Mafia: Definitive Edition raakt juiste snaar zonder echt goed te zijn

Vergis je niet, Mafia: Definitive Edition is geen simpele oppoetsbeurt met wat nieuwe textures en een hogere resolutie. Het is echt een nieuw gemaakte game, met andere acteurs, nieuwe (en oude) muziek, en kleine aanpassingen aan het verhaal. Vooral de ‘nieuwe’ Tommy Angelo is even wennen. De door Andrew Bongiorno vertolkte versie is veel meer een gehaaide gladjakker dan de eigenlijk net iets te zachte en lieve Tommy uit het origineel. Nu ook zijn liefdesleven met Sarah wat meer voor het voetlicht wordt gebracht, oogt de nieuwe iteratie echter een stuk menselijker. Praktische aanpassingen daargelaten is het verhaal voor 99 procent hetzelfde.

Alles wat je je na achttien jaar nog kan herinneren van Mafia, zit in de game. De vervloekte racemissie (die nu trouwens gelukkig een stuk beter te doen is), de infiltratie op de raderboot, de schietpartij in de parkeergarage: alles is aanwezig. Mafia: Definitive Edition is daardoor één groot ‘Oh ja!’-moment. Tenminste, als je het origineel hebt gespeeld.

Als dat niet het geval is, zijn de zwakke kanten van Mafia: Definitive Edition veel opvallender. Neem bijvoorbeeld het schietsysteem. Grote delen van de game bestaan uit het leegschieten van pistolen, Lupara’s (Siciliaanse dubbelloops jachtgeweren) en natuurlijk iconische Tommyguns. Je krijgt echter geen moment het gevoel dat er met dodelijk lood wordt gestrooid. Inslaande kogels maken een weinig indrukwekkend geluid en lichamen reageren amper wanneer ze doorzeefd worden. Een traditionele afrekening komt daardoor maar tam over, terwijl je soms nauwelijks doorhebt zelf onder vuur te liggen. Op de hogere moeilijkheidsgraden is dat ook echt hinderlijk, want een paar rake kogels zijn desondanks genoeg voor een begrafenis.

Daarnaast is de zwaar ondermaatse AI een permanente doorn in het oog. Tijdens sluipmissies is bijvoorbeeld volstrekt onvoorspelbaar wat de vijand wel en niet ziet, maar ook bij schiet- en vuistgevechten laat de AI zich niet van zijn beste kant zien. Vijanden rennen als kip zonder kop rond, snappen het voor geen meter als je ze flankeert en anticiperen totaal niet als je op ze af loopt om ze te trakteren op een stomp op de gladgeschoren wangetjes. Overigens zijn voetgangers niet veel intelligenter, want die steken te pas en te onpas over. Zelf te midden van intense achtervolgingen waarbij mannen met machinepistolen uit de ramen hangen!

Verder lijkt het willekeurig te zijn welke vijanden wel en niet op je radar verschijnen, en wil er grafisch nog wel eens iets misgaan. Vooral bij de toch al houterige vuistgevechten gaat er regelmatig een arm, been of compleet lichaam onbedoeld door een muur. Laten we het er maar op houden dat Mafia: Definitive Edition technisch geen indrukwekkende game is.

Desondanks blijft het sterkste aan het origineel ook achttien jaar later fier overeind. Niet alleen blijft het verhaal van begin tot einde sterk en leveren de nieuw acteurs puik werk, de hele tijdsgeest van Mafia klopt. De art deco bouwstijl van Lost Heaven, die logge auto’s die soms niet eens harder dan 40 mph gaan, toeters die klinken als een gans die gekeeld wordt en de oubollige muziek van The Mills Brothers en Lonnie Johnson ademen genoeg sfeer uit om (opnieuw) verliefd op te worden.

Ook zo’n leuk detail dat toch niet onbenoemd mag blijven: de politie kan boetes uitdelen. Een milde verkeersovertreding zoals een snelheidsovertreding of door rood rijden zorgt er wel voor dat de politie achter je aan komt, maar als je dan even uitstapt, kun je dat gewoon op een beschaafde manier afhandelen. Je wilt als echte wiseguy natuurlijk geen onnodige problemen met de lange arm der wet.

Mafia: Definitive Edition is dan ook vooral een liefdesbrief aan het origineel, bedoeld voor iedereen die het origineel ook daadwerkelijk gespeeld heeft. Een toegankelijke manier om toch die warme herinneringen van achttien jaar geleden weer eens op te halen, op hedendaagse consoles en pc’s, zonder je te moeten wenden tot een GOG-versie waar de muziek vanwege licentieproblemen uit is gestript. Als je weet hoe leuk het is om Chinatown, my Chinatown te neuriën terwijl je iemand opspoort die ‘de groeten’ van de Don moet krijgen, zit je met Mafia: Definitive Edition goed.

Mafia: Definitive Edition is vanaf nu verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4. Voor deze review is de game gespeeld op een PS4 Pro.

Meer reviews: