaandeweg de game vergaar je meerdere 'X'-modellen die allemaaleigen vaardigheden bezitten. Zo is er bijvoorbeeld een model dat een korteafstand kan vliegen, een traag model dat wel over enorme vuurkracht bezit eneen snel model dat met zijn lichtzwaard en zwakke laser eigenlijk alleen op dekorte afstand echt dodelijk is. Deze modellen kun je op eender welk momentinzetten en dat brengt een extra tactische lading met zich mee. Je zultnamelijk meerdere malen je model aan het type vijand of baas aan moeten pa enom de strijd in jouw voordeel te laten verlopen.Ik haalde al eerder de recenteCastlevania-games aan in vergelijking met ZX en dat is niet zonder reden; degame vertoont namelijk behoorlijk grote overeenkomsten met de hitserie vanKonami. Ook in Mega Man ZX speel je meer in een grote wereld waarin je langzaamverder komt nadat je de benodigde vaardigheden of items elders in het spel hebvergaard, zoals dat inderdaad ook in de Castlevania's het geval is. ZX kent dusniet de gangbare levelstructuur, maar bevat ook weer niet zoveel vrijheid alsop het eerste gezicht het geval lijkt; voor die ene blauwe deur zul je nogsteeds die ene blauwe sleutel moeten bemachtigen waarvoor je die ene bepaaldebaas zult moeten verslaan. Hierdoor blijft de game best lineair en dezestructuur zorgt er vaak ook voor dat je onnodig veel op zoek bent naar hetvolgende item dat je nodig hebt om verder in het spel te kunnen gaan. Hoewel de balans in moeilijkheidsgraden prima is (easy isook echt makkelijk, terwijl hard bijna oneerlijk moeilijk kan zijn), maakt degame het de speler meer dan eens onnodig lastig. Vijanden respawnen vrijwelmeteen nadat je ze verslagen hebt, sommige sprongen zijn te moeilijk en sommigeacties zijn te moeilijk te coördineren doordat je vaak tegelijk moet schietenen springen. Het save-systeem is ook niet bepaald vergevend; je kunt vaak alleenaan het begin van een bepaald deel saven, waardoor je negen van de tien keer helemaal opnieuwmoet beginnen wanneer je iets voor de eindbaas sneuvelt en je al je levens hebverspeeld. Sommige mensen zullen dit juist 'hardcore' vinden, ik vind hetechter vaker tenenkrommend tergend dan dat het me motiveert om dat ene levelnog eens opnieuw te doen. De eindbazen zijn vaak wel enorm leuk engelukkig zijn deze bazen in grote getalen aanwezig. Iedere baas heeft duidelijkzijn eigen patroon en verschilt van elke vijand, waardoor je meer dan eens goedgebruik moet maken van je verschillende X-modellen en de daarbij horende tactiek.Over het algemeen is de actie in de game ook lekker fel en wordt de spelerconstant uitgedaagd en op de proef gesteld. Qua presentatie doet ZX prima zijn ding, zonder op enig vlakecht uit te blinken. De graphics zijn goed, maar niets maakt mij duidelijk dathier echt gebruik wordt gemaakt van de kracht die de Nintendo DS in huis heeft.Het bovenste scherm is eigenlijk het enige scherm waar zich alles op afspeelt.Op het onderste scherm wordt soms wat extra informatie gegeven, maar vaak staater helemaal niets. Touchscreen-functionaliteit is zo goed als afwezig enachteraf ben ik daar alleen maar blij om. De snelle, actierijke gameplay vanMega Man ZX vereist snelle coördinatie en binnen dit kader past hettouchscreen gewoon niet. Het zou echter wel leuk zijn geweest wanneer Capcomiets meer gebruik had gemaakt van de combinatie van de schermen, maar het werktzo eigenlijk ook prima. De speler wordt in het spel meer dan eens gaandeweggetrakteerd op filmpjes in anime-stijl die het verhaal en de setting primaondersteunen. De gesproken stemmen in deze filmpjes zijn wel in het Japans,maar dat mag de pret niet drukken. Het geluid is eigenlijk over het algemeenwel heel degelijk; de geluidseffecten zijn goed en de technobeats die je hoorttijdens het spelen pa en prima bij de actierijke gameplay. Al met al is Mega Man ZX is een heel behoorlijke actie-RPGgeworden zonder op een bepaald vlak echt uit te blinken. De game is prima tespelen voor zowel beginners als trouwe fans van de serie en de snelle gameplayblijft het hele spel door boeien. De verschillende X-modellen brengen flink watbroodnodige tactiek met zich mee waardoor de game niet verzandt in het standaardspring-en-schiet cliché. De game laat echter op een aantal vlakken wat steekjesvallen die makkelijk verbeterd hadden kunnen worden wanneer de game iets meerincubatietijd was gegund. Nu is het een degelijke, actievolle platformer dieechter wel zijn meerdere zal moeten herkennen in de Castlevania's en deMetroid's van onze tijd.