Max is ouder geworden. Hij heeft een klein buikje. Meer rimpels. En hij is nog steeds zo verloren als vroeger. Max verdrinkt in zijn eigen verdriet, dat door heftige pijnstillers en flessen whisky wordt versterkt. Het overlijden van zijn vrouw en pasgeboren kindje pijnigt hem elke minuut. En hij geeft geen ene klap meer om het leven. Door zijn doelloosheid belandt hij tien jaar later – Max Payne 3 scheelt zelf negen jaar met het tweede deel – in Brazilië, waar hij de rijke Branco-familie beschermt. Max is een particuliere beveiliger, die goed wordt betaald voor zijn lust voor actie. Samen met zijn nieuwe partner Raoul Passos belandt hij in een avontuur dat wordt gevoed door verraad en verdriet. Dit avontuur duurt twaalf uur, waarbij je vaak het gevoel hebt dat je in een blockbuster actiefilm bent beland.

 

Knettergek

Max Payne 3 leunt niet geheel op de actie, maar kent ook een sterk verhaal dat tussen verschillende tijdsperiodes wisselt. De cinematografische vertelling wordt goed gecombineerd met het excessieve geweld, waar je soms op een fijne manier knettergek van wordt. Alles wordt grootser. Alles wordt intenser. En als je denkt dat het niet heftiger kan, doet Max Payne 3 er nog een schepje bovenop. Het is dus geen verrassing dat Max Payne 3 in totaal 28 gigabyte en vier installatie-dvd’s telt. Na elke actiescène komt een tussenfilmpje, die de rust laten wederkeren en tegelijkertijd het verhaal meer diepte geeft dan het honderden kogels in hoofden schieten.

Cadeautje voor mijn vizier

Die 28 gigabyte is niet alleen goed voor tussenfilmpjes, want de graphics van Max Payne 3 zien er uitermate goed uit. Toegegeven: de game kan veel van je pc eisen mocht je Max Payne 3 op de hoogste instellingen willen spelen. Maar we zijn ook niet echt anders van Rockstar gewend. De grootste grafische prestatie in Max Payne 3 is de detaillering van de omgevingen. Omdat de game erg lineair is en je niet echt van de route kunt afwijken, heeft Rockstar veel aandacht aan de details van de levels besteed. Je kunt drankglazen heel bevredigend kapotschieten, jezelf in een spiegel zien en zelfs de roest op een oud olievat ziet er verzorgd uit. De omgeving oogt vaak zo mooi dat het bijna zonde is om met je mitrailleur in de rondte te schieten.

Een ander belangrijk aspect van het uiterlijk is de belichting. Het komt geregeld voor dat je in donkere ruimtes speelt waar het enige licht een oud bungelend peertje is. En het licht op de grond beweegt precies met het lampje mee. Het zijn dit soort kleine dingen die de actie in Max Payne 3 diepte geven. Als je op een groot cruiseschip bezig bent met het neerschieten van tientallen vijandige soldaten, zijn de flikkeringen van de zon door de ramen echt een genot om te zien.

Naast al deze pracht en praal heeft de game op een aantal momenten wel last van personages en objecten die door de muur gaan. Dit komt niet vaak voor, maar tijdens een missie in de Braziliaanse sloppenwijken bleef een hoofd van een vijand dwars door de raamluiken steken. Hij was een klein cadeautje voor mijn vizier.

Een hele goede port

Het is een genot om Max Payne 3 op de pc te spelen. Dit komt door de twee slow motion-acties Bullet Time en Shoot Dogde die Max bezit. Er is niets bevredigender dan in slow motion de hoek om te springen en met je muis zes vijanden met zes schoten door hun hoofd te knallen. Terwijl je langzaam door de lucht beweegt, zie je vijandelijke kogels langs je gezicht vliegen. De zelfgemaakte headshots geven je een kick die je niet snel op de console - mits je met richthulp speelt - krijgt.

Toch zie je dat Max Payne 3 vooral een hele goede port is. Als je bijvoorbeeld een ander geweer selecteert, krijg je het kenmerkende consolerondje met de verschillende wapens te zien. Het zou logischer zijn als het rondje werd vervangen door een verticaal menu, waar je doorheen kunt scrollen. Dit heeft niet echt een groot effect op de speelbaarheid van de game, maar het was fijn als Rockstar hier net zo goed naar had gekeken als naar de roest op het olievat.

Verschil in niveau (en besturing)

De multiplayer van Max Payne 3 voelt een beetje als een misser na zo’n uitstekende singleplayer-ervaring. Je hebt deathmatch en team deathmach en dat is het zo ongeveer. Het doel is in ieder geval simpel: schieten. Hoe meer mensen je doodt, hoe meer geld je krijgt. Met dit geld kun je nieuwe wapens en upgrades kopen, van heftige machinegeweren tot een kogelvrij vest. De mogelijkheden om je arsenaal en avatar aan te passen zijn erg uitgebreid, maar hier wordt door veel online spelers snel misbruik van gemaakt. Je wordt namelijk niet altijd bij spelers van hetzelfde niveau ingedeeld, waardoor een speler met een goed machinegeweer echt een enorm voordeel heeft tegenover de andere spelers. Dit gebeurt best vaak en kan bij kleinere levels echt vreselijk vervelend zijn.

Een ander gat in de multiplayer zijn de twee verschillende schietmodi. Je kunt kiezen uit schiethulp (voor degenen die met een controller spelen) en vrij richten (voor degenen die met een muis spelen), maar het is mogelijk om beide schietmodi te spelen ongeacht hoe je de game bestuurt. Zo heb ik enorm dikke high scores gehaald bij schiethulp-servers, waar mensen echt een stuk langzamer reageerden en mij een cheater begonnen te noemen. Dit zou eigenlijk niet moeten kunnen, want er zijn genoeg spelers die dit voordeel iets te leuk kunnen vinden.

Max Payne 3 is voor iedere actieliefhebbende PC-gamer een spel dat je gespeeld moet hebben. Het meeslepende verhaal geeft de heerlijk overdreven actie de nodige diepgang, waardoor de game meer is dan alleen maar als een idioot kogels afvuren. De PC-versie is niet per se beter dan de consoleversie, maar kan je wel een grotere kick bezorgen als je met de muis zes headshots achter elkaar maakt. De grootste prestatie van Rockstar is dat Max Payne 3 als een hele goede port aanvoelt. En dat maken we niet erg vaak mee.

 

Max Payne 3 is getest op een Intel Core i7 3770K, ASUS Sabertooth Z77, 16GB RAM en een GTX 690 4GB.