Om het leven overzichtelijk te maken, stop je mensen, dingen en gebeurteni en wel eens in hokjes. Zo houden Grieken van knoflook, is Job Cohen een linkse politicus en valt LittleBigPlanet 2 in de categorie platformspel. Maar dat laatste is te kort door de bocht. Als je zo oordeelt over deze nieuwe PlayStation 3-game, doe je het creatieve talent en de vooruitstrevende visie van ontwikkelaar Media Molecule en uitgever Sony Computer Entertainment tekort. LittleBigPlanet 2 bestaat uit drie belangrijke elementen: een avontuur waarin je strijdt tegen de slechterik Negativitron, de creëermodus waarmee je krachtige gereedschappen in handen krijgt om allerlei soorten games te maken en een community-onderdeel waarin je content kunt delen, spelen en beoordelen. Bij hoge uitzondering beschrijft de door Sony gehanteerde marketingleus het nog het best: LittleBigPlanet 2 is geen platformgame, maar een platform voor games.
Mengelmoes
Waar het avontuur in de eerste LittleBigPlanet nog als een verzameling lo e levels aanvoelde, krijg je in deel twee meer het gevoel dat je een verhaal beleeft. Het ontwerp van de personages en werelden is opnieuw zo’n zotte bedoening dat je bijna het idee krijgt dat de makers extra salaris hebben ontvangen voor elk nieuw idee, maffe vijand of gekke actie. In een hypnotische mengelmoes van Dali-achtige achtergronden, Alice in Wonderland-logica en Monthy Python-conversaties bestuur je misvormde konijnen, plak je taarten als opstapje tegen muren, klim je op een mechanische kameel, zwem je door een lichaam langs ingewanden en voer je gesprekken met een... kalender. De speelstijl wi elt telkens van platformactie naar schieten, racen, puzzelen en basketballen. Van rust is geen sprake, van opwinding des te meer.
Naast de uitgebreide verzameling speelstijlen mag Sackboy zich wagen aan bruikbare nieuwe gadgets. Met de Grapple Hook slinger je aan hechtpunten en trek je voorwerpen naar je toe, met de Power Gloves pak je grote objecten op en gooi je ze weg en met de Creatinator kun je voorwerpen en stoffen uitspuwen, met als simpelste voorbeeld water op een vuurtje. Het zijn niet zozeer de gadgets zelf die de show stelen, als wel de ingenieuze en grappige manieren waarop je ze gebruikt. Doorgang naar het volgende deel van het level kan al heel wat vernuft kosten, maar als je alle geheime gangetjes en te verzamelen voorwerpen wilt vinden, moet je slim én behendig zijn. Ook de Sackbots zijn een welkome toevoeging. Deze mechanische Lemmings-achtige mannetjes fungeren als figuranten, moeten in veiligheid worden gebracht of vormen hulpmiddelen zoals slingertouwen. De nieuwe mogelijkheden zorgen in combinatie met het realistisch gebruik van natuurwetten voor verra ende en aandoenlijke situaties, bijvoorbeeld wanneer de Sackbots door grote buizen naar de andere kant van het level worden gezogen. Zo moet je dus niet alleen rekening houden met de gevaren die op je eigen pad liggen, maar moet je tegelijkertijd met goed getimede acties de Sackbots behoeden voor een vroege dood.
Samenwerken
De verhaalmodus stijgt pas echt naar grote hoogten als je in de coöperatieve modus speelt. Ook al heeft de camera soms moeite om alles bij te houden en gebeuren er sporadisch vreemde dingen, als twee of meer Sackboys gaan samenwerken, dan veranderen de levels in heuse speeltuinen. Vrolijk huppel, hang en ren je door de levels, om bij de eindbeoordeling te zien welk aandeel je hebt gehad in de samenwerking. Ook zijn er af en toe delen van een level die je alleen met twee of meer spelers kunt voltooien. Bij voortgang in het verhaal komen telkens nieuwe multiplayergames beschikbaar, zoals basketballen, ratracen, poolbiljart of een rakettengevecht. Om de hoofdrolspelers beter te onderscheiden in het levendige en kleurrijke geheel, is het aan te bevelen afwijkende outfits samen te stellen met de verzamelde snorren, petten, kapsels en broeken. Alleen daarmee kun je al een paar uur zoet zijn.
Vrije tijd
Afhankelijk van wat voor soort gamer je bent, is de creëermodus nog belangrijker dan het verhaal. Net als in het origineel ligt hier het werkelijk onderscheidend vermogen van LittleBigPlanet 2: zelf spellen maken. Waar het voorheen nog vooral ging om platformlevels verzinnen, zijn de mogelijkheden in het vervolg veelomvattender. De voorgeschotelde gereedschappen doen de gemiddelde digitale knutselaar duizelen. Het plaatsen en aanpa en van objecten en stickers - je verzamelt deze in het verhaal, dus alle geheimen ontdekken loont - vormen nog maar het begin. Wie zichzelf als creatief mens beschouwt en over veel vrije tijd beschikt, kan met de uitgebreide ontwerpfuncties aan de slag om prachtige uitgebreide games te maken in verschillende stijlen, zoals racegames, puzzelgames, shooters of rollenspellen.
Zelfs de talloze uitlegfilmpjes tonen slechts het topje van de ijsberg. De vraag "wat kun je hiermee maken?" is bij LittleBigPlanet 2 net zo relevant als bij Photoshop. Enkele voorbeelden van nieuwe functies: muziek componeren, Bounce Pads om personages de lucht in te schieten, beïnvloeden van de zwaartekracht, voice-overs, tu enfilmpjes en de Controlinator. Met die laatste kun je een object besturen en aan elke knop een functie toewijzen, zodat je bijvoorbeeld vrij snel een racegame in elkaar hebt gesleuteld. Technische kennis is niet vereist. Je neemt een begin- en eindpunt en huppelt na een simpele druk op de knop rond in je eigen level. Een hele stap vooruit ten opzichte van het eerste deel, dus. De echte fanatiekeling kan zelfs levels en games maken van dezelfde kwaliteit als die uit de verhaalmodus.
Een geruststelling voor fans van de eerste LittleBigPlanet-game: alle content is compatibel met deel twee. Zo kun je meteen aan de slag met de gedownloade content, de verzamelde extra’s en de miljoenen levels die spelers zelf hebben gemaakt. Het community-onderdeel is sowieso gestroomlijnd. Het biedt een verbeterd systeem om levels te zoeken en te beoordelen. Mocht je een slecht excuus hebben gevonden om de PlayStation 3 uit te zetten, dan kun je op de nieuwe site inloggen en verder gaan. Hier zoek je op je gemak naar levels en zet je ze in een wachtrij, zodat ze klaar staan als je de PS3-game weer aanzet.
Geen gelijke
Er is weinig om kritisch over te zijn in zo’n uitgebreid en gedetailleerd spel, dat ook nog eens technisch knap in elkaar steekt. Door de uitgesproken stijl en de drukke scènes zal het sommigen op de zenuwen werken, maar dat is slechts een kwestie van smaak. Ook de in het vorige deel bekritiseerde zweverige sprongen en onhandige glijpraktijken - veel ondergronden zijn overdreven glad - zullen ook deze keer een deel van het gamepubliek tegen de borst stuiten. Toch kent LittleBigPlanet 2 voorlopig geen gelijke, vooral op het gebied van zelf spellen creëren en het delen van zelfgemaakte content. Deze game overslaan is zoiets als het vuurwerk op oudejaarsavond mi en omdat je om 8 uur al slaap hebt: daar krijg je geheid spijt van.