De charme van Mario en Sonic in één game is gigantisch. De twee iconen zijn jaren lang elkaars rivalen geweest in een concurrentiestrijd, maar nu komen ze samen in een spel. Van beide games zijn acht personages gekozen om deel te nemen aan de twintig verschillende Olympische sporten. Elk personage heeft zijn eigen voor en nadelen, en om de fans gerust te stellen: Sonic is daadwerkelijk het snelste personage in het spel.
Elk personage heeft vier metertjes, te weten skill, power, stamina en speed, maar in hoeverre deze metertjes daadwerkelijk invloed hebben op het spel is twijfelachtig. Toch zijn personages als Bowser en Wario de krachtige types, Sonic en Yoshi de snelle, Peach en Tails zijn weer wat hoger qua skill en Mario en Luigi zijn allround goed. Hoewel dit verschil in personages in de singleplayer logisch is, kan het in de multiplayer vervelend zijn. Het is namelijk nooit duidelijk welk metertje nou belangrijker is voor welke sport, en zo kun je na afloop van een wedstrijd nog altijd de schuld voor het verliezen aan je personage geven. Maar als je geen zin hebt in geruzie over wiens personage beter is, dan kun je altijd nog je Mii's importeren die gewoon gemiddelde statistieken hebben. En het is nog leuk ook om je Mii het tegen Mario, Sonic en de rest op te zien nemen.
Eerdere officiële Olympische Spelen games kwamen nooit echt verder dan het niveau van op twee verschillende knoppen zo snel mogelijk na elkaar rammen, zodat je personage kon rennen. Eigenlijk gaat een groot deel van Mario & Sonic ook niet verder dan dat, maar deze keer moet je flink drummen met de Wii-afstandsbediening en nunchuck.
De sporten zijn onderverdeeld in verschillende genres, zo is er bijvoorbeeld atletiek, schieten en schermen. Bij Atletiek en Aquatics gaat het vooral om het rennen door de drumbeweging, met enige afwi eling in de vorm van een sprong, het springen over horden of het afzetten tegen de rand van het zwembad. Vooral het springen is vrij lastig, omdat je de Wii-afstandsbediening omhoog moet werpen voor een sprong, maar te langzaam en te snel is ook weer niet goed. Het is vrij lastig om aan te voelen welke snelheid nu wel goed is. Naast deze redelijk standaard renspelletjes spreken kleiduifschieten, tafeltennis en schermen ook wel voor zichzelf. Er zijn echter enkele sporten die wat ingewikkelder in elkaar zitten en sommige games hebben zelfs elf pagina's aan uitleg over de besturing nodig. En geloof me, het is het een hele klus om iedereen dan ook die uitleg goed te laten lezen.
De wat meer bijzondere sporten zijn bijvoorbeeld trampolinespringen, roeien, hoogspringen en boogschieten. Bij het trampolinespringen moet je tijdens de spong kunstjes uitvoeren door een serie aan knoppen snel achter elkaar in te drukken. Met het hoogspringen moet je zelf de hoogte van de stok bepalen, op het juiste moment springen en met de nunchuck net op tijd de juiste beweging maken om de benen van je personage over de stok te krijgen. Met het roeien moet je bij elke roeibeweging een knoppencombinatie indrukken en de twee controllers naar je toe trekken. Dit kan vervelend zijn, omdat niet iedereen direct door zal hebben waar de A-, B- en Z-knoppen zich bevinden. Met het boogschieten heeft Sega een poging gedaan om een echte boogschutterbeweging na te bootsen waarbij de nunchuck fungeert als boog en de Wii-afstandsbediening in een pijl verandert. Dit werkt niet heel lekker, want als je de nunchuck voor je rechterhand houdt onderbreek je de connectie met de sensorbar. Je zult je hand dus ergens anders moeten houden en dan gaat de hele boogschutterillusie niet meer op.
Daarnaast zijn er nog de Dream Events waarbij een aantal sporten net een andere dimensie krijgen. Zo verandert Dream Race het standaard racen in een soort Mario Kart te voet, met verschillende power-ups en obstakels moet je als eerste over de finish zien te komen. Dream Fencing en Dream Tabletennis zijn hetzelfde als hun Olympische versie, maar deze keer kun je gebruik maken van een krachtige, fantasievolle aanval. En als laatste is er nog Dream Platform, wat een soort extreme versie van het trampolinespringen is. Deze keer spring je echter uit een vliegend schip en moet je de kunstjes al vallend doen.
De ene sport is leuker dan de ander en een aantal games voelen meer als verplichte nummertjes dan als echt leuke minigames. Toch biedt het complete spel wel weer genoeg om je een tijd te vermaken. Qua afwerking en presentatie houdt Mario & Sonic nog wel wat te wensen over. Zo is de AI van je tegenstanders twijfelachtig en voorspelbaar, zijn de stemmen van de personages maar matig en worden de gesproken zinnen erg vaak herhaald. Verder doet het spel vrij kaal en leeg aan, afgezien van de sportende, bekende gamepersonages. Zo weet de muziek nergens op te vallen en houdt het commentaar op bij de introductie van de deelnemers en het uitdelen van de medailles.
Toch biedt Mario & Sonic at the Olympic games een heel aardige verzameling aan minigames. Het is leuk om singleplayer bijvoorbeeld de mi ies te spelen, waarbij je bepaalde doelstellingen voor de sporten krijgt, of aan de slag te gaan met de Circuits om nieuwe spelletjes vrij te spelen, maar Mario & Sonic is duidelijk bedoeld voor de multiplayer. Want waar is de competentie nou groter dan met sporten? Leuk extraatje is overigens nog dat je ranklijsten kunt downloaden en je eigen scores daarmee kunt vergelijken.