Mario Kart Wii werd tijdens de E3 van 2007 met veel bombarie ingeluid. Het spel zou volgens Nintendo door de het toegevoegde stuurtje voor een totaal nieuwe spelervaring zorgen. Sinds deze veelbelovende aankondiging is het spel echter een beetje ondergesneeuwd door de enorme hype rondom titels als Super Smash Bros. Brawl en Wii Fit. Desalniettemin hebben de vele commerciële activiteiten omtrent dit racespel er de afgelopen weken toch voor gezorgd dat de game ma aal in huis is gehaald.
Het spelprincipe van Mario Kart Wii is oersimpel. Kies je favoriete personage uit het geliefde Mario-universum, kruip in een razendsnel voertuig en zet alles op alles om je tegenstander stof te laten happen en om zelf als eerste over de eindstreep te komen. Wanneer je denkt dat dit te bereiken is door, net als in het doorsnee racespel, puur je racevaardigheden te laten gelden, heb je het mis. De gouden plak is in Mario Kart namelijk alleen te behalen door ongegeneerd en met volledige overgave gebruik te maken van tijdelijke snelheidimpulsen en krachtige wapens. Dit levert net als in de voorgaande delen de nodige hectische momenten op waarin schadelijke schilden en glibberige bananen, afkomstig van maarliefst elf tegenstanders, je om de oren vliegen. Vernieuwend is het allerminst, maar dit spelprincipe weet ook nu nog enorm te plezieren.
Als er één spel geschikt is voor zowel de doorwinterde gamer als de beginnend speler, dan is dat zonder twijfel Mario Kart Wii. Het spel is namelijk zo gestructureerd dat iedereen in staat is mee te rijden om de kopposities. Dit komt vooral doordat achterliggende coureurs meer nuttige wapens tot hun beschikking krijgen dan de koplopers. Hierdoor zullen ze zelden een onoverbrugbare achterstand oplopen, waardoor het veld enorm compact blijft en de besli ing pas echt gevallen is als iedereen de finishlijn gepa eerd is. De kansen zijn dus weliswaar niet voor iedereen gelijk, maar wanneer je naar de filosofie achter het spel kijkt, past deze aanpak volledig bij de game.
Nintendo heeft namelijk getracht een spel te ontwikkelen voor iedere Wii-bezitter. Een spel dat voor iedereen vermakelijk is,waarbij niemand bij voorbaat kansloos is en zelfs de mindere speler in staat is een goede prestatie neer te zetten. En hier zijn ze met vlag en wimpel in geslaagd. Het is overigens absoluut niet zo dat de geluksfactor een overheersende rol krijgt. Naarmate je vordert in het spel krijg je immers steeds meer handigheid in zowel het besturen van de voertuigen als in het verdrijven van de aanvallende achterliggers. Een geoefend speler met bewonderenswaardige vaardigheden zal dan ook veel vaker de koppositie bestrijken dan een onervaren spelers.
Toen het toegevoegde stuurtje, genaamd het Wii Wheel, voor het eerst getoond werd, waren veel liefhebbers van de serie sceptisch. Toch is het stuurtje verra end genoeg geen gimmick. Het stuurwiel werkt namelijk opzienbarend goed en is absoluut een meerwaarde voor het spel. Je handelingen worden vrij nauwkeurig geregistreerd en vertaald naar het spel. En hoewel het principe natuurlijke al decennia oud is, voelt het toch lekker fris en innovatief aan. Het mag dan ook geen verra ing zijn dat het stuurtje de plezierfactor van het spel behoorlijk weet op te schroeven. Als klap op de vuurpijl verlaagt deze intuïtieve manier van besturen de instapdrempel van het spel, waardoor de kans vele malen groter is dat zelfs je niet-spelende familieleden en vrienden eens een poging willen wagen.
Het stuurtje levert weliswaar veel meer vermaak op dan een traditionele controller, het is vrijwel onmogelijk net zo snel en accuraat te handelen. Hierdoor is de kans groot dat de meeste serieuze spelers na een tijdje overstappen op een de overige besturingswijzen en het stuurtje vooral achter de hand houden voor feestjes en andere aandoenlijke activiteiten. Het is immers ook gewoon mogelijk om Mario Kart met de Wii-Mote en de Nunchuck of met de kla ieke (Gamecube-) controller te spelen.
