Lone Survivor | Gamer.nl

Lone Survivor | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Eerlijk is eerlijk, in eerste instantie dachten we niet dat het mogelijk zou zijn om een geslaagd horrorspel te realiseren met een platte wereld. Veel games in dit genre zijn tegenwoordig afhankelijk van schrikeffecten, gruwelijke monsters en slim levelontwerp. Dat werkt beter in een driedimensionale wereld waarin alles op slimme plekken geplaatst wordt, monsters overtuigend eng zijn en met de kracht van suggestie gewerkt wordt. Lone Survivor heeft dit allemaal niet, maar is op een andere manier net zo eng. De game heeft het genre opnieuw uitgevonden en slaagt prima als enge psychologische thriller.

In het duister tasten

Je wordt vanaf het eerste moment in het diepe gegooid en daarmee wordt de toon gezet. Je hebt geen idee wie je bent, wat er is gebeurd en hoe je verder moet. Je wordt wakker in je slaapkamer en weet slechts dat je de enige overlevende bent en de buitenwereld gevuld is met zombies. Toch moet je naar buiten. Op zoek naar een verklaring, een uitweg en natuurlijk wat eten. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

In eerste instantie is er namelijk niet veel mogelijk. Je verzamelt langzaamaan meer voorwerpen, als voedsel, sleutels en wapens, om te overleven en meer van de wereld te ontdekken. Dat is lastig, want het is donker en je ziet niet veel meer dan een klein kringetje om de hoofdpersoon heen. Je tast vaak letterlijk in het duister en hebt slechts een zaklampje met beperkte energie om net wat meer te zien. Er niet veel wat je daar aan kunt doen en dat maakt ook gelijk de e entie van Lone Survivor duidelijk. Je bent niet zelf in controle over wat er gebeurt, alles om je heen heeft grip op de dingen die je doet.

Zuinig

Alle voorwerpen die je vindt, zijn bijvoorbeeld schaars en dus zul je zuinig met spullen om moeten gaan. Dat heeft verschillende redenen, maar de belangrijkste is dat je nauwelijks macht hebt. Soms is dat heel duidelijk, zoals de momenten waarop je honger krijgt of slaap nodig hebt, maar andere keren moet je maar afwachten wat er gebeurt. Je leert al heel snel dat je alleen spullen moet gebruiken als het echt nodig is. Wanneer dat precies is staat niet vast en dus doe je maar het best mogelijke. Je bent in ieder geval geen superheld of superslim en moet dus roeien met de riemen die je hebt.

Onvoldaan maar beklemmend gevoel

Het zijn vooral de beperkingen en onmacht die voor een ongemakkelijk en beklemmend gevoel zorgen. Dat is een naar gevoel waardoor je je nooit veilig voelt in de buitenwereld. De briljant naargeestige soundtrack en het bizarre verloop van het verhaal versterken deze sfeer verder. Het enge zit ‘m dus niet op het vlak van schrikken of in de suggestie, maar meer op een psychologisch niveau. Dat onaangename gevoel is lastig uit te drukken in woorden en is waarschijnlijk ook iets waar je voor open moet staan. Het werkt daarom niet altijd even overtuigend en leuk.

Zo blijft Lone Surivor tot het einde een spel waarin weinig duidelijk wordt. Het legt niets uit en daarmee is het op een leuke manier tegendraads, maar tegelijkertijd houd je een onvoldaan gevoel over. Dat is bijna hetzelfde onvoldane gevoel als bij een film die geen echt einde heeft of waarin niets opgelost wordt. Bij een spel past dat veel minder goed, omdat je het idee wilt krijgen dat je verder komt, iets doet dat uitmaakt en daarvoor ook beloond wordt.

Lone Survivor beloont je nooit. Niet voor de manier waarop je speelt en ook niet voor het verderkomen in het spel. Elke deur die je opent en elk voorwerp dat je vindt betekent nieuwe vraagtekens en meer beklemming. Zo vind je op een bepaald moment bijvoorbeeld een pistool. Daarmee kun je de zombies neerknallen, maar tegelijkertijd worden de monsters sterker en onvoorspelbaar, en lost een pistool eigenlijk weinig op. De lichte euforie over je vondst wordt eenvoudig de kop ingedrukt, waardoor het ongemakkelijke gevoel alleen maar groeit.

Uniek

Lone Survivor is dan ook een bijzondere ervaring, mi chien zelfs uniek in zijn soort te noemen. De game ademt sfeer en weet zonder grafisch geweld toch een echte surival horror te bieden. Zoals gezegd moet je openstaan voor het concept en is het niet zoals andere spellen die je kent. Het straalt echter in alles de liefde voor het maken van games uit en schotelt je een intere ante psychologische ervaring voor.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou