LittleBigPlanet | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Vervolgen zijn hot in de gameswereld. Dat is ook niet zo gek, want als het eerste deel een verkoopsucces is, dan is dat bijna altijd ook het geval met het tweede deel. Het is dan ook niet zo vreemd dat dit najaar wordt gedomineerd door titels als Fable II, Resistance 2, Far Cry 2 en Gears of War 2. Die gegarandeerde ka ucce en zijn mi chien wel erg goed, maar lang niet zo spannend als de echt nieuwe titels. Onder andere Dead Space, Mirror's Edge en met name LittleBigPlanet verdienen daarom wat extra aandacht, omdat ze iets nieuws doen.

Dat gaat vooral op voor LittleBigPlanet: een game als deze heb je nog nooit gespeeld. In feite is LittleBigPlanet een platformgame, maar dat zegt nog helemaal niets over het juweeltje dat deze game in feite is. LittleBigPlanet is een feelgoodgame, hét antwoord op de winterdepre ie. Dat komt in eerste instantie door het ongelooflijk vrolijke en humoristische sfeertje. Het eerste wat je hoort in de game is (wanneer je PS3 op de Engelse taal ingesteld staat) de komiek Stephen Fry die je op een typisch Britse droogkloterige manier introduceert met LittleBigPlanet. Die verteller in combinatie met de onweerstaanbaar stoere schattigheid van de hoofdrolspeler zorgt ervoor dat je met een enorme glimlach deze nieuwe, nog onbekende wereld instapt.

Knap is dat de game deze glimlach niet van je gezicht weet te krijgen. Dit komt doordat LittleBigPlanet stampvol zet met unieke levels. Het level-ontwerp van ontwikkelaar Media Molecule is bijzonder creatief en erg afwi elend. Je zult veel moeten springen, puzzelen, racen en hier en daar een tegenstander onschadelijk maken. En dat met het gebruik van slechts enkele knoppen. De X-knop om te springen en R1-knop om objecten vast te grijpen, dat is eigenlijk alles wat je moet weten om de levels door te komen.

Dit is echter niet het enige wat je kunt doen. Door je controller te bewegen kun je het hoofd en lichaam van Sackboy allerlei kanten op bewegen. Door de triggers te combineren met de pookjes kun je vervolgens de handen bewegen en met de vierpuntsdruktoets bepaal je de gezichtsuitdrukking van je schattige poppetje. Het is opvallend hoeveel aandacht er is gestoken in de lichaamstaal van Sackboy, het is immers een stuk uitgebreider dan de daadwerkelijk noodzakelijke besturing.

De uitgebreide lichaamstaal van Sackboy is tevens een gouden greep geweest. Toen ik LittleBigPlanet thuis opstartte, en aan mijn vriendin liet zien hoe ik Sackboy liet lachen, vroeg ze meteen of ze mee mocht doen. Dat heeft ze nog nooit gedaan met een game die je met een gewone controller speelt. Wii Sports en Guitar Hero vindt ze leuk, maar daar houdt het op. Zelfs Lego Indiana Jones vindt ze helemaal niets aan. Maar aan LittleBigPlanet is ze verknocht, ze speelt het zelfs in haar eentje.

Media Molecule heeft het dan ook helemaal begrepen. Peter Molyneux vroeg in een brief of recensenten Fable II wilden laten spelen door non-gamers. Hij is er van overtuigd dat zijn game een breed publiek aan kan spreken. Volgens mij is dat niet zo. Vechten kan dan wel met één knop, het hele concept van Fable 2 is te hardcore voor de casual gamer. Bovendien heeft de non-gamer vaak problemen met driedimensionale gameplay, zeker wanneer je de tweede stick nodig hebt om de camera te besturen.

LittleBigPlanet is het ideale voorbeeld van een game die non-gamers net zo leuk vinden als 'echte' gamers. De enorme aantrekkingskracht van Sackboy, gecombineerd met een eenvoudige besturing en de overzichtelijke, bijna tweedimensionale, gameplay maken dit mogelijk. De game is bijna tweedimensionaal, omdat je in principe alleen van links naar rechts en van boven naar onderen beweegt. Er zijn echter ook drie lagen op de Z-as. Hier hoef je echter zelden rekening mee te houden, omdat de game bepaalt wanneer je van de ene dieptelaag naar een andere dieptelaag springt.

