Het episodische avontuur komt wat traag op gang in de eerste aflevering. Jij bent Max, een tienermeisje dat na vijf jaar terugkeert naar haar kleine geboortedorp om een opleiding te doen. Ze is vooral geïntere eerd in fotografie en maakt constant selfies met haar retro-polaroidcamera. Max is wat onhandig en een hardcore hipster, en heeft daardoor moeite om vrienden te maken op school. De cheerleaders en jocks zijn haar te leeghoofdig en de rijke meisjes willen niks van haar hebben. Zo ontvouwt zich een typisch high school-verhaal waarin je bevriend raakt met mede-nerds en door wat twists toch dichter bij je 'vijanden' komt te staan dan je dacht. Het begint mi chien een beetje cliché, maar later blijkt bijna elk personage een kant te hebben waardoor je je met ze kunt identificeren.
Dit verhaal is al leuk genoeg, maar wordt in Life is Strange gecombineerd met intrigerende science fiction. Als Max in de toiletten getuige is van een moord, komt ze erachter dat ze de tijd kan terugdraaien. Ze trekt aan het brandalarm en voorkomt zo dat het meisje een fatale kogel krijgt. Deze kracht staat centraal in de gameplay, die bijna helemaal draait om het maken van keuzes. Tijdens gesprekken krijg je op een Telltale-achtige manier verschillende opties voor je kiezen. Je kunt elke keuze rustig uitproberen en zien wat de directe gevolgen zijn, en als het je niet bevalt spoel je gewoon terug en kies je iets anders. Hierdoor krijg je wat meer de tijd om na te denken over de gevolgen van je acties, al zul je de échte gevolgen meestal pas veel later kunnen zien.
Je ziet bijvoorbeeld de beveiliger fel ruziën met een van de wat meer verlegen scholieren. Je krijgt de keuze voorgeschoteld: stap je tu enbeide, of houd je je afzijdig en maak je een foto? Wie de ruzie opbreekt wordt gelijk uitvoerig bedankt door de studente, wat natuurlijk goed is voor je vriendschap. De beveiliger blaft je af waardoor hij je minder vertrouwt. Doe je niks, dan is het meisje vanzelfsprekend boos op je, maar dan heb je wel een foto die de ruzie kan bewijzen, mocht dat later nodig zijn.
Oorzaak en gevolg
Zo speelt de game constant met de gevolgen van je keuzes door kleine consequenties steeds weer terug te laten komen. Het behandelt daarbij onderwerpen die je bijna nooit in games ziet. Je probeert bijvoorbeeld een vriendin uit een depre ie te praten na een ernstige gebeurtenis in haar leven. Hoe meer je over haar weet door foto's en Facebook-posts te bekijken, hoe groter de kans dat je daarin slaagt. Het spel snijdt verder thema's aan als cyberpesten, de verkenning van je seksualiteit – of juist niet – en het omgaan met een gebroken gezin.
De grote ster daarin is Chloe, een jeugdvriendin die Max al vijf jaar niet gezien heeft, maar die al snel weer op haar pad belandt. De wilde punkchick maakt de rebel los in de schuchtere Max. Dat klinkt alsof ze een slechte invloed op haar heeft, en dat is op zich ook wel zo, maar ze brengt ook een onvoorwaardelijke vriendschap met zich mee waar je je al snel aan gaat hechten. Haar enthousiasme en 'fuck de wereld'-houding werken aanstekelijk. Max neemt haar dan ook in vertrouwen en vertelt over haar superkrachten, en al gauw vormen de twee een heldenteam. Het blijkt namelijk dat Chloe wel wat paranormale hulp kan gebruiken in de zoektocht naar een verdwenen meisje.
Hoe verder je komt in het spel, hoe groter de gevolgen van je keuzes worden. De krachten van Max worden steeds sterker, totdat ze hele alternatieve tijdlijnen creëert waarin ze de levens van al haar vrienden compleet overhoop gooit. Je probeert het goede te doen, maar elke actie kan onvoorziene consequenties hebben die het spel maar al te graag terug in je gezicht gooit. Tegen de tijd dat je bij de derde aflevering bent aangekomen zijn de cliffhangers zo groot dat je de rest van de game in één ruk uitspeelt. Dan ben je blij dat je de game speelt nu alle episodes al uit zijn, en je niet weken hoeft te wachten op de volgende. Het slot – zonder spoilers te geven – mondt uit in een enorme climax die je op filosofisch niveau laat nadenken over het lot en of je wel echt invloed hebt op je eigen leven.
Hella-hipster
Hoezeer het verhaal ook imponeert, het wordt niet altijd op de perfecte manier verteld. De ontwikkelaars doen hun uiterste best om geloofwaardige hipstermeisjes neer te zetten, maar schieten daar af en toe in door. Door geforceerd 'hippe' uitspraken is de toon een beetje uit balans en zit je soms tergend op de bank. “Are you cereal?” vraagt Max bijvoorbeeld aan Chloe, en meerdere keren weet ze “for reals” uit haar strot te krijgen. “That's hella-cool,” antwoordt Chloe, “that was an epic win.” Beter geslaagd zijn verwijzingen naar geek culture, met grapjes over Doctor Who of Twin Peaks. Ook de gelicenseerde indiemuziek is een welkome toevoeging die emotionele momenten net een beetje extra kracht geeft.
Jammer genoeg zijn er een aantal gameplayscènes die flink het tempo uit het spel halen. Net als je lekker in het verhaal zit, word je bijvoorbeeld gevraagd om vijf lege flesjes te zoeken op een vuilnisbelt. Het is een nodeloze fetch-quest die niet thuishoort in een emotionele game als deze. Een nog grotere boosdoener is een bizarre stealth-sectie in de laatste aflevering. Je mag niet gezien worden, maar dat is natuurlijk een makkelijke opdracht als je op elk moment de tijd kan terugspoelen.
Echt erg is het niet, want Life is Strange onthoud je niet om zijn gameplay. Het zijn de momenten waarop je met je mond open naar het scherm staart die je zullen bijblijven. Het verhaal neemt een paar gedurfde wendingen die aankomen als een stomp in je maag. Je leeft echt mee met Max en Chloe, hun vriendschap spat van het scherm. Dit is een game die na de aftiteling nog dagen in je hoofd blijft spoken en je constant de vraag laat stellen: wat had ik anders kunnen doen?
Het complete eerste seizoen van Life is Strange is te dowloaden voor pc, Xbox One, Xbox 360, PlayStation 4 en PlayStation 3. Op 22 januari 2016 komt het eerste seizoen ook op disk verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4.