Wat gebeurt er als je drie vrienden op een bank zet met Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds? Dan zijn de ‘Oeeeee!’s’ en ‘Aaaaaai’s’ niet aan te slepen. De een vecht al jaren met alles dat uit de stal van Capcom komt rollen. Nummer twee weet er een Hadoken uit te gooien, maar combo’s hoger dan vijf hoef je doorgaans niet te verwachten bij ‘m. De derde speelt Call of Duty en NBA 2K en denkt bij het horen van de titel Street Fighter aan Jean Claude van Damme in plaats van Yoshinoro Ono. Het meest bijzondere: geen enkele speler beleeft meer plezier dan de ander.
Vermaak
Dat karaktertrekje is de sleutel naar het succes van Marvel vs. Capcom 3. Iedereen kan zich met de game vermaken. Mi chien wel de belangrijkste reden daarvoor is de absurditeit van de titel. Dat begint al bij de opzet: personages uit de comics van Marvel en de games van Capcom nemen het tegen elkaar op in al dan niet gemengde teams van drie vechters. Hoe absurd wil je het hebben?
De selectie van 36 personages (en twee DLC-stuks: Jill Valentine en Shuma Gorath) die voortkomt uit dit ‘verhaal’ is in ieder geval een fijne. Waar Capcom met de Wii-beat’em up Capcom vs. Tatsunoko nog bewees niet altijd de meest handige keuzes te maken, hebben we bij Marvel vs. Capcom 3 amper iets te klagen. De keuzes zijn gewoon goed, met voor de hand liggende stoere gasten, mutanten en bad guys die we niet willen mi en enerzijds en geslaagde, onverwachte verschijningen anderzijds. En zo kan het zomaar zijn dat een bruut team van Dante, Akuma en Captain America het op mag nemen tegen de kleine Arthur uit Ghouls ’n Ghosts, de arme Tron Bonne en de lilliputter Viewtiful Joe. Lekker absurd, toch? Het minpunt van het verhaal is dat de balans bij dat soort teams doorslaat naar de kant die je verwacht. Een Arthur is gewoon veel minder sterk dan een Akuma. Zonde, want een feilloze balans tu en personages is een absolute must om tot de beste van het genre te behoren.
Schaamrood
Ook de besturing is anders dan we van grootmeester Capcom gewend zijn. In plaats van de gebruikelijke sla- en schopknoppen, is er gekozen voor drie aanvalsknoppen van zwak naar sterk en een special aanvalsknop om een tegenstander de lucht in te beuken. Daar moet je het mee doen, tenzij je voor de nóg gemakkelijker Simple-besturing kiest. Geloof ons, welke besturing je ook kiest, zelfs de simpelste moves zetten de overdreven Ultra-combo’s uit Street Fighter IV het schaamrood op de kaken.
Het brengt ons bij het volgende punt van heerlijke absurditeit: wat er op het scherm gebeurt. Alsof de mooi gedetailleerde omgevingen niet druk genoeg zijn, gooit een van je vechters er wel weer even een aanval uit die zo overdreven is, dat je amper kunt volgen wat er allemaal op je beeldbuis gebeurt. Laat staan hoe scheel je zit te kijken als meerdere vechters tegelijk op het scherm hun vurige, elektrische, steengooiende, energiestralen afschietende en spinnenweb spugende aanvallen tevoorschijn toveren. Overkill aan visueel geweld? Absoluut, maar wel lekker, want het past in het sfeertje van deze game.
Supercombo
Voor wie het niet genoeg is om een tegen een te vechten, inclusief de optie om tu entijds van vechter te wi elen, kan ook zijn reservespelers met een druk op de knop het veld insturen om even snel een aanval uit te voeren. Handig, maar wel met het gevaar dat deze tijdelijke invaller schade oploopt als de tegenstander er toevallig net een supercombo (of drie, als ook hij z’n maatjes gebruikt) uitgooit.
Met het bovenstaande is alles over Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds eigenlijk wel gezegd. Helaas, want we hadden graag uitgebreid verteld over de verschillende modi waar de game over beschikt, de revolutionaire onlinemodus of de belachelijk uitgebreide verhaalmodus. Maar die zijn er niet. Ja, je kunt online spelen als je wil, er is een arcade-modus met een ‘eindfilmpje’ en er zijn trainingsmi ies. Maar al dat is niet bijzonder, het trekt je niet binnen. Dit is een game die je tegen elkaar speelt. Het liefst op de bank, met een paar vrienden. Dan wordt het bovengemiddeld leuk. En plezier maken zullen ze, wat voor type vrienden het ook zijn.