Zoals je kunt verwachten, gaat dit echter niet altijd vlekkeloos. Soms spring je goed, maar doordat de game niet goed interpreteert waar je heen moet, val je toch buiten jouw schuld de dood tegemoet. Het gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt, frustreert het wel. Media Molecule heeft overigens al aangegeven iets aan dit probleem te willen doen, dus hopelijk komen ze snel met een update die dit irritante puntje verhelpt.Het 2,5D-probleempje is niet het enige minpunt aan LittleBigPlanet. Een ander is dat de verhaalmodus van de game nogal kort is; je kunt er in een uur of zes doorheen zijn. Overigens is het niet de bedoeling dat je de game op een noodtempo doorspeelt. Er valt bijzonder veel te verzamelen aan punten, stickers, outfits voor je Sackboy en objecten voor in de level-editor. De verzamelaars onder ons zijn daardoor wel even zoet met deze game, zeker omdat de verschillende objecten leuk zijn om te vinden, ook al betekent dit dat je de levels meerdere keren moet doorspelen. Vaak moet je net even dat beetje extra doen en bovendien is het nooit ontmoedigend moeilijk om in elk level een score van 100% te halen.

Een dergelijke scoren behalen zal je in je eentje niet lukken: een tweede, derde of zelfs vierde speler is soms vereist om bepaalde gedeeltes te kunnen bereiken. Die spelers kun je thuis vinden, maar zijn er ook genoeg online. LittleBigPlanet is een echte sociale bezigheid en laat zich dus goed met meerdere gamers spelen. Het ene moment ben je samen aan het racen, het volgende spring je samen van platform naar platform en weer later ben je je medespelers aan het irriteren door ze neer te slaan. Waar zij vervolgens weer op reageren door hun Sackboy verdrietig te laten kijken. LittleBigPlanet is het ook wat dat betreft waard om nog eens door te spelen.

Maar ondanks dat je uiteindelijk dankzij het herspelen best lang bezig kunt zijn met de verhaalmodus, wil je uiteindelijk toch meer levels dan in de game aanwezig zijn, spelen. En dat kun je voornamelijk zien als een compliment, want de levels zijn briljant, innovatief en enorm creatief. Iets wat je moeilijk na kunt bootsen, maar zeker zult proberen. Dat is mi chien nog wel de knapste prestatie van de verhaalmodus. Het laat je zien wat je kunt doen met de level-editor en regelmatig zul je even stoppen met spelen, goed kijken naar wat de ontwikkelaar gemaakt heeft en nadenken over hoe ze dat gedaan hebben. De voorgebakken levels dagen je voortdurend uit en weten je creativiteit te prikkelen.

Elke gamer zou daarom ook zeker eens moeten proberen een eigen level te bouwen. De level-editor is bijzonder uitgebreid, maar dankzij de duidelijke uitleg snap je snel hoe alles in elkaar steekt. De uitleg omvat echter niet alles en als een kind in de zandbak moet je vooral dingen gaan proberen. Dankzij het feit dat je de level-editor op pauze kunt zetten, stukjes terug kunt spoelen als er iets mis gaat en direct kunt spelen om te testen, wordt aanklooien aangemoedigd. Al snel ben je aan het bouwen, maar voordat je ook echt een leuk level gebouwd heb, ben je vele uren verder.

Wat dat betreft is de level-editor ook zeker niet voor iedere gamer weggelegd. Gamers die echter zelf geen levels willen maken, kunnen gerust die van anderen spelen, en mede daardoor is LittleBigPlanet bijna onbeperkt houdbaar. Als je eigen creativiteit blijkt tegen te vallen, zal die van anderen je ongetwijfeld kunnen verbazen. LittleBigPlanet heeft een prima systeem dat ervoor zorgt dat de beste levels komen bovendrijven. Het is erg eenvoudig om levels toe te voegen aan je favorieten en bij elk level staat hoe vaak deze aan een favorietenlijst is toegevoegd. Bovendien kun je kijken welke levels er bij je vrienden in de lijst staan.

Het loont echter ook om zomaar eens een leveltje te bekijken, gewoon om eens te zien wat je tegenkomt. Met jaloezie sta je regelmatig te kijken naar de maffe en soms ongelooflijke creaties van anderen. Dat prikkelt toch steeds weer om bezig te gaan met een eigen level, want een LittleBigPlanet-level maken dat door duizenden mensen gespeeld wordt is absoluut een mooie prestatie. LittleBigPlanet geeft je de gereedschappen om verschrikkelijk ingewikkelde, diepe en ingenieuze levels te bouwen, en dat terwijl die gereedschappen zelf eigenlijk heel erg simpel zijn. Hierdoor ben je niet zozeer afhankelijk van technisch inzicht, als wel van een flinke lading creativiteit. Dat is iets wat bij mijn weten nog geen enkele game heeft gepresteerd.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou