Nintendo’s interpretatie van Lemmings is door de jaren heen verbeterd, verfijnd en gemoderniseerd. Mario vs. Donkey Kong: Tipping Stars! is daardoor niet alleen een puzzelgame van de bovenste plank, maar ook de beste uit de serie. Dit onderstreept ook direct het grootste manco van Tipping Stars: de puzzels zijn dusdanig vergelijkbaar met die uit eerdere delen dat het tot op zekere hoogte het overwegen waard is om de goedkopere Minis March Again aan te schaffen – of opnieuw te spelen.
Nog steeds is het namelijk zaak om mini-Mario’s en Peach’s naar het einde van het tweedimensionale level te loodsen. Je bestuurt de bekende personages niet zelf; ze zijn opwindbaar en nadat je ze aangezwengeld hebt lopen ze uit zichzelf. Door bruggen te tekenen en springveren te verplaatsen voorkom je dat ze te pletter storten, wanneer ze een hamer aanraken zijn ze tijdelijk in staat vijanden weg te slaan.
Vingervlugheid en strategie
De levels zijn in eerste instantie klein en overzichtelijk, maar zijn later in de game complex en vol hinderni en. In het laatste geval komen de simpele spelmechanieken het beste tot hun recht. Vaak zitten de levels vol afgronden, maar heb je slechts drie of vier bruggen tot je beschikken. Het is dan zaak om de bruggen zo snel mogelijk te demonteren en weer ergens anders te plaatsen wanneer de opwindbare figuren eroverheen gelopen zijn. Die vingervlugheid is overigens niet genoeg om het einde van het level te halen, laat staan om alle extra’s te verzamelen. Levels vereisen dat je een ministrategie opzet waardoor je uiteindelijk zelf bepaalt waar de figuren naartoe lopen, hoe snel en in welke formatie.
Een kanttekening is dat strategie in de eerste twintig tot vijfentwintig levels nauwelijks nodig is. Deze levels dienen voornamelijk als introductie van verschillende objecten en hinderni en, maar zijn daarmee niet per se makkelijk. De uitdaging zit ‘m hier alleen niet in het uitvogelen van het ontwerp van een level, maar in het zo snel mogelijk uitvoeren van verschillende handelingen. Hoewel vermakelijk, biedt dit niet de vernuftige ervaring die de latere levels kenmerkt, waarvan de hoeveelheid juist teleurstelt.
De level editor is in die zin de reddende engel – en de feature bij uitstek die de game bestaansrecht geeft. Met eenvoud en souple e zijn uitdagende levels samen te stellen. Dit is eveneens mogelijk in Minis March Again; het verschil zit ‘m in de manier van delen. In Tipping Stars! kan dit via Nintendo’s online platform, waardoor je levels wereldwijd kunt delen, maar ook van volstrekt onbekenden kunt downloaden. Wanneer dit op grote schaal gebeurt, kan dit toekomstige delen zelfs irrelevant maken: qua puzzelervaring behoort Mario vs. Donkey Kong al jaren tot de top van het genre.
Een andere moderne functionaliteit is cro buy: wanneer je de Wii U-versie koopt, kun je de 3DS-variant downloaden en vice versa. Beide versies zijn vrijwel hetzelfde (met Streetpa en Spotpa als noemenswaardige uitzonderingen) en leveren dankzij de touchscreens een zo goed als identieke ervaring. Het is daardoor de vraag of je beide versies noodzakelijkerwijs zelf wilt houden en spelen. Het is bijvoorbeeld ook mogelijk om zelf de 3DS-versie te houden en die voor de Wii U aan iemand anders te geven – en zo de kosten te delen.