Lara Croft and the Temple of Osiris - Een goede coöp is het halve werk | Gamer.nl

Lara Croft and the Temple of Osiris - Een goede coöp is het halve werk | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Lara Croft and the Guardian of Light was een redelijk goed verborgen schat. Het spel kreeg zonder de Tomb Raider-naam niet helemaal de aandacht die het verdiende. Toegegeven: het was ook een game zonder opsmuk. Die zet je niet zo makkelijk in de markt. Maar wat het deed, deed het uitstekend. Simpele doch verslavende gameplay, uren speelplezier en een coöp die iets toevoegde zonder afbreuk te doen aan de singleplayer-ervaring.

Bijzonder vermakelijk

Bij opvolger The Temple of Osiris zet Square Enix gelukkig wat hoger in: de game ligt zelfs fysiek in de winkels. Met een prijs van zo’n twintig euro en aardig wat content, kun je er sowieso geen grote buil aan vallen. Je moet er wel zelf het beste van maken, bijvoorbeeld door mensen te vinden die de game ook willen kopen en spelen. Want met zulke vrienden krijg je er een bijzonder vermakelijke game voor terug. Het spel is simpel maar soepel en weet je collectieve hersenma a met zijn puzzels regelmatig uit te dagen. Op die manier valt het ook niet zo op dat The Temple of Osiris verder een beetje ongeïnspireerd aandoet.

De Egyptische setting is an sich nog niet uitgemolken door de game-industrie. Toch voelt het wel heel erg alsof je het allemaal al eens gezien hebt. Een tempel hier, een dierachtige god daar en vooral heel veel vazen en andere antieke ornamenten. Voor de vijanden zijn wat skeletten en scarabeeën opgegraven. Heel erg is het niet, maar de singleplayer lijdt er wel een beetje onder.

Breekt geen potten

Gevechten bieden nauwelijks uitdaging, behalve wanneer je probeert niet geraakt te worden om zo je multiplier vast te houden. In combinatie met het verzamelen van zoveel mogelijk diamanten levert dat een hogere score op. De motivatie daarvoor wordt aangewakkerd via de belofte van betere uitrusting zodra je een bepaald aantal punten haalt. Helaas heeft dat niet het beoogde resultaat, want die sterkere wapens, ringen en amuletten heb je helemaal niet nodig. Het wordt er hooguit nog een stukje makkelijker van. En daarmee doe je jezelf en het spel tekort. De mechaniek die je aanmoedigt om alles stuk te maken, breekt zo zelf nauwelijks potten.

Het verhaal blijkt ook niet meer dan een mal om wat spelelementen in te gieten. Je bent op zoek naar de verschillende lichaamsdelen van Osiris, die uiteraard ieder aan het eind van een andere tombe liggen. De sporadische conversaties tu en Lara en haar groep grafrovers doen wel een poging om je bij de geschiedenisles te houden, maar hun gerichte dialogen zijn zo inwi elbaar dat een simpele pijl naar de volgende bestemming effectiever was geweest. Dat trekt tenminste je aandacht.

Coöpje

Hoe negatief dat ook klinkt, het maakt van The Temple of Osiris wel de ideale kandidaat om af en aan met een willekeurig groepje te spelen. Je hebt geen voorkennis nodig en niemand hoeft naar onnavolgbare tu enfilmpjes te staren. Bovendien krijg je als uitgenodigde speler de keuze of je jouw voortgang mee wilt nemen of niet. Je kunt dus zelf bepalen of je eerder verzamelde uitrusting wilt behouden of dat je met een schone lei begint. Er is dus absoluut geen reden om niet af en toe de coöperatieve multiplayer in te duiken, of je dat nu vanaf de bank of via het internet doet.

In die modus krijgt het anders wat flets en soms zelfs lelijk ogende Lara Croft and The Temple of Osiris een fijn laagje glans. Omdat je met meerdere mensen speelt, kan de game zijn spelmechanieken verdelen over het aantal spelers. Lara krijgt een grijphaak, de Egyptische goden Horus en Isis een magische hamsterbal om Lara de hoogte in te helpen. Zo ben je plotseling op elkaar aangewezen en dat verbloemt een hoop van de eerder genoemde minpunten. In die zin heeft The Temple of Osiris geluk dat het coöpgenre dun bezaaid is, zeker het type waarin je verplicht moet samenwerken. Dat de game door het slim aanpa en van de puzzels toch volledig alleen te spelen is, zorgt er dan weer voor dat het altijd toegankelijk blijft, niet alleen qua prijs. Een prima game voor wie anders de Monopoly-bui alweer ziet hangen deze feestdagen.

Lara Croft and the Temple of Osiris is nu verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou