Het is aan jou om deze wezens te stoppen en de liefde te laten terugkeren in het universum. Elk level voltooi je door vijf ruimtekonijnen (ja, echt) te bevrijden, die de wormhole naar de volgende mi ie kunnen openen. Een grote verzameling vreemde aliens hebben het echter op jou en je ruimteschip voorzien. Met welgemikte kogels stuur je ze naar het hiernamaals.
Onder controle
Dat klinkt wellicht als een standaard shoot 'em up, maar de grote twist zit in de manier waarop je het schip bestuurt. Het is namelijk niet zo makkelijk als een kant op vliegen en knallen. Je schip is een grote bal, jij bent een klein mannetje dat er in rondrent, samen met je huisdier die je aan kunt sturen. Het schip heeft zeven stoeltjes waarmee je weer verschillende delen van het schip aanstuurt. De belangrijkste is natuurlijk de motor, daarmee laat je je schip vliegen. Dan zijn er vier geweren, een aan elke kant van de bol, die broodnodig zijn om de van alle hoeken aanvliegende vijanden te vernietigen. Ook beschik je over een schild dat een deel van het schip beschermt, op een van de stoeltjes kun je die rond je schip schuiven om kogels op te vangen. Verder heb je een extra krachtig wapen dat automatisch om je schip heen draait, maar die je wel moet activeren om supersterke kogels af te vuren. En er is een navigatiestoel waar je op moet zitten om de kaart te kunnen bekijken.
Je voelt de bui al hangen: omdat je maar met zijn tweeën bent kun je maar twee van deze elementen tegelijk gebruiken. Het liefst wil je al je vijanden aanvallen met twee geweren, maar dan kun je je schild niet op de juiste plek zetten om je schip te beschermen. Of je wilt een stukje bij je tegenstanders vandaan vliegen, maar dan heb je weer minder vuurkracht. Het is een chaotisch gepuzzel om alles goed onder controle te houden, alsof je staat te koken met zeven pannen op het vuur.
Kwaadaardige sterrenbeelden
De unieke besturing zorgt voor intense vuurgevechten. De koddig ogende game wordt in latere levels dan ook behoorlijk moeilijk. Als je hele schip omsingeld is door vijanden, moet je snel schakelen om te overleven. Je stuurt je huisdier naar het wapen waar de meeste aliens vliegen, zet zelf het schild een andere kant op om de meeste kogels te vangen, rent naar het speciale wapen om die af te vuren, en springt vervolgens naar een ander geweer om de laatste tegenstanders op te ruimen. Ook de eindbazen, kwaadaardige versies van bestaande sterrenbeelden, leveren behoorlijk pittige gevechten op. De gigantische beesten bestoken je van alle kanten met klappen, kogels en asteroïden.
De besturing van je poppetje zelf werkt helaas niet altijd even goed mee. Je rent met je wezentje over minuscule trappetjes in het schip om bij het juiste stoeltje te komen. Die trappen leiden vaak naar meerdere kamers en het is een heel gepriegel om in de goede te springen. Het is een extra frustratie die je niet kunt gebruiken tijdens de strijd, en ook compleet onnodig. Het gegeven dat je maar bepaalde delen van je schip tegelijk kunt besturen zorgt al voor genoeg intere ante gameplay, daar voegt het gemankeerde platformen niets aan toe. Gelukkig werkt je huisdier goed mee, met een druk op de knop stuur je hem naar een andere stoel, waar hij bijna altijd goede besli ingen maakt.
De game probeert de variatie erin te houden door levels willekeurig te genereren. Ook zijn er meerdere ruimteschepen die je vrij kunt spelen. Die combinatie zorgt er jammer genoeg soms voor dat je compleet vast komt te zitten. Wij speelden met een schip waarvan jij alleen de linkerkant kan besturen, en je huisdier de rechterkant. We troffen een kleine puzzel waarbij je je kogels moet laten afketsen op een zon, om zo een ijzige muur te laten smelten. We konden die zon echter niet raken vanaf onze kant, en ons computergestuurde huisdier snapte de puzzel niet. Er zat niets anders op dan het level opnieuw opstarten.
Beter met zijn tweeën
Dit soort situaties zijn gelukkig geen probleem in de uitstekende coöp-modus. Het werkt perfect om samen als een dolle door het schip te rennen. De game is gemaakt om met zijn tweeën te spelen. Je hebt echt goede coördinatie nodig om een level succesvol tot een einde te brengen en moet telkens met elkaar afstemmen wie welk stoeltje pakt. Asteroid Base maakt een gewaagde keuze door deze modus niet online aan te bieden, je kunt alleen samen spelen met iemand die naast je zit. Maar laten we eerlijk zijn, dat is ook de beste manier om deze game te ervaren, schreeuwend en tierend samen op de bank.
Het is wel jammer dat die speelse ies samen niet lang zullen duren. In een uur of vijf knal je door alle mi ies heen en daarna is er niets dat je motiveert om verder te spelen. Je kunt proberen alle verborgen ruimtekonijnen te redden, of de game op een hogere moeilijkheidsgraad spelen, maar daar valt nog maar weinig voldoening uit te halen. De levels kennen bovendien weinig variatie. Er is wel een ijswereld en een onderwaterwereld, maar die elementen voegen weinig toe aan de gameplay. Het feit dat de werelden willekeurig worden gegenereerd levert gek genoeg ook weinig variatie op, omdat alles zo op elkaar lijkt.
De chaotische besturing is gelukkig meer dan genoeg om de game intere ant te maken. De trippende neonkleuren en extreem vreemde wezens maken het geheel af. Wie de kleine minpunten voor lief neemt, krijgt een unieke ervaring die het uiterste van je managementskills vraagt. Zeker als je een vriend of partner hebt om mee te spelen is deze game een absolute aanrader. Het is een coöp-ervaring zoals die nog maar weinig gemaakt worden. Ieder heeft zijn eigen taak om op te focu en en tegelijk moet je in harmonie samenwerken om te kunnen overleven. Door zo samen te werken kom je dichter tot elkaar, en dat is toch het ultieme doel van een coöperatieve ervaring.
Lovers in a Dangerous Spacetime is verkrijgbaar voor pc, Mac en Linux via Steam. De game kost op moment van schrijven 13,49 euro.