Twee jaar geleden maakten Sonic en Mario voor het eerst samen hun opwachting in een game. Mario en Sonic op de Olympische Spelen werd een ongekend succes, met een wereldwijde verkoop van meer dan zeven miljoen exemplaren. Het is dan ook niet zo gek dat beide game-iconen nu te bewonderen zijn in het vervolg op dit sportspel, dat volledig in het teken staat van de aankomende Olympische Winterspelen.

De hoofdmoot van Mario en Sonic op de Olympische Winterspelen wordt logischerwijs gevormd door een spelmodus waarin je de Winterspelen, die volgend jaar in Vancouver plaatsvinden, nabootst. In deze zogeheten festivalmodus neem je deel aan alle disciplines om te proberen zoveel mogelijk medailles in de wacht te slepen. Tu endoor is het zaak om wat trainingen tot een goed einde te brengen en word je af en toe door een concurrent uitgedaagd om een duel aan te gaan. En hoewel deze opzet vrij aardig is, valt of staat een sportspel vooral met de uitwerking, waar de besturing een grote rol in speelt.

En juist op dit vlak laat Sonic & Mario op de Olympische Winterspelen een klein steekje vallen. Allereerst wordt geen gebruik gemaakt van de Wii Motion Plus, ondanks dat de sporten er zich prima voor lenen. En dit is zonde, vooral als je in acht neemt dat hier juist de kracht ligt van concurrerende sporttitels. Het zou namelijk wat extra diepgang aan het geheel kunnen toevoegen. Het ontbreken van deze functionaliteit alleen is nog tot daar aan toe, maar helaas gaat dit zo nu en dan gepaard met een wel erg onprecieze, dan wel simplistische besturing.

Neem bijvoorbeeld het schaatsgedeelte, waarbij je de schaatsbewegingen nabootst door de Wii-mote op het juiste moment van links naar rechts (en vice versa) te bewegen. Hoewel deze opzet zeer simpel is en je mede daardoor zou verwachten dat het enigszins naar behoren werkt, is dit niet het geval. Soms worden bewegingen totaal niet geregistreerd, terwijl je even later nauwelijks hoeft te bewegen om vooruit te komen. Het is zo nu en dan nogal inconsistent. Ook is het jammer dat je bij een sport als kunstschaatsen maar weinig invloed kunt uitoefenen op wat je personage doet. Je hoeft enkel op vooraf aangegeven momenten een eenvoudige beweging te maken die ervoor zorgt dat je de meest bizarre danspasjes uithaalt.

Gelukkig zijn er ook meer dan genoeg sporten waar de besturing wél goed in elkaar steekt. Een goed voorbeeld hiervan is het verspringen. Niet alleen is het zaak dat je rekening houdt met de timing van zowel sprong als landing, ook de wind moet je in acht slaan. Dit doe je doe van tevoren goed te anticiperen op de stand van de wind en gedurende je sprong het juiste evenwicht te houden. En zo zijn er nog meer sporten te noemen die de moeite waard zijn. Zo is het een genot om te gaan snowboarden en curlen, maar ook de ijshockey- en bobsleewedstrijdjes zijn erg leuk om te doorlopen. Dat je bij de laatste sport gebruik kunt maken van het Balance Board, is bovendien mooi meegenomen.

Net als in het eerste deel kun je kiezen tu en een overdosis aan personages, afkomstig uit één van beide franchises. Zo kun je met het groende draakje Yoshi een schaatsduel aangaan met de razende onnozelaar dr. Eggman. Elk personage kent zo zijn eigen vaardigheden en specialiteiten. Donkey Kong is bijvoorbeeld zeer sterk, terwijl Sonic het vooral van zijn snelheid moet hebben. In zekere zin is er dus een tactisch element aanwezig, aangezien een technisch personage met veel meer precisie een curlingsteen kan werpen dan een lompe krachtpatser. 

Ook is het mogelijk om met je zelfgecreëerde Mii aan de slag te gaan. Naargelang je resultaten en de sport die je beoefent, groeit je Mii uit tot een personage dat op één of meerdere vlakken uitblinkt. Dit systeem werkt prima, maar in de festivalmodus is het eigenlijk volledig overbodig. Daarvoor is de kunstmatige intelligentie simpelweg te zwak, wat als gevolg heeft dat de tegenstand minimaal is. Dit zorgt er dan ook voor dat dit aspect vooral in de multiplayer-modi tot z'n recht komt.

Naast de Olympische evenementen kun je ook zogeheten droomevenementen vrijspelen. Deze evenementen zijn gebaseerd op de traditionele sporten, maar bevatten spelementen die afkomstig zijn uit zowel Sonic- als Mario-titels. Denk hierbij aan de wapens uit Mario Kart en de loopings uit een willekeurige Sonic-game. Ondanks dat deze evenementen gepresenteerd worden als extraatjes, zijn ze minstens zo leuk als de originele sporten. Sterker nog, het is een feest van herkenning om door een driedimensionale versie van Green Hill Zone te skiën, terwijl de overbekende Sonic-deuntjes door je boxen schallen.

Daarnaast zijn er nog enkele extraatjes in het spel verwerkt, die ervoor zouden moet zorgen dat het spel ook op de langere termijn intere ant blijft. Zo verdien je muntjes met nagenoeg alles wat je doet. Deze kun je vervolgens inwi elen voor zaken als informatie over de Olympische Winterspelen en pakjes voor je Mii-personage. Helaas is dit net zo suf als het klinkt en zul je dit aspect al gauw links laten liggen. Hier staat tegenover dat de sneeuwbalgevechtjes goed uit de verf komen. Het heeft mi chien niet al te veel met de Olympische Winterspelen te maken, maar leuk is het zeker.