In Last Inua reis je met een vader en zoon door een sneeuwwit landschap dat wordt geteisterd door een oeroude demoon die de wereld langzaam opslokt. Wetend dat de uitverkorende Hiko met zijn mysterieuze krachten het mythische Noorden kan redden, zet Tonrar de demoon al zijn duistere middelen in om de jonge Inuit te stoppen. Tonrars teistering begint met lichte dreiging als vrieskou en dwalende geesten, maar al snel verschijnen zwarte scheuren in de witte wereld. Dat contrast kan maar één ding betekenen: de demoon moet worden gestopt.
Koude wereld
Last Inua bestaat uit overwegend simpele levels, waar Hiko en vader Ataataq vijanden ontwijken, over ij chotsen klimmen en van kampvuur naar kampvuur rennen in de hoop niet te bevriezen. In de koude ijswereld lopen ook nog eens yetis en fantoomwolven rond, is een deel van de platformen spekglad en zijn er verraderlijke afgronden aan het einde van de gladde ij chotsen. Gelukkig kan Hiko kleine obstakels beklimmen en kan Ataataq ij chotsen kapot slaan, muren beklimmen en grote sprongen maken. Later in het spel krijgt Hiko speciale krachten waarmee hij via speciale poorten naar andere platformen transporteert.
Bovendien kan Hiko met de hulp van een levende energiebron bruggen maken tu en platformen, zodat vader en zoon niet om de haverklap in de scherpe spiezen belanden. Je wi elt in Last Inua met een knop tu en de personages en bestuurt zowel Hiko als Ataataq. Lopen doe je met een virtueel pookje links op het scherm, rechts op het scherm is een contextgevoelige knop voor springen en slaan (Ataataq) of transporteren naar andere platforms (Hiko). De besturing werkt goed, hoewel het soms een beetje stroef voelt. Dit ligt echter meer aan de traagheid van de twee helden, die constant lijken weg te zakken in de sneeuw.
Coöperatieve gameplay zoals in The Lost Vikings (1992) moet je overigens niet verwachten. Het wi elen tu en Ataataq en Hiko is namelijk vooral bedoeld om de sfeer én de familieband te versterken. Er zijn momenten waarop de twee in hetzelfde scherm benodigd zijn, doch meer om samen verder te reizen en niet om een puzzel op te lo en. De luchtige puzzels staan helemaal in dienst van het verhaal en remmen het spel daardoor ook nooit af. Het maakt Last Inua voor meekijkers en casual gamers geschikt, voor fervente puzzelaars echter iets minder. De meeste levels bestaan uit een eenvoudige reis van punt A naar B, met voortzetting van het verhaal als voornaamste beloning.
Warme sfeer
En het verhaal in Last Inua is er eentje dat het verdient te worden verteld en gedeeld. Het is daarbij origineel dat Ataataq zijn zoon op weg helpt, wat het doorgaans eenzame overgangsritueel van Hiko een extra laag geeft. Op de reis door de diepe sneeuw lopen vader en zoon eensgezind in een door vallende sterren en glimmende sneeuwvlokken verlichte wereld, wat in meerdere opzichten doet reflecteren. De sfeer is door het minimalistische sound design en de fraaie achtergronden uniek en je vergaapt je dan ook constant aan de details in de wereld en aan de mooie animaties.
Ondanks eenvoudige puzzels levert Last Inua een bijzondere ervaring op. Het voelt af en toe alsof de makers meer met de puzzels hadden kunnen doen, maar bevestigt zodoende de eigenzinnigheid van het spel. Een goed verhaal mag op eigen tempo worden verteld en hoeft niet te wijken voor zware uitdagingen. Last Inua is geen puzzelspel en pretendeert dat ook niet te zijn. Het is daarentegen wel degelijk een avontuur.
Last Inua is nu voor 3,59 euro te koop in de App Store.