“Beste … het is alweer ongeveer een jaar geleden dat ik voor het laatst een feestje heb gehouden. Tijd voor een nieuwe, dacht ik zo! Ook dit jaar gaan we weer allerlei verschillende spelletjes spelen. Er is echter een grote verandering met voorgaande jaren: geen gedoe met knoppen induwen dit keer, we gaan lekker zwieren en zwaaien met onze armen. Mocht je honger krijgen, geen probleem. Er is genoeg snoep voor iedereen. Vergeet bovendien niet je zwemspullen mee te nemen… en je gereedschap en je la o en je honkbalknuppel en je snowboard. Groetjes Mario.”
Het is dus weer tijd voor een nieuwe Mario Party game. Het achtste deel uit de serie alweer, maar voor het eerst op de Nintendo Wii. Voordat ik daadwerkelijk begin met de review moet ik even (met het schaamrood op m'n kaken) kwijt, dat ik nog nooit een Mario Party heb gespeeld. Ik ben nog nooit naar één van Mario's andere zeven feesten geweest. Na al die uitnodigingen echter dacht ik: “Nu moet je toch maar eens gaan.” En wat bleek, het was best een leuk partijtje. Gewoon een gezellig feestje waar je je best vermaakt, míts je vrienden er ook zijn.
In Mario Party draait alles om speelborden, minigames, snoep en sterren. Het zijn gezellige tijden in het Mushroom Kingdom want de 'Star Carnival' is er aangekomen. Vijf grote tenten zijn opgezet en in elk is wat anders te beleven. Deze tenten geven de verschillende spelmodi weer. Zo is er de Minigame Tent waar je, zoals de naam al zegt, snel minigames kunt spelen. Je kunt simpelweg de minigames kiezen die je wilt spelen, maar er zijn ook andere varianten als drie op één rij. Degene die een minigame wint mag een munt plaatsen. In de Extras Tent kun je minigames spelen met een Mario Part 8 karakter óf jouw eigen Mii. Dit is een leuke extra, maar helaas zijn er hier heel weinig minigames die je kunt kiezen. Verder is er nog de Fun Bazaar, waar je allerlei dingen kunt kopen, zoals nieuwe minigames en figuren van de personages die je tegenkomt in Mario Party 8.
In de single- en multiplayer komen echter de speelborden op de proppen. Het is hier de bedoeling dat je een bepaald bord doorloopt om uiteindelijk met de meeste sterren te eindigen. Er zijn zes verschillende speelborden, wat in mijn ogen zeer weinig is. Een pluspunt is wel dat de borden heel anders zijn. Zo is er Goomba's Booty Boardwalk, wat een lange weg rechtdoor is over het strand. King Boo's Haunted Hideaway is een doolhof in een huis zodat je geen idee hebt waar je precies bent. En in Koopa's Tycoon Town is het de bedoeling om muntjes te investeren in hotels om zo de meeste sterren te krijgen.
De borden bestaan uit verschillende vakjes, een blauw vakje levert je 3 munten op, een rode kost je drie munten. De groene vakjes triggeren een bepaalde gebeurtenis, met een goede of slechte uitkomst. Bovendien kun je onderweg snoepjes vinden of kopen. Deze kun je inzetten en hebben verschillende krachten, van drie dobbelstenen tegelijk gooien tot een duel om een ster. Het snoep geeft een extra dimensie aan het spel, want de rollen kunnen met het goede snoepje ineens omdraaien. Kom je uiteindelijk op het vakje waar de ster zich bevindt, dan betaal je daar meestal munten voor.Zoals gezegd is Mario Party 8 geen feestje om in je eentje te spelen. In de Star Battle Arena, de tent voor de single player, ga je een één-tegen-één strijd op alle zes de speelborden om je uiteindelijk de echte Superstar te noemen en een levenslange voorraad snoep in je broekzak te steken. Hoewel de speelborden afwi elend zijn, voelt deze single player toch er repetitief aan. Dit komt onder andere doordat er speciale 'VS-vakjes' zijn, als je hierop komt volgt er een minigame tu en jou en je tegenstander. Kom je echter niet op dit vakje dan bestaat het spel alleen uit dobbelen, lopen, muntjes verzamelen en uiteindelijk een ster kopen. Bovendien is de CPU heel erg makkelijk om te verslaan. Mocht je dus uiteindelijk een minigame spelen, is er geen tegenstand. Verder duren de beurten van de tegenstander soms vrij lang, wat erg irritant kan zijn.
