Mass Effect 2 (PS3) | Gamer.nl

Mass Effect 2 (PS3) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

De fervente PlayStation-aanhanger zal het mi chien dagelijks proberen te verdringen, maar het feit blijft dat het verhaal Ma Effect bij elke RPG-liefhebber bekend is. Superstudio BioWare brengt een van de beste RPG’s in jaren uit, slaat de PlayStation 3 over en met het laatste (?) deel nog voor dit jaar op de plank lijkt het erop dat de Sony-consument een compleet meesterwerk aan zich voorbij moet laten gaan. Maar dan kondigt EA aan dat het tweede deel alsnog op de PlayStation 3 zal verschijnen, ruim voordat deel drie het levenslicht ziet. En het origineel? Dat zullen ze hun nieuwe fans voor altijd schuldig blijven.

E=MC2

Om het gemis van het origineel goed te maken, heeft BioWare speciaal voor deze PlayStation 3-versie een interactieve comic toegevoegd. Interactief, omdat niet alleen het verhaal uit Ma Effect in (hele) grove lijnen uit de doeken wordt gedaan, je mag ook nog eens verschillende keuzes maken die directe invloed uitoefenen op het verloop van het tweede deel. Het is geen overbodige luxe, want met een uitgekiende savegame van deel 2 op zak ben je in ieder geval klaar om jouw eigen verhaallijn mee te nemen naar het sluitstuk van deze bijzondere trilogie. Buiten deze toevoeging is Ma Effect 2 inhoudelijk gezien nagenoeg dezelfde game als op de Xbox 360 en ook zo goed als identiek oogt. Twee belangrijke betaalde downloadbare hoofdstukken zit er nu bij, maar de ene versie heeft in niets een echte voorsprong op de andere.

Die comic zelf doet voor de rest wat het moet doen, maar meer ook absoluut niet. Het is als alleen de hoofdstuktitels van een boek bekijken, als E=MC2 binnen vijf minuten aan iemand uitleggen. Keuzes kunnen niet meer dan ongefundeerd en gevoelloos geselecteerd worden. Want red je Kaidan of Ashley? Ontwikkel je een relatie met Ashley, met Liara of ga je vol voor de mi ie? Niets van dat alles, eigenlijk, want je kent Ashley of Liara helemaal niet. Ze zijn platte personages die net in een paar zinnen aan je zijn voorgesteld. Het staat in schril contrast met de beleving die spelers van het origineel hebben gehad. Spelers die daadwerkelijk weloverwogen hebben gekozen om die trouwe Kaidan achter te laten en daar nog steeds slecht van slapen. Maar goed, het surrogaat is er in ieder geval. En dat is beter dan niets, want het mi en van de ene beleving staat hier dan weer in schril contrast tot het ervaren van een nieuwe.

Noodzakelijk kwaad

Wie Ma Effect de afgelopen jaren expres genegeerd heeft, mag zijn borst natmaken. Dan gaat er nu plots een schitterend universum open. In de 22e eeuw heeft de mensheid het bestaan van buitenaardse wezens ontdekt, hebben ze hun plekje verdiend in de galactische raad en weet hoofdpersonage Commander Shepard het complete universum zelfs te redden van een oeroude dreiging die om de 50.000 jaar al het leven in het universum vernietigt. Het is op dat punt dat Ma Effect 2 begint.

De laatste grote strijd is achter de rug en wordt zelfs voorzichtig genegeerd en gebagatelliseerd. Maar Shepard weet beter. Ergens aan de rand van het universum sluimeren nog steeds de Reapers, vastbesloten om al het leven te vernietigen. Maar, zonder de fantastische impact van de eerste scene te verpesten, we kunnen stellen dat bepaalde gebeurteni en ervoor zorgen dat er eerst nog een andere dreiging tegengehouden moet worden. Complete kolonies van de mensheid worden namelijk ontvoerd door een ander illuster ras: de Collectors. De enige die hun bestaan durft te bevestigen en de middelen heeft om ze te stoppen is niet de galactische raad die zich dom houdt, maar de extremistische pro-menselijke beweging Cerberus onder leiding van Illusive Man. Bepaald geen lieverdjes, maar hun hulp is wel een noodzakelijk kwaad. En bovendien, niets in deze vertelling, geen enkele keuze of besli ing die je maakt, is helemaal zwart-wit te noemen.

Elk hoekje

En zo ontvouwt zich een plot dat Shepard langs tientallen planeten en locaties leidt, op zoek naar de meedogenloze huurlingen die zich bij hem aan moeten sluiten om een onbaatzuchtige zelfmoordmi ie nog enigszins succesvol te laten verlopen. Op het eerste gezicht voorziet deze reis je van een gemakkelijke structuur. Je kiest zelf een uitgebreide mi ie om een nieuw teamlid toe te voegen, vervolgens een mi ie om zijn of haar vertrouwen te winnen en dat wordt vervolgens aangevuld met een handjevol mi ies die puur de hoofdverhaallijn voortstuwen. Maar alleen met die structuur doen we dit avontuur tekort. Want dit universum leeft. Het zet je soms op het wat saaie scannen van planeten voor resources, soms plaatst het kleine zijmi ies met al dan niet grote gevolgen op je pad en altijd is er in elk hoekje van deze wereld wel iets te vinden, iemand om tegen te praten, een upgrade te ontdekken of een toevoeging aan je encyclopedie te bespeuren die het lezen waard is. En dat alles speelt zich af binnen een verhaal dat alleen de grootmeesters van BioWare kunnen vertellen.

Het typische rollenspel – tenminste, wat betreft de gevechten en het uitbouwen van je personages – wordt gestroomlijnd maar beperkt neergezet.  Jje hebt een handjevol skills per personage die je slechts drie niveaus en één aftakking omhoog kunt brengen. Wat je hierin mist wordt echter ruimschoots goedgemaakt door de fantastische actie. Twee teamgenoten, gevarieerde biotische krachten en uitgebreid wapengerei; rondom die drie-eenheid is een heerlijk soepel speelbaar en intensief actiesysteem neergezet. Zoek dekking wanneer het nodig is, gebruik je biotische krachten zo strategisch mogelijk en vuur erop los als het kan. Het verplaatsen van teamgenoten is mogelijk, maar de kunstmatige intelligentie is eigenlijk te perfect om bemoeienis van de speler nog nut te laten hebben. Het belangrijkste is dat het werkt, bijna naadloos. Geen actiefan die gaat zeuren over het stukje rollenspel en zeker geen RPG-liefhebber die met een kwaad woord durft te reppen over de allesbehalve domme schietactie. Het beste van twee werelden dus.

Verdiend

Het is lastig om Ma Effect 2 te beschrijven aan iemand die het eerste deel gemist heeft. Want waarom nu ineens instappen op dit ‘afdankertje’, zonder het origineel te hebben gespeeld? Laat je je leiden door dergelijk vals sentiment, dan beroof je jezelf van een waanzinnig spektakel. Wie houdt van een verschrikkelijk goed verteld verhaal en een prachtig uitgediept universum om helemaal in verloren te raken, kunnen we niets beters aanraden dan Ma Effect 2. De PlayStation 3-bezitter die ooit deze console kocht voor Sony’s RPG-erfenis heeft eindelijk het meesterwerk gevonden dat hij al sinds de dag van de launch zoekt. Die titel was er al een tijdje, maar nu dus ook, eindelijk, voor hem.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou