De Mario & Luigi RPG-reeks is stiekem een uitstekende serie. We zeggen stiekem omdat er eigenlijk nooit zoveel hype rondom deze titels hangt. Dit terwijl de eerste twee delen toch uitblinken in ijzersterke gameplay en lachwekkende zelfspot. Maar het moet gezegd worden, Partners in Time was vooral een herhalingsoefening van het eerste deel. Ontwikkelaar Alpha Dream heeft er nog een flinke kluif aan de serie met Mario & Luigi: Bowser's Inside Story op te fri en.
Toch lukt het ze. Bowser's Inside Story bevat een aantal nieuwe toevoegingen die de game net zo nieuw aan laten voelen als de eerste Mario & Luigi RPG. Natuurlijk blijven de basisingrediënten intact: scherpe dialogen waarin personages uit Mushroom Kingdom (en in het bijzonder Luigi) op de hak worden genomen, gemengd met turn-based gevechten waarin genoeg interactie zit om je niet te hoeven vervelen.
Mexicaanse griep
En het begint allemaal met Mushroom Kingdom's eigen Mexicaanse griep: een mysterieus virus dat er voor zorgt dat alle Toads langzaam in grote, rollende ballen veranderen. De beroemde broertjes komen opdraven om hulp te bieden, maar helaas gooit aartsvijand Bowser roet in het eten. Hij slikt namelijk een vreemde paddenstoel in, waardoor hij, zonder daar controle over te hebben, alles en iedereen om hem heen opzuigt. Inclusief Mario en Luigi en een hoop inwoners van het koninkrijk.
Bowser's Inside Story speelt zich dus gedeeltelijk af in het lichaam van Bowser. Dat bevat een diversiteit aan gekke locaties waarin weer genoeg geknokt kan worden. En dat knokken is meteen één van de leukste dingen in de game. Je zal hier geen random gevechten of statische gevechten tegenkomen. Je ziet een vijand van verre aankomen en kunt desgewenst op hem springen, of hem met een hamer een klap verkopen, waarna het turn-based gevecht van start gaat. Doordat je tijdens gevechten vaak op het juiste moment op de actieknop moet drukken om meer schade aan te richten of jezelf te verdedigen, blijven deze gevechten spannend. Een goed concept voor iedereen die vechten in turn-based RPG's vaak te langzaam vindt.
Het meer actiegerichte turn-based vechtsysteem betekent echter geen gebrek aan diepgang. Er zit een verra ende laag aan opties onder het mierzoete oppervlakte. Mario en Luigi kunnen beiden in levels omhoog gaan en elke keer kun je diverse eigenschappen van ze versterken, zoals hun verdediging of hun snelheid. Daarnaast zijn er verschillende items en loodgieterpakjes te vinden of te koop, waardoor de vaardigheden van de broertjes nog meer aangepast kunnen worden. En dan zijn er ook nog eens diverse speciale moves te vinden. Dit zijn vaak aanvallen die door Mario en Luigi samen worden uitgevoerd, bijvoorbeeld een schildje overschoppen via een vijand. Het vergt meestal wat extra oplettendheid, omdat er vaker tu endoor op de knoppen gedrukt moet worden en dit levert nog meer variatie in de gevechten op.
Bowser's scheut aan variatie
Tot zover is het allemaal nog altijd bekende kost voor de kenners. We hebben de grootste verandering tot nu toe dan ook achterwege gelaten: je speelt in deze game ook met Bowser. Zijn kasteel is namelijk overgenomen door een andere slechterik en terwijl Mario en Luigi in zijn buik rondlopen, gaat Bowser op avontuur in Mushroom Kingdom om zijn eigendom te claimen. Bowser heeft zijn eigen moves en items en zo wordt er nog een flinke scheut variatie in de game gegoten. Bowser is namelijk stukken langzamer en sterker dan de broertjes, wat hele andere soorten moves en timing met zich meebrengt.
Het mooie is dat Bowser's avonturen zich op het bovenste scherm afspelen, terwijl Mario en Luigi op het onderste scherm zich voortbewegen. De broertjes kunnen niet zomaar in elk deel van Bowser's lichaam komen, maar zijn afhankelijk van wat de uit de kluiten gewa en dinosaurus in Mushroom Kingdom overkomt. Dit maakt de game wel wat lineair, maar enorm origineel. Een voorbeeld: Bowser drinkt uit een fontein, waardoor een gedeelte van zijn lichaam zich met water vult. Vervolgens kunnen Mario en Luigi naar hun bestemming zwemmen. Ander voorbeeld: Bowser moet een grote rots kapot slaan maar is er niet sterk genoeg voor. Mario en Luigi spelen vervolgens met hun hamers een potje tennis tegen een spier van Bowser, waardoor hij een flinke scheut extra energie in zijn spier krijgt en alsnog de rots kan breken. Zo heeft Alpha Dream de game volgestopt met dergelijke combinaties. Zelfs gevechten die bij Bowser beginnen gaan soms door bij Mario en Luigi. Vriend en vijand werken eindelijk samen in deze game.
Alleen Nintendo's vastberadenheid om ons te herinneren aan de stylus weet sporadisch wat roet in het eten te gooien. Een enkele keer moet de stylus erbij gepakt worden om een bepaalde move uit te voeren of een soort minigame te spelen. Het is gewoon vervelend om dat te doen in een game waarbij je voor de rest alles prima met knoppen kunt besturen. Het voelt geforceerd aan en weet daarom niet te overtuigen. Nintendo moet leren dat het juist alleen maar van volwa enheid getuigt als ze bepaalde type games van stylus-support ontdoen.
Met een speelduur van zo'n twintig uur en maar één weg naar je einddoel is Mario & Luigi: Bowser's Inside Story zeker niet de diepste of langste RPG. Maar de game weet wel constant te verra en via de gameplay, krijgt de lachers op zijn hand met de dialogen en is zonder twijfel de meest gebalanceerde en afgewerkte game uit de serie.