Is je prinses een keer niet ontvoerd, dan is het je irritante broertje wel. Hoewel een weggekaapt familielid nooit leuk is, gaan we in het geval van Xbox One-game Max: The Curse of Brotherhood graag het avontuur aan om het knaapje weer heelhuids thuis te krijgen. Zeker wanneer we na een kwartiertje al een aantal fijne puzzels achter de rug hebben. Houdt dat broertje van ons nog maar ergens verstopt, wij platformen nog wel een paar uurtjes door.
Het spel ademt namelijk van meet af aan energie en creativiteit. Hoewel een Super Saiyan-versie van Jimmy Neutron als hoofdrolspeler niet een al te geïnspireerde keuze van de ontwikkelaar is - van de originele personages moet de game het dan ook niet hebben – is een hoofdrolspeler zonder echte snelheid, sprongkracht of aanvalsvaardigheden wel verfrissend. En dat werkt omdat het spel compleet tot leven komt dankzij een magische viltstift. Met het tekengerei zetten we lijnen die een schier onmogelijk uitziende hindernis opeens heel toegankelijk maken. Zelfs voor onze ‘held’ Max.
Net geen echte magie
De magische viltstift is onmiskenbaar de kern van de gameplay en het concept is ijzersterk. Teken een lijn vanuit een daarvoor geschikt punt en een wortel verschijnt. Teken een lijn vanuit een ander punt en een prachtige liaan slingert door het level. Het combineren van deze lijnen maakt het pas echt interessant. Teken bijvoorbeeld een wortel, hang er een liaan aan vast, hang vanaf de andere kant er vervolgens nog een liaan aan vast, hak de wortel los van het beginpunt, en hoppa, daar heb je een enorme slinger om van de ene kant naar de andere kant te gaan. In een later stadium kun je ook een waterstraal gebruiken om jezelf te lanceren en magische paarse kogels voor het uitschakelen van vijanden. Wanneer al deze opties samenkomen ontstaat helemaal het gevoel dat elk level een levendige speeltuin is.
Op een gegeven moment heb je de mechaniek door en verwacht je dat er naast sterke puzzels ook wat snelheid en behendigheid wordt geïntroduceerd. De game doet vervolgens goed zijn best om ons op de wenken te bedienen en enkele secties in te voegen waarin deze elementen naar voren komen, maar juist op die momenten tekent de limitatie van het concept zich af. Een controller is simpelweg niet accuraat genoeg om in hoog tempo de juiste lijnen te tekenen. De oplossing lijkt vervolgens voor de hand te liggen: Kinect. Gek genoeg behoort dit echter niet tot de mogelijkheden.
Abrupt einde
Als gevolg blijven we steken in een mix van sterke puzzels en simpel ren- en springwerk. De adrenalinestoot die vaak in platformgames loskomt in de latere levels, wanneer ongeveer elke vijand op je af wordt gegooid en je de meest onmogelijke sprongcombinaties moet maken, blijft nu helaas uit. Hierdoor voelt het alsof het spel ietwat abrupt eindigt en nooit echt is losgekomen. Het verhaal helpt daar ook niet aan mee.
Nu hoeft een goede platformgame geen ijzersterk plot te hebben, maar in Max: The Curse of Brotherhood hebben de ontwikkelaars er wel een beetje een potje van gemaakt. De opzet van een broertje dat gered moet worden is duidelijk, maar wat nu de motivatie van de slechte tovenaar Mustachio is om het broertje te ontvoeren en waarom je door een oud vrouwtje wordt geholpen, is compleet onduidelijk. Het verhaal doet dan ook niets om het ritme in de game vast te houden of naar een begrijpelijke climax toe te werken.
De graphics zijn daarentegen wel een positief punt. Geen next-gen vuurwerk, maar wel kleurrijk, fris en superscherp. Heel af en toe, als het scherm vol begint te raken, ontstaan er enkele haperingen, maar niet op een storend niveau. De muziek speelt zijn rol als assistent-sfeermaker naar behoren, hoewel het enigszins vergetelijk is. Dus blijft het uiteindelijk vooral een mysterie waarom het spel niet van Kinect- of Smartglass-integratie is voorzien. Max: The Curse of Brotherhood is hiermee een veelbelovende schilder, die simpelweg niet de kwasten heeft om daadwerkelijk een meesterwerk te maken. We blijven zitten met een schilderij dat intrigeert, maar vooral verdrinkt in zijn eigen ambitie.
Max: The Curse of Brotherhood is gespeeld op een Xbox One.
Reacties op: Max: The Curse of Brotherhood - Op zoek naar broerlief
D4rKy28
Teknootje
Ries
mij minnen om feitjes is niet erg;)
SuperDre
Bonecrusher1973
iOS gamer
Min me maar kapot speel vooral dit kinderachtig spelletje !!
HIER HEB JE EEN PS4 voor gekocht! kinderachtige jimmy neutron in de vorm van verneuktron vorm.
ShadowX
Van mij mag de console meer van dit soort games rijker worden, heerlijke games blijven dit en ik hoop dat er meer gaan volgen.
Avioto
Dit is een Xbox 360/One game.
ShadowX
iOS gamer
Smaken verschillen wel maar dit spelen jongere / Lees kinderen.
Voor kinderen vind ik dit wel een leuk spelletje.
iOS gamer
Jij bent mijn gamer,nl spam maat :)
ShadowX
Ik vind het zulke kul opmerkingen dat een bepaalde game alleen bedoeld is voor een bepaalde leeftijd.
Ik speel zelfs Skylanders samen met het vrouwtje en het is geweldig, heb een beetje naar je historie gekeken op GNL en een hoop is allemaal een hoop KUL wat je hier neergooit.
Een mening kan ik respecteren maar *Smaken verschillen wel maar dit spelen jongere / Lees kinderen.* sorry dit is geen mening meer.
Als je nu gewoon had gezegd dit is niet mijn ding ok prima maar om te gaan roepen dat alleen dit soort games voor kinderen is vind ik te ver gaan maar goed das mij mening :).
ShadowX
chemicalscum
chemicalscum
ouwegamert
maar dat stoort niet? ik zou me daar zwaar aan irriteren.
dacht dat we die tijd wel achter ons hadden,hoort niet te gebeuren op deze generatie,vind ik.
ShadowX
ouwegamert
Op de super Nintendo kwam je dit veel tegen,maar dat is toch al weer wat jaartjes geleden ;-)
een simpele 2.5d platformer.
dit moet dan toch gewoon soepel lopen vanaf dag 1,tis geen grote open wereld ofzo.
Maargoed,misschien word t nog glad gestreken in de toekomst.