Wat is het toch eigenlijk een simpel idee: je hebt een bal en een heel eind verderop een gat. Pak een stok en mep die bal in dat gat. Je kan daar dan wel heel elitair over gaan doen en een hele industrie opzetten die als doel heeft het verkopen van belachelijke kleding en veel te dure ballen aan, eh… ballen, maar het blijft toch een kwestie van een bal in een gaatje meppen.
Natuurlijk zit de echte uitdaging in de obstakels tu en jou en de ‘hole’. Mario Golf: World Tour voor 3DS begrijpt dat het maken van een leuke golfgame niet draait om complexiteit of innovatieve besturing. Golf is een combinatie van een puzzel en vaardigheid, en om daar het meeste lol mee te hebben moet je niet te lang hoeven nadenken over de besturing.
Wellicht dat Mario Golf: World Tour daarom in de basis zo conservatief in elkaar steekt. Wie de afgelopen twintig jaar een golfgame heeft gespeeld, weet meteen hoe het allemaal werkt. De besturing is zo standaard als maar kan, met een powerbalkje dat heen en weer schiet en waarbij wij op het juiste moment op A moeten drukken. Een tweede druk op A bepaalt de precisie en het effect van de bal. Slaan doe je met één van de vele golfclubs, elk met een eigen maximale afstand en slahoek.
Mario Touch
In eerste instantie waren we wel een beetje teleurgesteld dat het touchscherm van de 3D niet beter wordt benut. We herinneren ons Nintendo Touch Golf nog, uit 2005. Deze DS-game liet je slaan door met de stylus over het aanraakscherm te schuiven. Vooral bij het putten was dit een heel goed systeem. Het touchscherm wordt bij deze 3DS-game alleen gebruikt voor extra knoppen. Knoppen die ook al op de 3DS zitten, dus dat tweede scherm kun je eigenlijk net zo goed negeren.
Het gaat echter zoals gezegd niet om innovatieve besturing, maar om het bieden van een uitdagende golfpuzzel. En daarin slaagt het spel erg goed. De eerste paar banen zijn realistisch vormgeven. De ‘bosbaan’, de eerste waar je op speelt, is een typische groene omgeving met wat bomen en een mild briesje. Maar latere ‘courses’ gebruiken de bekende Mario-thema’s in hun voordeel. Er is een vreselijk roze Princes Peach-course, een Donkey Kong jungle, een onderwaterbaan en nog veel meer.
Daarnaast zijn er diverse uitdagingen die het spel uit het realisme halen en meer naar Mario’s rijk der verbeelding transporteren.De wolken-baan bijvoorbeeld is een extreem moeilijk parcours waar je elke hole binnen twee slagen moet voltooien. Lukt dat niet, dan kun je opnieuw beginnen. Ook zijn er banen met uitroepteken-doosjes, die als je ze raakt een power-up geven. En er zijn uitdagingen waarbij je zo veel mogelijk munten moet raken met de bal, en toch met zo min mogelijk slagen de hole moet halen.
Die munten (die je ook krijgt bij het winnen van toernooien) kun je gebruiken om nieuwe outfits en clubs te kopen. Die hebben invloed op de kracht en precisie van je slag. Dit betekent dat je dus niet alleen beter wordt door te oefenen, maar ook door betere uitrusting te verdienen. Hierdoor wordt Mario Golf: World Tour een soort golf-rpg.
It’s-A Mii!
De usual suspects zijn ook weer aanwezig. Je kunt spelen met al die overbekende Nintendo personages, en uiteraard ook wedstrijden tegen hen spelen. Dat laatste deden we vooral met onze eigen Mii. En dat ziet er soms heel raar uit. De stijl van de Mii past gewoon niet zo goed bij de rest van de game, wat vooral opvalt als we door het clubhuis wandelen en de diverse Nintendo-sterren ontmoeten.
Over dat clubhuis gesproken: het spel speelt zich af op de magische Nintendo golfclub, waar wij naar allerlei kraampjes en kantoren kunnen lopen om nieuwe outfits te kopen, onze trofeeën te bezichtigen of waar we natuurlijk een wedstrijd kunnen spelen. Dit lijkt op papier heel leuk, maar in de praktijk is dat clubhuis eigenlijk een vreselijk onhandig menu. Zeker in het begin konden we gewoon de weg niet vinden naar de plek waar we les konden nemen. En sommige deuren leken op slot zodat we ze negeerden. Totdat we ontdekten dat we precies op de juiste plek er voor moesten staan om ze te openen.
Juist voor een mobiele game vinden we het vervelend als we lang bezig zijn met gedoe voordat we echt kunnen spelen. We begrijpen niet dat Mario Golf: World Tour geen eenvoudig hoofdmenu heeft om alles te doen wat we nodig hebben. Maar ja, mi chien is dat ergens ook de charme. Golf speel je niet haastig. Het verkennen van het clubhuis en het zoeken naar nieuwe uitdagingen is ook wel plezierig. Er zijn heel wat geheimen te ontdekken.
Plezier
Het grote plezier van het spel is de combinatie van rust en uitdaging. Mario Golf: World Tour vraagt niet om buitengewone reflexen. Toch geeft het spel een flinke adrenalinekick, zeker bij de latere banen.
Een aspect wat we helaas nog niet konden testen is de multiplayer. De servers gaan pas op 1 mei live, en onze vroege versie kon dus nog enkel offline gespeeld worden. Wel kunnen we al vertellen dat er verschillende modi zijn, en dat het mogelijk is om wereldwijde toernooien te spelen. Ook ondersteunt het spel streetpa , maar daar hebben we dus ook nog niets mee kunnen doen.
Gelukkig lijkt de multiplayer in dit geval vooral een leuke extra. Het spel biedt genoeg content voor één speler en daar zijn we voorlopig nog niet klaar mee. Die wolkenbaan MOETEN we voltooien, verdorie!