Lego Star Wars III: The Clone Wars opent met een grootschalig gevecht in een gigantische arena. Honderden klonen en monsters vechten tegen tientallen Jedi. Zover het zicht reikt vliegen de legoblokjes en laserstralen door de lucht. Het schouwspel is ook meteen de grootste in de game, maar zet wel de toon voor de rest van het spel. De kleine gangetjes die eerdere delen kenmerkten vormen nog maar een onderdeeltje naast de gevechten in ruim opgezette omgevingen, zowel op de grond als in de ruimte, waarin je minstens zoveel tijd zult besteden in walkers, kanonnen en fighters als te voet.
Dezelfde grondplaat
Ondanks dat alles grootser is, verandert er weinig fundamenteels aan de beproefde Lego-formule van Travellers Tales. Nog steeds voert verzamelen de boventoon. In elk level zijn wederom tien verborgen pakketjes van de partij en zul je moeten proberen een bepaalde hoeveelheid Lego-muntjes (studs) bij elkaar te scharrelen door de omgeving aan gort te slaan en niet te vaak te sterven. Het verliezen van studs is daarbij meteen de enige straf die op sterven staat, waarmee het spel als vanouds toegankelijk blijft.
Wie bij een van de vorige games zuchtte onder de voorspelbaarheid van deze formule, hoeft bij The Clone Wars zeker geen beterschap te verwachten. Het spel past nog steeds dezelfde flauwe trucjes toe om ervoor te zorgen dat je levels meerdere keren moet herspelen om alle geheimen te vinden. De eerste vier bloemetjes kun je bijvoorbeeld gewoon kapotmaken, voor de laatste heb je ineens een personage nodig dat alleen in free play beschikbaar is. Anderen zien hierin juist een uitdaging, want Lego Star Wars strooit niet met de vele unlockables die het bevat. De verwoedde verzamelaars zullen zich juist daarom met The Clone Wars wederom dagen kunnen vermaken.
Ronddolen op het ruimteschip
De puzzels zitten wederom leuk in elkaar, maar zijn nooit echte hersenkrakers. Vaak draait het vooral om het gebruiken van het juiste poppetje of het juiste wapen voor de juiste taak. The Clone Wars houdt ook hier duidelijk rekening met een jongere doelgroep. Waarin het spel echter aan uitleg tekortschiet is de navigatie door het ruimtestation dat als hoofdmenu fungeert. Zo is het best lastig om te ontdekken dat je ook naar het andere schip kunt vliegen, een vrij e entieel onderdeel dat je zomaar over het hoofd kunt zien. Ook is lang niet altijd duidelijk op welke manier bepaalde onderdelen moeten worden vrijgespeeld.
Alles wat de voorgaande Lego-games zo goed maakte, is nog steeds present. De charmante en humorvolle tu enfilmpjes, de prachtige Lego-creaties waarin je mag rondrijden, vliegen of lopen en de prachtige omgevingen waarin de blokkerige Lego-figuren perfect worden ingepast. Doordat The Clone Wars een stuk minder bekend is dan het bronmateriaal van voorgaande Lego-games, mi en de tu enfilmpjes toch iets aan charme. Die zit hem namelijk deels in de herkenbaarheid bij het zien van hoe het bronmateriaal naar de Lego-spelwereld is vertaald.
Grootschalige gevechten
De grootste vernieuwing van The Clone Wars is de toevoeging van grootschalige gevechten, waarin honderden clones en voertuigen de strijd met elkaar aangaan. Deze gevechten komen voor een deel terug in de verhaalmodus, maar zijn ook los te spelen in de nieuwe Battle-modus, waarin je namens zowel de Republic als de Seperatists planeten kunt veroveren.
De Battle-modus kent een licht RTS-element. Je vernietigt de gebouwen van de tegenstander en bouwt zelf met de verzamelde Lego-muntjes gebouwen en eenheden om de vijand mee te bestoken. Echt strategisch is het allemaal echter niet en dat past wellicht ook niet bij de Lego-games. De eenheden die je zelf bouwt doen op eigen initiatief weinig nuttigs, waardoor je het gros van het werk uiteindelijk gewoon zelf moet klaren door achter de stuurknuppel van een van de vuurkrachtige voertuigen de vijandige gebouwen te bestoken. Bepaalde manschappen kun je weliswaar de opdracht geven bepaalde doelwitten aan te vallen, maar dit gaat vrij omslachtig. Je moet het doelwit namelijk in je gezichtsveld hebben om de eenheden erheen te sturen en de camera geeft lang niet altijd een nuttig overzicht van het strijdveld.
De computertegenstander zal zelf nooit gebouwen bijplaatsen en begint altijd op volle kracht. Alles wat je van hem vernietigt, blijft vernietigd. De uitdaging zit hem in de tijd waarin je de klus klaart, want alle gevechten in de Battle-modus hebben een vrij krap tijdslimiet. Het draait er vooral om de operatie efficiënt uit te voeren en de juiste wapens in te zetten tegen de juiste gebouwen, zodat je zo min mogelijk tijd verspeelt. Zodra je het trucje door hebt, na een tiental mi ies, wordt de Battle Modus echter een beetje saai. De splitscreen-modus biedt gelukkig wel wat meer diepgang en vertier omdat je tegenstander dan wel met gelijke middelen begint en bijbouwt. Ben je voornemens om The Clone Wars voor de volle honderd procent uit te spelen, dan zul je echter wel tientallen gevechten in de Battle-modus moeten doorstaan tegen de AI. Dit wordt op het laatst een behoorlijk geestdodende bezigheid, naast het volledig uitkammen van de reguliere levels en het voltooien van de eveneens vrij saaie ruimtemi ies. Maar speel je gewoon voor de lol en beperk je de verzamelwoede tot het gezonde, dan biedt Lego Star Wars III: The Clone Wars de beste en meest volledige Lego-ervaring tot op heden.
De review van dit spel is gedaan op basis van de Xbox 360-versie.