Legacy of Kain: Defiance gaat gelijk verder waar Soulreaver 2 eindigde. Nadat Kain vertelt dat Raziel het enige wezen in Nosgoth is dat kan handelen volgens zijn eigen vrije wil, gaat Raziel op zoek naar het antwoord op de vraag wie en wat hij eigenlijk is. In zijn zoektocht komt Raziel wederom recht tegenover Kain te staan als blijkt dat ze beiden de voorspelde redders van Nosgoth zijn, maar dat er maar één van hen zal overleven. Aan de speler dus de taak om Raziel en Kain beiden tot het uur van deze voorspelling te leiden. Aan het einde kan er maar één overblijven.

Na de intro wordt de speler in de huid van Kain geschoven en kan het plezier beginnen. Wat als eerste opvalt is dat de grafische engine van Soul Reaver 2 op een aantal punten is opgeschoond. Zo is er de mogelijkheid gebruik te maken van anti-aliasing en anisotropic filtering, wat het geheel netjes afwerkt. De textures zien er stuk voor stuk goed uit, wat echter niet helemaal weg kan nemen dat de game wat verouderd aanvoelt. De models van de characters en vijanden zijn ook enigszins bijgewerkt en hebben wat meer polygonen gekregen om bepaalde lichaamsdelen ietwat ronder te maken. De onderwereld waar Raziel in en uit kan heeft ook een makeover gekregen. Zo is er nu een constante vervorming aan de zijkanten van je scherm en vervagen de onderdelen in de verte meer dan die in de voorgrond. Over het algemeen is er net te weinig veranderd om echt een verschil te merken tu en Soul Reaver 2 en Defiance. Dit neemt niet weg dat het spel toch de sfeer uitstraalt, die ook in de voorgaande delen aanwezig was.

Ook op het gebied van geluid mankeert er niets aan Defiance. De voice-overs uit de reeks reken ik zelf tot de beste die in een game tot stand zijn gebracht. De casting van de stemmen bij de figuren is perfect en ook de consistentie is overtuigend, gezien de stemmen van de hoofdfiguren in alle delen door dezelfde acteurs worden ingesproken.

De geluidseffecten zijn overtuigend en brengen de sfeer van de omgeving duidelijk weer, en ook de achtergrond muziek, dat varieert tu en instrumentaal en af en toe een koor, wordt op geen enkel punt irritant. Ook de echo van het gegil van de Sarafan soldaten, als je ze van de kantelen van hun burgt naar beneden kukelt, draagt bij tot het sterkte geluid van Defiance.