Kleine mannetjes met groen haar en blauwe overalletjes die als je even niet uitkijkt zichzelf in een ravijn te pletter laten vallen, dat zijn Lemmings in een notendop. Ze werden in 1991 geïntroduceerd in een briljante en verslavende puzzelgame en zijn sindsdien eigenlijk nooit echt van het toneel verdwenen. Na een PSP-game eerder dit jaar, is het nu tijd voor de suïcidale knaagdiertjes om ook de PS2 onveilig te maken. Voor wie Lemmings niet kent, allereerst: schaam je. Daarnaast: een korte uitleg. Lemmings is een puzzelgame waarin je kleine mannetjes, of beestjes wat-jij-wil, naar hun huisje moet leiden. Het vervelende aan de Lemmings is dat ze alleen maar rechtdoor zullen lopen als je ze niets vertelt. Als ze tegen een obstakel aanlopen, gaan ze koppig de andere kant op. Je kunt de Lemmings opdrachten geven, zoals een brug bouwen, graven of blokkeren, om er zo voor te zorgen dat ze zich in de juiste richting begeven. Van elk van deze opdrachten heb je maar een beperkt aantal, dus je zult ze wijselijk moeten gebruiken om het benodigde aantal Lemmings veilig thuis te brengen.

Lemmings voor de PS2 is een port van de PSP-game, maar gelukkig wel volledig geoptimaliseerd voor de PS2. Het spel is helemaal aangepast voor de hogere resolutie van de PS2 en ook worden beide analoge sticks van de controller optimaal gebruikt, zodat je niet meer zoals op de PSP met het D-Pad in de weer hoeft. Met de linker analoge stick beweeg je de cursor over het scherm, terwijl je met de rechter stick het speelveld zelf heen en weer kunt bewegen. Hierdoor kun je redelijk snel van de ene kant naar de andere kant van de map navigeren. Je mist een muis of navigatie via een minimap nauwelijks.

Gedetailleerde 2D-graphics met 3D-achtergronden.

Alle maps van de originele Lemmings uit 1991 zijn in de PS2-versie aanwezig en hoewel ze grafische volledig zijn geüpdate, spelen ze nog precies hetzelfde. De afstand van een bruggetje, de reactie van je Lemmings op een bepaald commando, het is na al die jaren nog steeds onveranderd. Dit heeft zowel voor- als nadelen. Het voordeel is dat de briljante spelformule geheel intact is gebleven en dat de nostalgische gevoelens snel hun intrede maken. Het nadeel is dat de ‘probleempjes’ van de Lemmings van toen nog steeds aanwezig zijn. Zo is het bij een stel Lemmings op een kluitje maar de vraag welke kant ze op gaan wanneer je er eentje het commando ‘graven’ geeft. Een oplo ing hiervoor in de interface was welkom geweest, want hierdoor zul je soms een volledige mi ie opnieuw moeten doen. Naast de kla ieke maps zijn er ook en dertigtal nieuwe maps aan het spel toegevoegd, die qua moeilijkheidsgraad variëren van doodsimpel tot ‘lekker uitdagend’. Verder is het nu ook mogelijk om je eigen levels te maken. Deze zijn uitwi elbaar met de PSP-versie van het spel. Deze levels maak je uit lo e bouwstenen en hoewel het op het eerste gezicht wat beperkt lijkt, kun je door bouwstenen leuk te combineren de meest origineel ogende levels uit je mouw schudden. Toch is het lastig om er echt een spitsvondige puzzel uit de destilleren. Bovenstaande was allemaal natuurlijk ook in de PSP-versie van de partij. Gelukkig heeft ontwikkelaar Team 17, als Worms-ontwikkelaar ‘getypecast’ voor deze game, de moeite genomen om voor de PS2-versie een extra optie toe te voegen: EyeToy ondersteuning. Het idee klinkt zo mooi: Lemmings met je lichaam naar de uitgang dirigeren, door bijvoorbeeld van je handen een brug te maken. Helaas werkt het in de praktijk allemaal niet zo soepel. De Lemmings zien namelijk je hoofd vanzelfsprekend ook als obstakel, ook al doen de screenshots van Sony (zie hieronder en plaatje linksboven) geloven dat dat niet het geval is. Je moet je doordoor in de moeilijkste bochten wringen om de Lemmings naar de overkant te brengen. Een oor kan al een obstakel zijn waardoor de Lemmings besluiten de andere kant op te gaan.

De Lemmings lopen van links naar rechts, maar bij elke Lemming die pa eert moet het meisje zichzelf wel even onthoofden.

Verder is het EyeToy-gedeelte ook redelijk gevoelig, waardoor Lemmings soms tegen ‘niets’ op zullen lopen. Zet je de gevoeligheid wat lager, dan vallen ze juist dwars door je heen. Dit gebeurt ook als je te snelle bewegingen maakt. Het idee is dus leuk, maar de uitwerking had beter gekund. Waarschijnlijk zitten hier vooral de beperkingen van de EyeToy Camera in de weg, maar mogelijk dat het in een compleet witte, vel verlichte fotostudio wel werkt. Maar wie heeft dat in zijn huiskamer staan?