Max is een meisje dat liever selfies neemt dan oplet in haar fotografieklas. Voordat je je nu een soort Kim Kardashian voorstelt met ‘duckfaces’ en ‘swag’, in Life of Strange heeft deze actie wel degelijk artistieke waarde. Of meer genuanceerd gezegd: het laat een ietwat ironisch commentaar zien. Max is namelijk een typisch verlegen meisje dat achter in de klas zit, gepest wordt en eigenlijk veel meer talent heeft dan ze durft te laten zien.

Op Blackwell, een typische Amerikaanse universiteit, moet zij overleven in een wereld die bol staat van de stereotypes. Denk aan stoere sporters, populaire meisjes en verwende rijkeluiskindjes. Je hebt bijna met Max te doen dat ze überhaupt sociaal moet functioneren in deze omgeving. We vonden het dan ook ironisch om te zien hoe Max op nonchalante wijze selfies schiet met haar analoge camera. Alsof ze toch de kunst ziet in het populistische selfie-fenomeen.

“Are you cereal?!”

Net als The Walking Dead en Beyond: Two Souls is Life is Strange een lineaire avonturengame waar het draait om het maken van keuzes. Dit betekent dat je door omgevingen loopt en triggers activeert om meer over de context van de game te leren of om het verhaal voort te stuwen. De ene keer laat je Max focussen op een poster op de muur en de andere keer druk je een tv aan of uit. Het is een ietwat flauwe manier om je een gevoel van invloed en interactiviteit te geven. Over het algemeen heb je dat namelijk totaal niet, hetgeen het tempo van Life is Strange gelijk enorm verlaagt. De weinige ‘opdrachten’ die je krijgt zijn in feite allemaal op te lossen door gewoon door de omgeving te lopen en net zolang op triggers te klikken totdat er iets interessants gebeurt.

Het zwaartepunt van de game ligt gelukkig in de dialogen, waar de meeste spanning en charme gelegen is. Max is namelijk een aandoenlijk personage waar je het beste mee voor hebt en waar je graag je best voor doet om gesprekken in haar voordeel te laten verlopen. Dat Max een contrast vormt met de meeste van haar tegenspelers zorgt voor een ongemakkelijke sfeer. Dat had voor een emotioneel overtuigende ervaring kunnen zorgen, maar daarvoor ontbreekt het de dialogen toch aan scherpte. Anders gezegd: het lijkt soms alsof de tienerdialogen geschreven zijn door luie volwassenen. Alle jongere personages gebruiken op geforceerde wijze allerlei afkortingen en uitdrukkingen, met “are you cereal?!” als dieptepunt.

Tienerdroom

Life is Strange tovert echter al snel een mooi konijn uit de hoge hoed: de mogelijkheid om terug in de tijd te reizen. Deze ‘kracht’ is doordrenkt met mysterie - en brengt een soort ‘red de stad’-verhaal met zich mee waar we nog onze twijfels over hebben. De mogelijkheid om met nieuwe informatie gesprekken een andere wending te geven, zijn op een subtiele manier namelijk zo bevredigend dat we eigenlijk niet op een grootschalig heldenverhaal zitten te wachten. Stel je eens voor: dat irritante klotekind voorin de klas wil weer eens vernederende opmerking maken, maar voordat ze het genot kan ervaren spreek je de precieze opmerking zelf uit. Zo nonchalant mogelijk uiteraard. Daar ligt de kracht van Life of Strange: awkward gesprekken ineens spontaan maken en toevalligheden onder controle hebben.

Je kunt dus oneindig nadenken over welke beslissing je definitief laat zijn. Zo kun je elke optie één voor één nalopen om informatie in te winnen en te zien hoe je tegenspelers reageren. Dat maakt de keuze er echter allesbehalve makkelijker op. Er wordt namelijk constant gesuggereerd dat keuzes een invloed hebben op de lange termijn, maar omdat het in deze episode nog onduidelijk is waar het verhaal heengaat, is het lastig daarop te anticiperen.

Het is sowieso nog niet mogelijk om op waarde te schatten waar het verhaal heen gaat. Dat is misschien wel het grootste euvel van Life is Strange: we verlangen nog niet heel erg naar volgende episodes. Zeker, het simpele en persoonlijke verhaal van Max straalt, maar de meeste gameplay-sequenties doen niets anders dan het oprekken van de speelduur. Ook de subplots die mysterieus moeten zijn, slagen daar niet helemaal in. Desondanks genoten we van de tijdreistwist en het simpele genot om stomverbaasde reacties op te wekken.

De eerste episode van Life is Strange is nu beschikbaar op pc, PlayStation 4, Xbox One, PlayStation 3 en Xbox 360.