Rockstar North, de ontwikkelaar bekend van de erg populaire Grand Theft Auto reeks, heeft onlangs haar nieuwste spel, Manhunt, in de winkels afgeleverd. Voor de release werd er erg mysterieus omtrent de titel gedaan en werd het aangekondigd als een van de meest gruwelijke en gemene spellen ooit. Opvallend was ook dat men de grote, vrije omgeving welke Grand Theft Auto zo goed maakten, overboord gegooid hebben; Manhunt is een strikt linear spel. Uit deze feitjes zijn natuurlijk makkelijk voorbarige conclusies te trekken. Maar om daar vooral niet aan te zondigen, bekeken wij wat het spel nu werkelijk in huis heeft.

In Manhunt neem je de rol aan van James Earl Cash, een man welke voor de buitenwereld ter dood veroordeeld is. In werkelijkheid neemt hij echter deel aan een gruwelijk experiment, een soort van TV-serie waarin hij de hoofdrol speelt en waarin er maar één doel voor ogen staat: overleven. Hetgeen James te doen staat wordt hem ingefluisterd door de zogeheten Director. Deze man kan de gekste eisen van hem stellen en voor James is er eigenlijk geen andere keus dan deze op te volgen, mocht hij überhaupt ooit weg willen uit de gruwelen om hem heen.

Manhunt is in e entie een kla ieke stealthgame. De bekende spelelementen uit het stealthgenre zijn aanwezig, zoals het verstoppen in schaduwen, het afleiden van tegenstanders door geluiden te maken en het verslepen van lijken om vooral andere tegenstanders niet te alarmeren. Manhunt lijkt mi chien wel het meest op de Tenchu games, want ook in Manhunt speelt de 'silent kill' een belangrijke rol. Het voordeel wat je verkrijgt wanneer je een tegenstander ombrengt wanneer hij je nog niet in de gaten heeft, is enorm. Daar waar je, wanneer hij je gezien heeft, vaak een vrij lang en pittig gevecht aan moet gaan, legt de tegenstander bij de 'silent kill' direct het loodje.

Bij het uitvoeren van de 'silent kills' komt het meest gewelddadige aspect van Manhunt om de hoek kijken. Het uitvoeren van een 'silent kill' geschiedt middels een close-combat wapen, variërend van een baseballbat tot een wurgkoord. Wanneer je een tegenstander dicht genoeg benaderd hebt verschijnt er een indicatie om het hoofd van de tegenstander en dien je op de actieknop te drukken. Naarmate je de actieknop langer ingedrukt houdt, zal de kleur van de indicator van wit naar groen en vervolgens naar rood veranderen. Deze drie kleuren geven de gruwelijkheid van de moord aan en dragen uiteindelijk bij aan een betere rating.

De 'silent kills' zie je zoals de Director ze ziet: via de videocamera's. Het filter draagt bij tot de sfeer.

De moorden uit de eerste kla e, de witte, zijn meestal nog vrij standaard. De meeste wapens worden gebruikt op de manier waarop ze bedoeld zijn en er wordt niet echt moeite gedaan om driedubbel te verifiëren of de tegenstander wel écht dood is. Bij de ergste variant ligt dat wel wat anders. Daar zal James met de baseballbat bijvoorbeeld het hoofd van de tegenstander van zijn romp slaan, daar waar bij de eerste versie een enkele klap voldoende was. De moorden zijn vrij luguber in beeld gebracht, maar weten toch niet de impact te vooroorzaken die Rockstar ons beloofde. Er zullen altijd mensen zijn die erover struikelen, maar een doorgewinterde gamer is wel meer gewend. Toch valt er wat te zeggen tegen de manier waarop deze wijze van 'belonen' het sadisme in de gamer niet iets te veel op probeert te wekken.