Maar waar draait Mario Party nu echt om? Natuurlijk, de multiplayer! Het is wel tegenvallend om maar met maximaal vier man te kunnen spelen, in Mario Party 7 waren er dit nog acht. Bovendien ontbreekt een online mogelijkheid, een gemiste kans dacht ik zo. Nadat je het speelbord, het aantal beurten en bonus starts aan/uit (kom ik nog op terug) hebt gekozen, kan het feestgebruis losbarsten. Net als in de single player gooit elke speler met een dobbelsteen en zet het aantal ogen vooruit. De 'VS-vakjes' zijn echter verdwenen, want wanneer elke speler gelopen heeft, volgt een minigame. Op deze manier wordt het spel goed afgewi eld. Ook de opzet van de minigames is echter afwi elend: zo zijn de meeste spelletjes ieder voor zich, maar zijn er ook twee-tegen-twee en zelfs drie-tegen-één mingames. Daarnaast zijn er ook Battle minigames waarin de spelers munten moet inleveren, waarna de winnaar er met het merendeel vandoor gaat.
Als de laatste vijf beurten aangebroken zijn, wordt de stand opgemaakt en volgt er het zogenaamde 'Chomp Charity', waarbij de speler die laatste staat een zeer handig snoepje krijgt. Bovendien wordt elk vakje gevuld met munten. Dit kan de balans van het spel nogal veranderen, vaak in het voordeel van degene die laatste staat, wat de anderen natuurlijk niet echt uitkomt. Zijn de beurten voorbij dan is degene met de meeste sterren nog niet persé de winnaar, er zijn nog Bonus Stars uit te delen. In totaal zijn er zes categorieën Bonus Stars, waarvan er telkens drie worden uitgedeeld. Een bonus ster kan verdiend worden door hij of zij die onder andere op de meeste rode vakjes is terecht gekomen, het meeste snoep heeft gegeten en de langste route heeft gelopen. De Bonus Stars kunnen de eindzege dus nog aardig spannend maken, maar voor degenen die loon naar werken willen, kan deze stand worden uitgezet.
De minigames zijn een verhaal apart, want ze maken gebruiken van de motion controls van de Wii-mote, en dit doen ze heel aardig. In totaal zijn er zo'n 70 minigames te spelen, waarbij de controller op verschillende manieren vastgehouden dient te worden. Voor een aantal spelletjes zul je de Wii-mote horizontaal moeten houden à la NES. Met de D-pad beweeg je en met de '1'- en '2'-knoppen sla en spring je om allerlei doelen te behalen, zoals de ander van een ij chots te krijgen. Maar ook zul je 'gewoon' moeten mikken met de Wii-mote en op targets schieten, rondzwaaien om een la o te gooien, zagen, timmeren en verven in één minigame, honkballen, de Wii-mote kantelen om naar links en rechts te bewegen of een bepaalde hoeveelheid zand op een weegschaal te laten lopen, enzovoorts. Je kunt het zo gek niet bedenken of het zit er in. Over het algemeen werkt deze besturing in de minigames goed en haar eenvoud maakt het mogelijk dat iedereen een Superstar kan worden. Toch zijn er ook wat uitzonderingen, minigames die simpelweg niet leuk zijn of niet goed werken, maar nogmaals dit zijn slechts uitzonderingen.