Eindelijk is Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Londen 2012 op de 3DS verkrijgbaar. We hebben er bijna drie maanden langer op moeten wachten dan de Wii-variant. Dat er meer tijd is besteed aan deze game is duidelijk. Net als de rest van de reeks is ook deze Mario & Sonic een bonte verzameling van olympische sporten, zoals paardrijden, roeien en beachvolleybal. Echter heeft deze versie een heel belangrijk element waardoor hij uitstijgt boven alle andere: een goede verhaalmodus.
I see dead people
Het is nog steeds mogelijk om de sporten op een rijtje te zien en uit die selectie te kiezen waar je zin in hebt, maar het is gelukkig niet langer de enige optie. Omdat je voorheen enkel maar wat sport-activiteiten diende te kiezen, kreeg je weinig binding met de game of de Olympische Spelen. De game hing uit lo e flodders aan elkaar, terwijl het juist de spectaculaire opening en diens entourage zijn die de Olympische Spelen een geslaagd evenement maken.
Daarom bevat de game nu dus een story-modus. Mario en Sonic en hun vrienden krijgen daarin te maken met The Sixth Sense-achtige taferelen als Bowser en Eggman mist door heel Londen verspreiden. De Nintendo- en Sega-helden zien geesten in de mist, waarvan ze denken dat het hun gamevrienden zijn. Vervolgens nemen ze het in olympische sportactiviteiten tegen de spoken op om de rookmachines te verwijderen. Het is geen epische legende, maar wel een grappig verhaaltje waarin de sporten worden geïntroduceerd.
Om verder te komen in het verhaal moet je de verschillende sportactiviteiten dus wel winnen. Daardoor heb je snel door welke sporten ingewikkeld in elkaar zitten, zoals boogschieten. Het is bij die activiteit de bedoeling om met je stylus een pijl te tekenen en vervolgens snel heen en weer te kra en op de touchscreen om het scherpe stokje in goede banen te leiden. Door de wind is dat een lastig karwei, waardoor we er eigenlijk nog niet achter zijn gekomen hoe we de pijl op de juiste manier kunnen beïnvloeden.
Er wordt voorafgaand aan elk level wel netjes vertelt of je je stylus, de knoppen, circlepad of je vingers op de touchscreen moet gebruiken. De tilt-functie van de DS en de microfoon om in te blazen worden ook toegepast, bijvoorbeeld in sporten als openwaterzwemmen en zeilen. Die uitleg betekent lang niet altijd dat je makkelijk wint. Sterker nog, meestal duurt het een paar keer voordat helemaal duidelijk is hoe ontwikkelaar Sega Sports de besturing voor ogen heeft.
Sonic zonder snelheid
Dat is een leerproces en dat betekent dat je door de game wel degelijk uitgedaagd wordt. Het werkt flink op de zenuwen als je voor de zesde keer opnieuw moet hordelopen omdat je de besturing maar niet onder de knie krijgt. Het irritante schuilt ‘m daarnaast in het opnieuw laden van de activiteit. Voordat je weer opnieuw het startsein hoort, ben je eerst in vijf schermpjes geweest: verliezen, de puntentotalen, de besturing, uitleg en het beginschermpje met het Olympisch stadion. Dat haalt enorm de vaart eruit, wat niet gebruikelijk is in een game met Sonic erin.
In tegenstelling tot de Wii-variant van Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Londen 2012, heeft de 3DS-versie geen achievement-systeem of droomevenementen. Highscores worden nog steeds apart weergegeven. Dat is jammer, maar gelukkig er zijn ook verbeteringen te vinden. Waar het bij de Wii-versie soms twijfelachtig is of de Wiimote wel wordt geregistreerd, is het nu duidelijk dat je bewegingen goed doorkomen.
En gelukkig maar, want dat zorgt ervoor dat het spel lekker soepel wegspeelt. Paardrijden gaat nu een stuk eenvoudiger omdat je niet meer met de Wiimote hoeft te balanceren. Verwacht echter niet dat de sporten een fluitje van een cent zijn geworden, want het is best pittig om bijvoorbeeld bij hardlopen vier knoppen tegelijk te moeten indrukken. Nu weet je in ieder geval dat als je faalt, dat ook echt aan jou ligt. Er is natuurlijk geen betere motivatie dan die van dat vervelende stemmetje in je hoofd dat ‘Loser! Loser!’ naar je roept.
Die soepelheid van de controls maakt het uitproberen van alle sporten erg aantrekkelijk. Tenminste, als je zorgt dat je zo lang mogelijk met een sport bezig bent. Zodra je naar de volgende sport gaat, krijg je wederom de schermpjespolonaise te verwerken. Hoewel de personages allemaal aandoenlijk zijn en de game er erg goed uitziet op 3DS, is dat het grote nadeel aan dit verder zo duidelijk verbeterde deel in de reeks.
Het is jammer dat het achievementsysteem eruit is gehaald, maar er zijn door de toepa ing van de 3DS-eigenschappen en de komst van de verhaalmodus in principe genoeg redenen om de game door te willen spelen. Het is dan ook erg spijtig dat de game zo wordt afgeremd door alle schermpjes, want daardoor worden zowel je geduld als je gameplezier ernstig op de proef gesteld.