Naast de gebruikelijke karts is het in dit deel ook mogelijk om met motoren aan de slag te gaan. Deze tweewielers kennen een zeer afwijkend rijgedrag. Zo zijn ze een stuk wendbaarder en draaien ze veel sneller, waardoor een lichte stuurbeweging met het stuurtje of de controller al genoeg kan zijn voor een smakkerd naast het wegdek. Bovendien zijn ze vele malen lichter, wat ervoor zorgt dat ze makkelijk weg te stoten zijn door de concurrenten. Deze kenmerkende eigenschappen hebben tot gevolg dat ze een stuk lastiger te besturen zijn dan de karts.
De motoren zijn overigens wel een meer dan een welkome toevoeging. Ze bieden net weer wat meer diepgang en voegen zelfs een strategisch tintje toe aan het spel. Bepaalde kampioenschappen zijn immers veel geschikter voor de motoren door banen met een rijkelijke hoeveelheid aan scherpe bochtencombinaties, waar je met een tweewieler veel voordeel kunt behalen. Bovendien is het een waar genot om op deze snelheidsduivels plaats te nemen wanneer je ze eenmaal onder de knie hebt.
Mario Kart Wii bevat zestien kla ieke banen uit de voorgaande delen en zestien volledig nieuwe banen. Zo'n opzet riskeert dat de nieuw toegevoegde banen kwalitatief minder zijn en inspiratieloos aanvoelen, maar bij Mario Kart Wii is dit absoluut niet het geval. Het is duidelijk merkbaar dat Nintendo de vooruitstrevende lijn van de Mario Kart-serie door heeft gezet door enkele creatievelingen aan de slag te laten gaan met het ontwerp van de banen. Wederom zijn er namelijk een aantal legendarische circuits aan het toch al niet zo karige a ortiment toegevoegd. Ze zijn niet alleen visueel erg afwi elend, ook gameplaytechnisch zijn de banen behoorlijk gevarieerd. Zo zul je het ene moment in een reuzenaquarium een overvloed aan bochten te doorlopen, terwijl je even later door een kilometerhoge ijsberg naar beneden scheurt.
Niet alleen de banen zijn erop vooruit gegaan. Ook de wegligging van de voertuigen heeft behoorlijk wat progre ie gemaakt. Zo riepen de voorgaande delen niet echt het gevoel op dat je daadwerkelijk de controle had over je racebolide. Je leek eerder lichtelijk zwevend over de circuits te glijden. Dit is gelukkig verleden tijd. In Mario Kart Wii lijken de voertuigen namelijk volledig op de al dan niet geasfalteerde weg te liggen. Dit zorgt ervoor dat het geheel een stuk eenduidiger en, zover mogelijk, natuurgetrouwer aanvoelt. De bolides reageren nu namelijk precies zoals je zou verwacht van een onwaarschijnlijk snel en kleurrijk vehikel.
In tegenstelling tot de schrijnende reputatie die de Wii het afgelopen jaar heeft opgebouwd wat betreft de online mogelijkheden, excelleert Mario Kart Wii op dit gebied. Het is weliswaar nog steeds noodzakelijk ellenlange codes in te voeren om tegen vrienden te spelen, maar voor de rest is deze modus zo gebruiksvriendelijk mogelijk. Geen gehannes in menu's door de vele opties, gewoon lekker racen zonder al te veel poeha. Op dit vlak schemert de excentrieke benadering van Nintendo nog maar eens door. Het geheel is namelijk ontzettend eenvoudig te hanteren door de goedgeordende opzet en de zeer duidelijke verwijzingen.
Het belangrijkste aspect van de hele online modus, de wedstrijden zelf, steekt ook prima in elkaar. Er is vrijwel geen sprake van vertragingen en het ranglijstensysteem werkt naar behoren en verlengt de spelduur behoorlijk. Het is zelfs mogelijk deel te nemen aan diversie toernooien en competities. Gezien het onbederfelijke karakter van Mario Kart, kun je deze modus moeiteloos nog maanden, zo niet jaren spelen.
Mario Kart Wii kent eigenlijk maar twee noemenswaardige gebreken. Het spel ziet er ten eerste uit als een veredelde titel uit de vorige generatie en bevat daarnaast nauwelijks vernieuwende gameplayelementen. Toch doen beide euvels nauwelijks iets af aan de kwaliteit en de plezierfactor van dit kleurrijke racespel. Het fundament staat immers nog steeds als een huis en de uitwerking ervan is al sinds het eerste deel nauwelijks voor verbetering vatbaar. Doordat het audiovisuele gedeelte nergens belemmerend werkt, zou het opsmukken van dit aspect weliswaar een aangename toevoeging zijn, maar zou het allesbehalve bijdragen aan de daadwerkelijke speelbaarheid van het spel.