Mega Man 7, 8, 9 en 10 hebben niet de kla ieke reputatie van de eerste drie delen, maar toch blijven de games anno 2017 aardig overeind staan. Dat is te danken aan het open ontwerp van de games. Je kunt ook in deze Mega Man-games kiezen welk level je als eerste speelt. Dat lijkt in het eerste opzicht een simpele designkeuze, maar wel eentje met verstrekkende gevolgen. Levels en baasgevechten hoeven geen langzaam stijgende leercurve te volgen, maar bevinden zich allemaal ongeveer op hetzelfde moeilijkheidsniveau. Het is de reden waarom Mega Man vandaag de dag mi chien wel met Dark Souls vergeleken kan worden. De game is lastig, totdat je leert om op een bepaalde manier te denken en spelen.
Dit ontwerp moedigt ook een slimme speelstijl aan. Bazen zijn zwak tegenover bepaalde wapens, en je krijgt nieuwe wapens door eindbazen te verslaan. Volg je de juiste levelroute, dan zijn de baasgevechten hierdoor een eitje.
Al is dit open ontwerp in deze nieuwe collectie wel iets minder prominent aanwezig. In Mega Man 7 en 8 heb je eerst toegang tot slechts vier levels, waarna je de overige vier ontgrendelt. Je merkt dat de eerste set levels makkelijker is dan de resterende mi ies, al heb je nog genoeg keuze voor welke route je wil bewandelen. In deel 9 en 10 zag Capcom daar weer van af door je uit alle bazen te laten kiezen.
Zeven de minste
Mega Man 7 is wat ons betreft de minste titel in de bundel. Het debuut van de kla ieke Mega Man op de Super Nintendo (SNES) voelt al jaren langzaam en log aan vergeleken met de NES-kla iekers, iets dat in deze port onveranderd is. Dat maakt het een mindere Mega Man, maar geen slechte game. Vergelijk je 7 met andere platformers uit zijn tijd, dan is dit alsnog een hoogtepuntje uit de SNES-generatie.
Mega Man 8 verscheen op de eerste PlayStation en is meteen een stuk rapper dan zijn voorganger. Het is ook de eerste Mega Man met geanimeerde cutscenes, die door het slechte inspreekwerk van stemacteurs eerder berucht dan beroemd zijn geworden. Die filmpjes zijn in Legacy Collection 2 intact gebleven, en gelukkig maar. Jaren later kunnen we de matige kwaliteit namelijk alleen maar waarderen. Het is campy, zoals we in de jaren ’90 van stemmen in games gewend waren. Jammer is wel dat de beelden zelf niet visueel zijn verbeterd.
Gelukkig zijn de sprites van Mega Man 8 wel ontzettend goed oud geworden. Geen wonder, want de game stamt uit een gouden tijdperk voor Capcom, waarin het bedrijf naam maakte met spectaculaire sprites in bijvoorbeeld Street Fighter. Mega Man 8 is door diezelfde artiesten vormgegeven en dat valt op. Iedere vijand beweegt vloeiend, achtergronden zijn tot in detail uitgewerkt en de animaties van bazen stralen ontzettend veel karakter uit.
Demakes
Mega Man 9 en 10 zijn voor nieuwkomers wellicht wat rare titels in deze verzameling. Deze sequels werden in de afgelopen consolegeneratie uitgebracht als homage aan de kla ieke gamereeks, waarbij werd gekozen voor de traditionele 8-bit-beelden waar Mega Man om bekend is geworden. Het betekent dat deze latere games er dus 'lelijker' uitzien dan de twee voorgangers. Schoonheid is echter subjectief, en we merken dat we de stijl van 9 en 10 het beste in deze collectie weten te waarderen.
De laatste twee delen zijn ook duidelijk de lastigste in de set. Mega Man 9 en 10 zijn met een nostalgische visie op de reeks ontwikkeld, met de herinnering van kneiterlastige levels in het achterhoofd. Het betekent dat iedere put waar je overheen springt mogelijk vijanden bevat die je aanvallen, en dat de beruchte verdwijnende platformen een stuk meer in de game voorbijkomen.
Tegelijkertijd zijn 9 en 10 de uitgebreidere titels in de collectie, simpelweg omdat je ze met meerdere personages kunt uitspelen. Mega Man Legacy Collection 2 bevat alle downloadbare content van de originele games, die je ontgrendelt door ze uit te spelen of door een cheatcode op het titelscherm in te vullen. Hierdoor heb je in Mega Man 9 naast de blauwe bombardier ook Proto Man tot je beschikking. In deel 10 heb je Mega Man, Proto Man en Ba als speelbare personages.
Prima emulatie
Het is duidelijk dat Capcom fiks investeert in goede emulatie voor hun kla ieke games. Dat was in de eerste Legacy Collection het geval en is in dit tweede pakket eigenlijk onveranderd. De games voelen als vanouds aan - tot op het punt dat er zelfs framedrops zijn op de plekken waar de oude consoles het ook niet trokken.
Je kunt niet terugspoelen zoals bij eerdere retrobundels van Capcom, een feature die dit soort lastige platformers makkelijk maakt. Daarnaast heb je ook niet de gelegenheid om op ieder ogenblik van de game te saven. Je kunt je game alleen op gezette momenten opslaan, zoals in de kamer vlak voor een baasgevecht. Vanaf dat punt kunt je wel oneindig opnieuw laden, wat de game iets makkelijker maakt. Je bent bij bazen namelijk niet meer beperkt tot een select aantal levens. De savemogelijkheden van Legacy Collection 2 zijn beperkter, maar dat voelt als een bewuste designkeuze. Het dwingt je om in elk geval het einde van een level in een X aantal keer te behalen, net als in de originele titels. Het maakt de games ouderwets moeilijk, met bovenstaande savepoint voor bazen als uitzondering.
Geen spin-offs
Critici zullen zeggen dat Mega Man Legacy Collection 2 wat karig is. Je krijgt immers 'maar' vier games, terwijl de eerste Legacy Collection er maar liefst zes bevatte. Als je ziet hoeveel uur speeltijd je uit deze titels kunt halen voor 15 euro, voelt die kritiek echter als ongegrond.
Dat gezegd hebbende: het is wel balen dat de spin-offs Mega Man Soccer, Mega Man & Ba , Mega Man Battle & Chase en Mega Man The Power Fighters niet in deze bundel zitten. Niet omdat er een tekort aan games in het pakket is, maar omdat we de spellen nu wellicht nooit meer in een collectie terugzien. De resterende Mega Man-titels zijn vermoedelijk te obscuur om in een eigen collectie te stoppen, waardoor we vrezen dat Capcom ze nooit meer gaat verkopen.
Mega Man Legacy Collection 2 is nu beschikbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.