De aarde raakt vol en vervuild, dus de mensheid is opzoek naar een nieuw onderkomen. Kolonisten vertrekken naar de ijskoude planeet E.D.N. III om zich daar te settelen, maar eenmaal aangekomen gaat het al snel mis. Ze worden aangevallen door gigantische insecten, genaamd de Akrid, maar hebben niet de wapens tot hun beschikking om tegenstand te bieden. Bedroefd worden de mensen gedwongen om weer van de planeet vertrekken. Natuurlijk laten ze het er niet bij en wordt er onderzoek gedaan naar een wapen dat de vijand kan verslaan en tevens bescherming kan bieden tegen de snijdende kou op de planeet.
Niet veel later keren de kolonisten terug met hun nieuwste uitvinding: de Vital Suit. Het is een soort mech waarin je als mens warm zit, maar ook zwaar bewapend en beschermd tegen de Akrid kunt vechten. Om op de planeet te overleven heeft tevens elk mens een speciaal ‘exposure suit’ aan, dat door middel van Thermal Energy warm gehouden wordt. Mensen hebben dus constant de energie nodig om te overleven en laat dat kostbare goedje nou net in de lichamen van die verschrikkelijk irritante insecten zitten.
Je wordt bij de start van het spel direct in het diepe gegooid. De hoofdpersoon in het avontuur is Wayne, een van de mannen die zo’n Vital Suit bestuurt. Hij loopt wat met andere soldaten mee, maar het gaat al snel mis wanneer een reusachtig monster ten tonele komt. Het is een Green Eye, een beest dat iedereen vreest om zijn grote gestalte en brute kracht. Tijdens het gevecht sterft je vader en legt Wayne zelf ook bijna het loodje. In zijn Vital Suit belandt hij ergens in de sneeuw. Alleen en eenzaam, totdat hij gevonden wordt door een groepje strijders die onze held opnemen als één van zichzelf. Wayne is zijn geheugen grotendeels kwijt, maar hij weet nog goed dat zijn vader gestorven is. Hij zint op wraak.
Lost Planet is een spel dat alle lusten van een actiegame op een stapel gooit en nog eens heerlijk uitvergroot. Je speelt een ultieme actieheld die schrijnende kou tot verwoestende hitte kan weerstaan. Kogels en zelfs flinke raketten schaden hem nauwelijks en hoogtes deren hem niet. Grote mechs besturen is zijn tweede natuur en geen enkel wapen is onbekend voor hem. Aan wapens dan ook geen gebrek in Lost Planet. Van het normale machinegeweer, tot laser guns en verschillende granaten zoals een werpbare disc. Maar de beste wapens zijn natuurlijk de Vital Suits.
De ene Vital Suit kan hoog springen, maar is extreem zwak, terwijl de andere weer uitblinkt in kracht, maar haast niet vooruit te branden is. Elk pak, met enkele uitzonderingen, kan twee wapens oppakken. Als je te voet bent, kun je die wapens ook oppakken zodat je echt met gigantische dingen rondloopt. Naarmate je in het spel vordert krijg je steeds betere Vital Suits tot je beschikking. Zo krijg je op een gegeven moment de mech van je pa en is de meest indrukwekkende mech nog wel de laatste voor het eindgevecht. Helaas waren wij binnen drie minuten al met dat gevecht klaar en als je opeens kunt vliegen en twee grote lichtzwaarden als wapens hebt, willen we graag meer.
Je zult op de verloren planeet de strijd aan moeten gaan met de verschillende Akrid, maar ook met menselijke vijanden. Die laatste zijn niet van de hoogste intelligentie en weten weinig te boeien, maar wanneer ze in een Vital Suit stappen wordt het al direct een stuk intere anter. De gevechten tu en verschillende Vital Suits kunnen behoorlijk intens zijn. Helemaal als je eigen Vital Suit het loodje legt en je als klein mensje het tegen zo’n gevaarlijke machine opneemt. Het is ook tof dat je echt gebruik moet maken van de verschillende mogelijkheden van de mechs. Zo kan de één een dubbele sprong maken en daarna nog zweven, maar de ander weer transformeren tot een wagen met een boor die door steen kan boren.
De echte vijanden van Lost Planet zijn echter de Akrid en dan vooral de gigantische beesten die je vanuit het niets besluipen en met al hun vernietigende kracht aanvallen. Je hebt veel ‘klein grut’ dat uit gaten in de muur wordt geworpen, maar er zijn ook grotere varianten en na elk van de in totaal elf mi ies krijg je een exemplaar waar je U tegen zegt. De Akrid zijn opzich niet zozeer moeilijk om te verslaan, want elk hebben ze gloeiende zwaktepunten die geraakt moeten worden. Leuk is dat je bijvoorbeeld beesten met lange poten kunt ontdoen van hun ledematen. Het is heerlijk om de poten van zo’n gemeen beest eraf te schieten waarna deze hulpeloos over de grond wiebelt om door jou afgemaakt te worden. Bij de eindbazen wordt het echter pas echt spannend, want die zijn werkelijk gi-gan-tisch.
De derde vijandelijke vorm die je tegenkomt is de vrieskou op de planeet. De kou is zo venijnig dat je maar kort kunt overleven zonder energie. Deze energie verkrijg door het verslaan van de Akrid en andere vijanden. Je energiemeter loopt echter constant terug en wanneer je schade doet zal je energie ook aangegrepen worden om je levensmeter omhoog te krikken. Ook sommige wapens putten uit je energiepoel, dus je wordt constant opgejut om door te spelen. Voor extra energie-opkikkers zijn er gelukkig de Data Posts, welke je tevens de richting aanwijzen van waar je heen moet lopen. In multiplayer dienen deze posts tevens voor een soort ‘Capture the Hill’-mode en geven ze je team een map met e entiële informatie.
Lost Planet is een third-person shooter, maar bestuurt niet helemaal zoals andere vergelijkbare titels. Wayne’s lichaam draait niet constant mee bij het richten, maar zijn benen blijven stevig in de sneeuw staan terwijl het bovenlichaam eerst een stuk afzonderlijk beweegt. De besturing is overigens redelijk sloom, dus heeft Capcom de schouderknooppen gebruikt om Wayne direct 90-graden te laten draaien. Het werkt niet heel intuïtief, maar wanneer je het eenmaal door hebt is het behoorlijk handig. Met de X-knop kan Wayne ook nog eens een hookshot afschieten, waardoor je op hogere plekken kunt komen. Deze komt echter pas echt tot zijn recht in de multiplayer, waar de spelers je letterlijk om de oren vliegen.
De singleplayer van Lost Planet is behoorlijk vermakelijk. De neiging om Lost Planet met een spel als Gears of War te vergelijken is natuurlijk groot, maar Lost Planet weet gelukkig een hele eigen sfeer te creëren. Het speelt lekker door en de aaneenschakeling van actie is heerlijk, maar het zijn de Akrid die de show stelen. Toch speelden wij met zes en een half uur er doorheen en dat is zelfs voor de huidige standaard ernstig aan de korte kant. Of je moet zo gek zijn op Achievements dat je in elke mi ie alle muntjes wil verzamelen, waardoor je er zo een uur bij op kunt optellen. Lost Planet is grotendeels heel goed uitgewerkt, maar lang niet elk stuk weet te overtuigen en dat is iets wat een spel als Gears of War wel deed.
Om de vergelijking met Gears of War maar even op te houden, de multiplayer is bij een spel die met een kort verhaal probeert weg te komen uitermate belangrijk. Gears of War doet dit op een sublieme manier, maar Lost Planet weet helaas online niet compleet te overtuigen. Het is zonder enige twijfel een leuke toevoeging en er zijn nog heel wat uren plezier uit te halen. Je hebt de Elimination en Team Elimination modes welke respectievelijk staan voor Deatmatch en Team Deathmatch. Ook is er de eerder genoemde Capture the Hill mode met Post Grap. Het duurt even totdat je zo’n Data Post te pakken hebt, dus strategisch inzicht is zeker nodig. Vooral teamwork is e entieel. De vierde en laatste mode is Fugitive, waarbij de host een voortvluchtige met een gevechtsmeter is. De host wint wanneer zijn gevechtsmeter op zijn maximum is door vijanden te verslaan, of als hij zijn vijanden weet te ontwijken tot de tijd op is.
Je kunt online met tot wel 16 spelers tegelijk spelen, wat een grote chaos teweegbrengt van rook, springende Vital Suits en spelers die hun hookshot op alles uitproberen. Het heeft zeker z’n charme, omdat je als personage erg beweeglijk bent door een groot springbereik en je hookshot. Groot gemis is echter wel dat je die hookshot niet tijdens het springen kunt gebruiken. Wat Lost Planet mist is een offline multiplayermodus en ook een coöp mode had zeker niet mi taan. Er zijn op het moment veel games die het online extreem goed doen. Lost Planet doet het leuk, maar is het toch net niet.
Waar Lost Planet in ieder geval wel in excelleert zijn de graphics. De planeet ziet er werkelijk fantastisch uit. Van de ijskoude vlaktes tot plekken waar lava je om de oren vliegt. De personages zijn goed geanimeerd en de explosies zijn werkelijk de mooiste die we ooit gezien hebben. Ook de muziek, stemmen en overige geluidseffecten zijn van bijzonder goede kwaliteit.
Lost Planet is een heerlijke shooter geworden. Alle ingrediënten zoals de mechs, de heerlijk grote insecten, de vrieskou en de constante actie werken goed, maar toch krijg je het gevoel dat er meer in had kunnen zitten. De korte singleplayer, de weinig verslavende multiplayer en het gemis van een coöperatieve mode. Ook lijkt het verhaal gehaast, omdat er echt gaten in zitten die met meer werk goed opgevuld konden worden. Lost Planet is onder geen beding een slecht spel, maar het had meer kunnen zijn en dat merk je.