Mi chien weet je dit niet, maar Lucky Luke isontworpen door Morris, een Belgische cartoonist uit Kortrijk die in 1946 zijneerste stripverhaal over de charismatische cowboy liet verschijnen in het bladSpirou. Mocht de bedenker van het Amerikaans geïnspireerde verhaal nu nog levenzou hij dan ook erg trots zijn op het feit dat de in Vlaanderen uitgevondenLucky Luke een eigen videospel heeft gekregen dat, naast voor de PC, ook op deWii verkrijgbaar is.Na mijngeschiedkundige en lichtjes vaderlandslievende inleiding is het mi chien beterom gewoon te starten met het daadwerkelijk bespreken van Lucky Luke: Go West.Atari schotelt ons met deze game een verzameling aan minigames voor dieallemaal op de een of andere manier verbonden kunnen worden met Lucky Luke: DeKaravaan, een verhaal dat als strip en als tekenfilm te verkrijgen is. Natuurlijkis het absoluut geen noodzaak dat je beschikt over enige vorm van voorkennisover de inhoud van dit verhaal, Lucky Luke: Go West is nu niet bepaald wat jenoemt een verhalende spelervaring. Niet datdiepgang noodzakelijk is om een leuke game te bekomen, maar in dit geval blijfthetgeen je te zien krijgt wel erg hard aan de oppervlakte drijven. In e entiezijn er op het schijfje gewoon 45 minigames te vinden, niets meer, en nietsminder. De verantwoording waarom elk spelletje aanwezig is wordt in Lucky Luke:Go West weergegeven in een vreselijk kort en kwalitatief minderwaardigvideofilmpje. Laat het fragment bijvoorbeeld zien dat de gebroeders Dalton eenbank overvallen, maak je dan maar klaar voor een schietspelletje. Er zijnechter nog andere mogelijkheden, zoals een videofragment waarin je dansendemeisjes (een minigame rond ritme) of een op hol geslagen tram (eenbestuur-de-tram-minigame) te zien krijgt. Het klinkt als een aardig idee, maarhet spelen van de spelletjes is vaak minder amusant. De Time Crisis-achtigegedeeltes waar je de rol aanneemt van een Dalton-broeder en vijanden moetneerschieten (raak je ze dan ploffen ze weg in rookwolkjes) zijn wel tepruimen, maar eens je de teugels van Jolly Jumper (het paard van Lucky Luke) inde hand moet nemen gaat het alweer mis. Om hetbeest te besturen moet je de Wiimote horizontaal in je handen houden, net zoalsje de teugels zou vasthouden in het echte leven. Om je paard sneller te doenlopen moet je de controller kort van boven naar onder zwiepen, terwijl draaiengebeurt door naar links of naar rechts te bewegen. Al met al een erg intuïtievebesturing, maar eens je begint te rijden begint de miserie. De handelingen dieje met de Wiimote uitvoert worden omgezet in vreselijk logge bewegingen,waardoor Jolly Jumper om de haverklap tegen obstakels zal aanlopen. Bovendienheeft de ontwikkelaar het merendeel van de minigames voorzien van een zeer kraptijdslimiet, waardoor een paar fouten maken al snel resulteert in een schermmet daarop een droevige Rataplan, de domste hond van het Wilde Westen, die laatweten dat het spelletje mislukt is.Ook despelletjes waarin ritme voorkomt zijn een hel om te spelen, doordat debewegingen die je moet maken vaak niet herkend worden door de sensorbar. Deminigame waarin een lid van de Daltons de regendans moet doen vereistbijvoorbeeld van de speler dat hij of zij de Wiimote of de Nunchuck naar onderbeweegt als het daarmee corresponderende logootje in beeld komt. Een heelsimpele opgave dus, maar de moeilijkheid bestaat er vooral in om de bewegingendie je maakt ook te laten registreren door het spel. Vaak zit je als eenbezetene met je Nunchuck te zwaaien alvorens het spel je beweging als correctherkent. Dit met een pijnlijke pols als gevolg. Gelukkigbevat Lucky Luke: Go West ook enkele minigames die samen met de al eerdergenoemde schietonderdelen wel amusant zijn. Lucky Luke een pak laten aantrekkendoor de randen van wat kledingstukken met een stift na te trekken en het kokenvan een stoofpotje zijn enkele voorbeelden van de toffere activiteiten die jevoor je kiezen krijgt. Deze dingen behoren echter nog steeds tot de middelmaaten verantwoorden niet dat je na ongeveer twee uurtjes spelen wel klaar bent metalle minigames en het spel waarschijnlijk in de kast zal verdwijnen om er nooitmeer uit te komen. En daarligt net het verschil tu en Lucky Luke: Go West en bijvoorbeeld Rayman: RavingRabbids of Wario Ware. Die twee laatste games blijven leuk om snel even eenhalf uurtje te spelen om even goed te lachen of om die ene slim bedachteminigame nog eens wilt testen, terwijl Lucky Luke: Go West geen leuke grappen ofuitermate originele spelletjes bevat. Mocht je toch een hele grote fan zijn vanLucky Luke, dan is deze game uiteraard een onmisbaar object in je verzameling.Ben je dat niet, dan zijn er simpelweg betere titels op de markt die je denodige minigame-fix kunnen geven.PC-versie van Lukcy Luke: Go West!Naast deWii-versie heeft Atari ook besloten om Lucky Luke: Go West voor de PC uit tebrengen. Het enige verschil met de Wii-versie is de manier waarop je despelletjes dient te spelen. Het ritmisch met de Wiimote en Nunchuck bewegenwordt op de PC het ritmisch indrukken van corresponderende toetsen, terwijlschieten gewoon met de muis kan gedaan worden in plaats van met de Wiimote opje scherm te richten. Algemeengezien speelt Lucky Luke: Go West wat lekkerder op de PC doordat deze versie welvlotjes alle handelingen die je uitvoert herkent, in tegenstelling tot deWii-versie. Vandaar dat in dit geval het spel een puntje hoger scoort dan zijn consoletegenhanger,al blijf je nog steeds te maken hebben met een spel dat uitermate kort is volmet middelmatige tot slechte minigames.Cijfer PC-versie: